رمضان امسال نیز همانند سال گذشته در حالی آغاز می‌شود که کرونا هم‌چنان مهمان ناخواسته جهان است و قصد عزیمت ندارد. همه‌گیری ویروس کرونا، بر نحوه عبادت مسلمانان در ماه رمضان نیز تاثیر گذاشته‌است. دورهمی‌های‌مان جمع و جورتر و سفره‌های طویل افطاری محدود به جمع خانواده‌ها شده‌است. امروز اولین روز از ماه مبارک رمضان است اما با توجه به شرایط حاکم، حفاظت از جان عزیزان‌مان، ثوابی بس بی‌شمارتر از افطاری گرفتن دارد. با کمی تامل درباره آمار روزانه مبتلایان به کرونا و آثار به جا مانده از پرهیز نکردن از سفر در تعطیلات نوروز، در می‌یابیم که بهتر است در این ماه در تنهایی و خلوت عبادت کنیم.امام علی (ع) می‌فرماید: «چه بسا روزه‌داری که از روزه‌هایش جز گرسنگی و تشنگی بهره‌ای ندارد و چه بسا شب زنده‌داری که از نمازش جز بی‌خوابی و سختی سودی نمی‌برد». به گمانم در این شرایط کسی که برای گرفتن مراسم افطار باعث تجمع افراد می‌شود، مصداق همانی است که کلام امام علی (ع) به آن اشاره دارد. برای جا نماندن از ثواب افطاری دادن، می‌توانیم خانواده‌هایی را دریابیم که کرونا معیشت‌شان را تحت تاثیر قرار داده‌است. احتمالا شما هم با من هم عقیده هستید که پر کردن سفره‌های خالی شده از کرونا، اولویت دارد به دورهم جمع کردن روزه‌دارانی که از این تجمع ممکن است سلامت‌شان به خطر بیفتد. جامعه‌ای که هزاران خانواده محروم را در خود جای داده است که بیشتر سال را به آب و نانی بسنده می‌کنند، ایجاب می‌کند تا رمضان را با حمایت از آنان بگذرانیم که ماه همدلی مسلمانان است. به برکت ماه رمضان برای مسلمانان فرصتی پیش می‌آید که یکدیگر را مهمان سفره‌های خود کنند. چه بهتر که امسال با توجه به هشدارهای وزارت بهداشت از افطاری‌های مجلل به سمت کمک به نیازمندانی برویم که شرایط موجود حال‌وهوای‌شان را سخت‌تر کرده است.یکی از متداول‌ترین نوع یاری‌رسانی، اطعام گروهی نیازمندان است. حالا که شرایط دور هم جمع شدن را نداریم، می‎‌توانیم در سایه حفظ آبرو و حرمت، کمک‌رسان آنانی باشیم که این روزها کمرشان دربرابر مشکلات خم شده‌است. نگاهی به پاندمی کرونا بیانگر این است که بخش زیادی از کسب‌وکارها در این ایام آسیب دیده‌اند و تعداد کثیری از کارگران بیکار شده‌اند.همچنین کسب‌وکارها و کارگاه‌های مختلفی به سمت تعطیلی کشیده شدند. بی‌شک رمضان امسال نیز می‌تواند فرصتی برای کمک به فقرایی شود که بیماری کرونا زندگی‌شان را نشانه گرفته و توان مالی آن‌ها را پایین‌تر آورده است. حس نزدیکی و همزاد پنداری با قشر ضعیف جامعه در این روزهای کرونازده، آن هم در ماه پربرکتی که ما را بیش از پیش مسئول می‌کند، آرامشی را در ابتدا در روح خودمان می‌دمد. پس از آن نظاره لبخندی بر لب کودکی که نقشی در حک کردنش داشتی، ماهت را عسل می‌کند.