پس از طی یک دورهی چندماهه که رنگ استان هرمزگان، به آبی رسید، از چند روز پیش دوباره رنگ قرمز استان را فراگرفت؛ تا محدودیتهایی که در ابتدای شیوع ویروس کرونا اعمال شده بود، تمدید شود.
در عصر کرونا، آنقدر فشار اقتصادی افزایش یافته که مردم برای رهایی از این وضعیت به آیندهای چشم دوختهاند که هیچ امیدی به آن ندارند.
اگر خاطرتان باشد در همین دوران کرونا، یکی از شبکههای تلویزیونی یک ایده خلاقانه و جالب با هشتگ «صاحبخانهی خوب» در راستای حمایت از مستاجرانی که کسبوکارشان آسیب دیدهاست، راه انداخت و از مالکان خواست با توجه به مشکلات اقتصادی و لزوم همراهی با مستاجران، میزان اجارهبها را افزایش ندهند و یا افزایش حداقلی دهند.
حال این پرسش مطرح میشود که چرا تنها مردم در شرایط سخت باید به فکر همدیگر باشند؟ چرا نباید مسئولان و آنهایی که وابستگی به دولت و دیگر نهادها دارند، دست این مردم را بگیرند؟
این سطح از مسئولیتنشناسی در حقیقت انحراف اذهان از وظایف مسئولان است که به شهروندان القا میکند اگر
قیمت مسکن بهطور افسارگسیختهای بالا رفته و هزاران مستأجر حتی برای تأمین ودیعه و اجاره خانه مشکل دارند، این نه کوتاهی دولتمردان و قانونگذاران بلکه تقصیر «صاحبخانهی بد» است؛ بنابراین کاری از کسی برنمیآید مگر «صاحبخانهی خوب». شهروندان هم به جای اینکه از مسئولان توقع بهبود اوضاع را داشته باشند، هشتگ «صاحبخانهی خوب» را دنبال کنند!
مسئولان تصمیمگیر! همانطور که در شرایط کرونایی شما انتظار دارید، مردم هوای همدیگر را داشته باشند، از شما تصمیمگیران هم مردم توقع دارند که به فکرشان باشید.
در این روزهای سخت که بسیاری از کسبوکارها آسیب دیدهاند و درآمدها کاهش یافته است، چه میشود که بانکها هم مثل صاحبخانههای باوجدان رفتار کنند؟
بانکها این شرایط را میبینند اما وقتی یکی دو قسط عقب میافتد، با وامگیرنده و ضامنها تماس میگیرند، پیامک میدهند و حتی تهدید میکنند که آقا یا خانم، قسط تان عقب افتاده، اگر تا چند روز آینده تسویه حساب نکردید، از طریق قانونی اقدام میکنیم. وقتی هم میگوییم کروناست، شرایط اقتصادی خوب نیست، میگویند وام گرفتید و متعهد شدید که سررسید قسط را پرداخت کنید.
چرا بانکها اقدامی در جهت حمایت از افرادی که
وام گرفتهاند، انجام نمیدهند، تا به خاطر تاخیر در پرداخت قسطها زنگ نزنند و مردم را تهدید به جریمه نکنند؟ مردم انتظار دارند حداقل بانکها، با سازوکار جدید متناسب با شرایط کرونایی و اقتصادی امروز جامعه، جریمهها را ببخشند و در دریافت سود و قسط، فشار کمتری به مردم وارد کنند.
البته میدانیم که بانکها هم منابع خود را از طریق همین قسطها و دریافت سودها تامین میکنند.
ما انتظار نداریم که دولت پول بلاعوض به مردم بدهد. ولی چقدر خوب میشد اگر ما هم مثل مردمان دیگر کشورها که بدون سود یا باسود بسیار کم وام میگیرند، مزهی چنین وامهایی را میچشیدیم.
این را فراموش نکنیم که در دین اسلام گرفتن سود برای پول حرام است و مراجع تقلید بارها و بارها به این شیوهی بانکداری اعتراض کردهاند. اما کو گوش شنوا.
همچنین هستند عدهای از مردم، که به نان شبشان محتاجند و نمیتوانند از پس مخارج زندگیشان برآیند. کاش دولت میتوانست با بخشیدن مبلغی از پول قبض آبوبرق به آنها کمک کند و شرایطی برایشان فراهم سازد که حداقل نگران این بخش از زندگی خود نباشند؛ نه این که درصدد افزایش تعرفهی سالانه باشد.
از سویی دیگر مشاغلی در کشور هستند که در دوران کرونا با بحران شدیدی روبهرو شدند به طوری که مجبور به تعدیل نیرو و حتی تعطیلی کسبوکار خود شدند، بهتر است که در گرفتن مالیات با آنها مدارا کرد.
نیازی به گفتن نیست که زندگی این روزهای مردم خیلی سخت شده است. دولت، مجلس و همهی تصمیمگیران باید همت کنند تا میزان درآمد مردم با تورم برابر شود یا ترمز گرانیها کشیده شود.
همه میدانیم مردم در کنار «صاحبخانهی خوب» نیاز به «نماینده و مسئول دلسوز» هم دارند، تا با تصمیمهای شجاعانه باری از روی دوششان بردارند.