با استناد به قانون تغییر ساعت رسمی کشور مصوب سال ۱۳۸۶ مجلس شورای اسلامی، ساعت رسمی کشور در تاریخ ۳۰ شهریور راس ساعت ۲۴ یک ساعت به عقب کشیده می‌شود.

در روز ۳۱ مرداد ۱۳۸۶ قانونی مشتمل بر یک مادهٔ واحده مبنی بر تغییر ساعت رسمی کشور به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید؛ بنابراین قانون، ساعت رسمی کشور هر سال در ساعت ۲۴ روز اول فروردین یک ساعت به جلو کشیده می‌شود و در ساعت ۲۴ روز سی‌ام شهریور ماه به حالت قبلی برگردانده می‌شود.

بسیاری از کشورها برای بهینه‌سازی مصرف انرژی، در فصل بهار و تابستان ساعت رسمی کشورشان را قدری (معمولاً یک ساعت) به جلو می‌کشند، تا ساعات بیشتری از روز با ساعات کاری هم‌خوانی داشته باشد، و در ساعات کم‌تری از روز، نیاز به مصرف انرژی برای تأمین روشنایی وجود داشته باشد.

ایده ابتدایی این تغییر در دوران مدرن در سال ۱۸۹۵ توسط جرج ورنون هادسون مطرح شد و برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول به اجرا درآمد. بسیاری از کشورها در زمان‌های متفاوت از این شیوه استفاده کرده‌اند. پس از بحران انرژی در دهه ۱۹۷۰ میلادی، ساعت تابستانی به صورت گسترده مورد استفاده قرار گرفت و تا امروزه نیز در آمریکای شمالی و اروپا استفاده می‌شود.

به گزارش صبح ساحل، در زمان دولت محمود احمدی نژاد در همان اسفند ماه سال 1384،‌ هیات دولت اعلام کرد که مصوبه تغییر ساعت سال 70 را ملغی کرده است و دیگر ساعت ها را جلو و عقب نخواهند برد،‌ استدلال این بود که این کار به کاهش بار ترافیک کمک می کند و با نزدیک کردن ساعت ناهار و نماز،‌ از اتلاف وقت در میانه روز جلوگیری می کند. در همین زمان اما مدیر دفتر مدیریت مصرف برق شرکت توانیر اعلام کرده بود که با تغییر ساعت در اول فرودین مصرف برق در سرتا سر کشور به صورت میانگین 1.5 درصد کاهش پیدا می کند.

این تصمیم دولت البته خیلی پایدار نماند،‌ در سالهای 85 و 86 مجلس تلاش‌هایی برای برگرداندن ساعت تابستانی و زمستانی کرد و در نهایت در مرداد 86،‌ قانونی در این زمینه تصویب شد که دولت را مکلف می کرد هر سال دوبار ساعت رسمی کشور را متناسب با وضعیت کره زمین تغییر دهد،‌ اول فرودین ساعت را یک ساعت به جلو ببرد و در پایان شهرویور آن را یک ساعت عقب برگرداند.

بیشتر کشورهای دنیا از قاعده تغییر ساعت تابستانی و زمستانی استفاده می کنند،‌ تمام اروپا به غیر از بلاروس،‌ ایسلند، ‌گرجستان و ارمنستان ساعت تابستانی و زمستانی دارند.‌ در آسیا، ‌چین برنامه ای برای تغییر ساعتش متناسب با فصل ها ندارد. روسیه کشوری که بین شرق و غربش حدود 11 ساعت اختلاف زمان وجود دارد از این قاعده پیروی نمی کند، ‌اما سوریه،‌ ترکیه و اردن ساعت‌ها را در آغاز نیمه اول و دوم سال جابه جا می کنند. در آمریکای شمالی، بیشتر ایالت ها ساعت تابستانی و زمستانی دارند اما در مورد این که هر کدام این ساعت را چه زمانی اعمال کنند اتفاق نظر وجود ندارد، ‌بنا براین برخی ایالت ها ساعت را در یک روز عقب می کشند و برخی در یک روز دیگر. استرالیا و نیوزلند هم ساعت را تغییر می دهند.

اما درآمریکای جنوبی هنوز بیشتر کشورها از این قاعده تبعیت نمی کنند که با توجه به عرض جغرافیایی و نزدیکی شان به مدار استوا آنقدرها هم بعید نیست با این وجود در آفریقا، مراکش و کشورهای غرب صحرای آفریقا ساعت را تغییر می دهند.

به این ترتیب نگرانی های کمتری برای پیاده روی بچه ها تا مدرسه در صبح های زود وجود دارد،‌ در مصرف برق و انرژی صرفه جویی می شود،‌ بعضی کشورها می گویند تغییر ساعت و استفاده بیشتر ازنور روز به آن ها درکاهش جرم و جنایت در ساعت‌های اولیه صبح کمک کرده است و بعضی ها هم ادعا می کنند که این کار انگیزه مردم را برای ورزش های بیرون از خانه در ساعت های اولیه صبح بیشتر می کند.