وقتی فقر خیابانی،برندینگ بندرعباس را نشانه می گیرد؛ تکدی‌گری؛ زخمی بر هویت شهری

 تأثیر بر تجربه توریستی و برندینگ شهری

از منظر علم توریسم، فضاهای شهری به‌عنوان محیط‌های تجربه‌محور تعریف می‌شوند، جایی که گردشگران با حسی از امنیت، جذابیت و الهام‌بخشی ارتباطی عمیق با مقصد برقرار می‌کنند. اما مواجهه با متکدیان، به‌ویژه در مناطق کلیدی گردشگری، تجربه‌ای منفی ایجاد می‌کند که این حس ارتباط را قطع می‌کند. در نظریه‌های نوین گردشگری، گردشگران نه تنها به دنبال مناظر و خدمات، بلکه در جستجوی فضایی هستند که احساسات مثبت و تجربه‌ای بی‌نقص به آنها ارائه دهد. حضور متکدیان این فرآیند را مختل کرده و گردشگران را به مقاصدی دیگر سوق می‌دهد.
از سوی دیگر، برندینگ شهری به‌عنوان یک دارایی نامشهود، به شدت وابسته به ادراک مثبت مخاطبان از فضاهای شهری است. در دنیای امروز که شهرها به‌عنوان محصولات رقابتی جهانی بازاریابی می‌شوند، هر عامل منفی، مانند حضور متکدیان، می‌تواند به کاهش جایگاه رقابتی شهر در ذهن گردشگران و سرمایه‌گذاران بینجامد. تصویر یک شهر، زمانی که با نمادهای فقر و بی‌نظمی گره بخورد، به‌سرعت جای خود را به مقاصدی می‌دهد که تعهد بیشتری به زیبایی، نظم و رفاه اجتماعی نشان می‌دهند.

چالش‌های مدیریتی و شکاف‌های اجتماعی

در علم مدیریت شهری، حضور متکدیان نه صرفاً یک معضل اجتماعی، بلکه نمادی از ناکارآمدی سیستماتیک در مواجهه با بحران‌های اقتصادی و اجتماعی است. سیاست‌های ضعیف در زمینه کاهش فقر، فقدان زیرساخت‌های حمایتی برای اقشار آسیب‌پذیر و ناتوانی در برنامه‌ریزی استراتژیک، زمینه‌ای فراهم می‌کند که معضلاتی نظیر تکدی‌گری در خیابان‌ها به بحران‌هایی مشهود تبدیل شوند.
از منظر جامعه‌شناسی شهری، متکدیان نمایانگر تضادهای طبقاتی و کمبود عدالت اجتماعی در ساختارهای شهری هستند. حضور آن‌ها در فضاهای عمومی، حس ناامیدی و یأس را در شهروندان تقویت می‌کند و اعتماد به مدیریت شهری را کاهش می‌دهد. این وضعیت، حس تعلق اجتماعی را تضعیف کرده و شهروندان را از مشارکت فعال در توسعه شهری بازمی‌دارد.

پیامدهای اقتصادی تکدی‌گری و ضربه‌ به پویایی و رشد شهری

اقتصاد شهری، به‌ویژه در شهرهایی که به دنبال جذب سرمایه‌گذاری خارجی و رشد صنعت گردشگری هستند، به شدت به تصویر برندینگ شهری وابسته است. حضور متکدیان، پیام ضمنی ناتوانی در مدیریت منابع انسانی و اجتماعی را به سرمایه‌گذاران منتقل می‌کند. این برداشت منفی، به کاهش تمایل سرمایه‌گذاران برای ورود به بازارهای محلی منجر شده و مانعی جدی بر سر راه رشد اقتصادی پایدار ایجاد می‌کند.
علاوه بر این، در بازار گردشگری رقابتی جهانی، گردشگران به دنبال مقاصدی امن و مدرن هستند، این پدیده می‌تواند کاهش درآمدهای مستقیم و غیرمستقیم را به همراه داشته باشد. از دست رفتن فرصت‌های اقتصادی ناشی از گردشگری، نه تنها به صنایع وابسته به این حوزه، بلکه به تمامی بخش‌های اقتصادی شهر آسیب می‌رساند.

بازتعریف نظم شهری؛ راهکاری چندبعدی برای بازسازی هویت شهری

در مواجهه با این چالش، شهرها نیازمند رویکردی جامع و چندبعدی هستند. از منظر زیبایی‌شناسی شهری، فضاهای عمومی باید بازتعریف شوند تا با حذف عوامل آشفتگی، هماهنگی بصری و جذابیت محیطی تقویت شود. در کنار آن، از طریق سیاست‌های اجتماعی هدفمند و برنامه‌های اشتغال‌زایی پایدار، باید فرصت‌هایی برای اقشار آسیب‌پذیر ایجاد شود تا چرخه تکدی‌گری از میان برداشته شود. همچنین، در سطح کلان، مدیریت شهری باید از طریق سیاست‌های پایدار اقتصادی و اجتماعی، تصویری از یک شهر مدرن و توانمند ارائه دهد. تنها با اتخاذ چنین رویکردی است که شهرها می‌توانند برندینگ خود را بهبود بخشند، جایگاه رقابتی خود را در عرصه جهانی حفظ کنند و به بستری الهام‌بخش برای زندگی، گردشگری و سرمایه‌گذاری تبدیل شوند.

بندرعباس؛ فروپاشی هویت شهری در سایه آشفتگی اجتماعی

بندرعباس، این بندر استراتژیک و گذرگاه تاریخی تجارت و فرهنگ، امروز به نمادی از پارادوکس توسعه بدل شده است؛ شهری که زیر بار سنگین معضل تکدی‌گری، هویتی شکننده و زخمی یافته است. حضور متکدیان در خیابان‌های این شهر، نه تنها یک چالش اجتماعی، بلکه بازتابی از شکست در سیاست‌گذاری کلان شهری، بحران در عدالت اجتماعی و واگرایی میان زیبایی‌شناسی شهری و کارکرد اقتصادی است.
در نظریه‌های نوین مدیریت شهری، فضاهای عمومی به‌مثابه ابزارهایی برای تقویت سرمایه اجتماعی و برندینگ اقتصادی عمل می‌کنند. اما در بندرعباس، این فضاها به عرصه‌ای برای نمایش نابرابری اجتماعی و آشفتگی ساختاری تبدیل شده‌اند. صحنه‌های تکدی‌گری در قلب شهر، هر روزه خاطره‌ای از ناامیدی را برای گردشگرانی حک می‌کند که به‌دنبال زیبایی و آرامش بودند. چنین تصاویری، در حافظه اقتصادی شهر حک شده و به آرامی فرصت‌های سرمایه‌گذاری و گردشگری را از بندرعباس می‌ربایند.
بندرعباس امروز، در حالی که از ظرفیت‌های بالقوه بی‌نظیری برای تبدیل شدن به یک قطب اقتصادی و گردشگری برخوردار است، زیر سایه این معضل، خود را درگیر بازتاب‌های منفی یک بحران مدیریتی و اجتماعی می‌بیند. این شهر، بیش از هر زمان دیگری نیازمند بازاندیشی در استراتژی‌های کلان خود است تا بتواند از این فروپاشی تدریجی عبور کند و بار دیگر به شکوهی که شایسته آن است، دست یابد.

خطاب به مدیران شهری بندرعباس: مسئولیت سنگین شما در برابر معضل تکدی‌گری و آینده شهر

مدیران شهری بندرعباس، وقت آن رسیده است که با نگاهی علمی، راهبردی و مسئولانه به معضل تکدی‌گری در این شهر بنگرید. حضور گسترده اتباع خارجی غیرمجاز و معتادان مهاجر، که اکنون چهره خیابان‌ها و فضاهای عمومی بندرعباس را به صحنه‌ای از بی‌نظمی و بحران اجتماعی بدل کرده‌اند، تنها یک مسئله حاشیه‌ای نیست؛ این معضل یک بحران چندوجهی است که مستقیما بر اقتصاد، امنیت، هویت شهری و اعتماد عمومی تأثیر می‌گذارد. کوتاهی در مواجهه با آن، نه تنها نشانه‌ای از ناکارآمدی مدیریتی، بلکه ظلمی آشکار به شهروندان بندرعباس و آینده این شهر است.
مدیران شهری بندرعباس باید بدانند که نادیده گرفتن این بحران یا برخورد سطحی با آن، به معنای خیانت به مردم این شهر است. مردم بندرعباس، که شایسته زندگی در محیطی امن، زیبا و توسعه‌یافته هستند، به دلیل کوتاهی در سیاست‌گذاری و مدیریت، قربانی پیامدهای این بحران می‌شوند. هر روز تأخیر در برخورد علمی و قاطع با این معضل، به معنای تداوم ظلم به شهروندان و انتقال بحران به نسل‌های آینده است.
مدیران شهری بندرعباس باید این واقعیت را بپذیرند که هرگونه کوتاهی در مدیریت این بحران، نه تنها به مردم ظلم می‌کند، بلکه تاریخ آینده این شهر را در مسیری از سقوط هویتی و اقتصادی قرار می‌دهد. تصمیمات امروز شما، نه تنها سرنوشت فردای بندرعباس را رقم خواهد زد، بلکه قضاوت نسل‌های آینده درباره عملکرد و مسئولیت‌پذیری شما را نیز شکل خواهد داد؛ اکنون لحظه‌ای است که یا نام خود را در مسیر پیشرفت و عدالت ثبت می‌کنید، یا باری سنگین از بی‌عدالتی و کوتاهی را برای همیشه بر دوش این شهر باقی می‌گذارید.
 

روزنامه صبح ساحل