بینایی حسی است که شاید بیشتر از سایر حواس پنج‌گانه در زندگی انسان نقش ایفا می‌کند ونبودش در روند زندگی اختلال جدی ایجاد می‌کند. افراد زیادی هستند که به دلایل مختلف از این نعمت ارزنده محروم می‌مانند. 15 اکتبر مصادف با 23 مهر برای توجه بیشتر به این افراد روز عصای سفید نام‌گذاری شده است. نام‌گذاری این روز برمی‌گردد به سال 1921 میلادی. در این سال «جیمزبیگز» عکاس انگلیسی که بینایی‌اش را در یک سانحه از دست داده بود، دست به ابتکار استفاده از عصای سفید به شکل کنونی آن زد. پس از این اتفاق دو پژوهشگر آمریکایی قانونی با عنوان عصای سفید تدوین کردند و سپس این نام‌گذاری انجام شد. همه ما تجربه برخوردی هرچند کوتاه با یک نابینا را داشته‌ایم  یا خواهیم داشت. لازم است بدانیم با آنان چگونه برخورد کنیم. بیشتر افرادی که از معلولیت رنج می‌برند از ترحم بیزارند. پس بهتر است وقتی با آنان روبه رو می‌شویم طوری رفتار نکنیم که فکر کنند دلمان برایشان می‌سوزد. آن‌ها دوست دارند مثل سایر افراد جامعه دیده شوند و برخوردی مشابه سایر افراد جامعه را از ما شاهد باشند. تجربه‌ای که من از برخورد با این قشر داشته‌ام این است که از واژه «روشن‌دل»، دل خوشی ندارند خوب است این واژه را به کار نبریم. آن هم در حالی که بعضی از ما هنگام عصبانیت از برخوردهای تصادفی طرف مقابل را  کور خطاب می‌کنیم طوری که انگار نسبت دادن نابینایی به کسی توهین به اوست.اگر به کمک نیاز دارند زیباست که بی‌منت و در کمال احترام کمکشان کنیم. حس شنوایی این افراد بسیار قوی است و این موضوع یعنی برای ناراحت نکردنشان ناگزیریم مواظب نجواهایمان باشیم و در آن‌ها هم حرف ناراحت کننده نزنیم. بپذیریم شرایط سختی دارند و سعی نکنیم با انکار این دشواری دلداریشان بدهیم. در سطح کلان هم نیاز است امکانات بیشتری برایشان فراهم شود. رواج کتاب‌های صوتی در سال‌های اخیر کمک زیادی به افزایش آگاهی در این قشر می‌کند اما بخش عمده این کتاب‌ها داستان‌ها هستند. نابینایان به کتاب‌های تخصصی بیشتری به این شکل احتیاج دارند. آن‌ها هم مثل سایر اقشار جامعه نیازمند کار، تحصیل و تفریح هستند و در سطح کلان باید برنامه‌های مناسبی برای توانمندسازی‌شان در نظر گرفته شود تا جامعه بتواند از قابلیت‌های این قشر استفاده کند. در حال حاضر خانواده‌هایی که نابینا دارند بار سنگینی را به دوش می‌کشند تا عزیزشان بتواند زندگی خوبی داشته باشد پس به حمایت بیشتری نیاز دارند که نباید از آنان دریغ شود.