در کنار چهرهی در حال توسعه
شهرستان جاسک، نباید از یاد برد که محرومیت و فقر در تاروپود این منطقه نقش بسته است. مردم روستاهای بخش مرکزی جاسک، با کمترین خدمات رفاهی روزگار میگذرانند. آب، آنتن، اینترنت و جاده، هیچ کدام در وضعیت مطلوبی قرار ندارد. در بسیاری از این روستاها، کودکان رویای بازی در یک زمین ورزشی را دارند. در این بیبهرگی حتی باران -این رحمت الهی- هم تبدیل به رنجی میشود که از سقف خانهها چکه میکند. حالا میگویند این جاسک قرار است هابِ انرژی غرب آسیا شود. پایانه صادرات نفت راهاندازی شده و ایجاد پالایشگاه، پتروپالایشگاه و بزرگترین بندر تجاری کشور هم از دیگر برنامههای دولت است. گرچه که شرکت ملی نفت ایران تحت عنوان محرومیتزدایی و ایجاد اشتغال در منطقه مکران در حال پیش برد اهداف خود است، اما این نگرانی وجود دارد که سناریوی نادیدهگیری هرمزگانیها در جاسک هم تکرار شود. صنایع و پالایشگاهها راهاندازی شوند اما تنها چیزی که عاید مردم منطقه شود گرانی و تورم باشد. از سخنان «محمد یعقوبفر»، رئیس شورای بخش مرکزی شهرستان جاسک میتوان اینگونه برداشت کرد که این نادیدهگیری در حال پیریزی است. یعقوبفر میگوید که دستاندرکاران پروژه نفتی کوه مبارک در حال تصرف زمینهای آبا و اجدادی مردم منطقه هستند. یا اینکه زمینها را بدون طی کردن روند کارشناسی _قضایی با کمترین قیمت از مردم خریداری میکنند و بالطبع چند وقت دیگر با قیمتهای گزاف به آنها میفروشند. در ادامهی این مطلب برخی از مسائل روستاهای بخش مرکزی جاسک و آوردهای که تاکنون صنایع برای آنها داشته است، را بررسی میکنیم.
گفتو گو با «محمد یعقوبفر»، رئیس شورای بخش مرکزی شهرستان جاسک
«محمد یعقوبفر»، رئیس شورای بخش مرکزی شهرستان جاسک معتقد است حضور صنایع نفتی باید مسبب آسایش زندگی مردم شود. او میگوید که پیمانکاران برای استفاده از معادن شرق ابتدا به مردم وعدههای زیادی میدهند اما به هنگام عمل شانه خالی میکنند. یعقوبفر بیان میکند که بسیاری از مشکلات مردم جاسک با بودجههای اندک قابل حل است اما متاسفانه این بودجه ها تخصیص نمییابد.
موضوع تصرف زمینهای مردم جاسک را لطفا تشریح کنید.
پیمانکارهای
شرکت نفت در منطقه کوه مبارک در حال تصرف زمینهای مردم هستند. مردم سالهاست روی این زمینها، زندگی و کشاورزی کردهاند. خیلی از این زمینها مستثنیات هستند. میگویند پروژه ملی است. خودشان و کارشناسانشان با رقمهای ناچیز قیمتگذاری و از مردم خریداری میکنند. انتظار داریم زمینهای مردم در محدوده پایانه نفتی تعیین تکلیف شود. کمیسیونی ویژه در استان تشکیل شود تا زمینهایی که پایانه نفتی کوه مبارک تصرف کرده است را بررسی کند.
یک روستایی برای دو هکتار زمین کجا برود وکیل بگیرد. واگذاری زمینها باید ساماندهی شود، مردم دارند اذیت میشوند. علاوه بر این تعداد کمی از بومیهای منطقه تاکنون توانستهاند در پایانه نفتی مشغول به کار شوند. آن هم در ردههای کارگری و نگهبانی. تعداد انگشت شماری در بخش اجرایی هستند. در بخش مرکزی افراد تحصیل کرده خوبی داریم. مهندس نفت داریم که بیکار است. مردم که برای کار مراجعه میکنند، میگویند شما بروید مدرک بگیرید، حتما شما را سرکار میبریم. سوال این است که چرا جوانانی که اکنون مدرک دارند را سرکار نمیبرید؟ چه تضمینی وجود دارد که جوان برود درس بخواند و در این پروژهها استخدام شود، وقتی پیمانکاران نیروهای خود را از شهرهای دیگر
میآورند.
چه انتظاری از صنایع نفتی و معادن دارید؟
اصلا ما فقط یک چیز از این توسعه میخواهیم. آن هم درست کردن محور سیریک به جاسک است. روزی نیست که در این جاده تصادف اتفاق نیفتد. جوانان مردم روزانه تلف میشوند. با راهاندازی پایانه نفتی ترددها بشدت افزایش یافته است همین موضوع هم سبب افزایش تصادفات شده است. انتظار داریم دولت بودجه و اعتبارات لازم برای ساخت و بهسازی این محور را هرچه سریعتر تامین کند. اکثر راههای روستایی در بخش مرکزی نیز وضعیت خوبی ندارند. مثلا روستای سران، بارشبان. رفت و آمد به خیلی از روستاها با مشکل مواجه است. مخصوصا در فصل بارندگی. اگر وضعیتی اورژانسی برای خانوادهای در این روستاها پیش بیاید، با مشقتهای فراوان خود را به مراکز درمانی میرسانند. روستاهای تیتکن، سرتیتکن و سرکوب که اصلا جاده ندارند. بعد از بارندگی هم تردد کلا قطع میشود. مردم نمیتوانند جایی بروند.
هر معدنی که در بخش مرکزی اکتشاف میشود باید حداقل خدماتی به مردم روستاهای اطراف ارائه دهد. شرکتهای پیمانکاری متاسفانه هیچ گونه خدماتی به روستاها نمیدهند. از معادن منطقه استفاده میکنند اما کاری برای مردم انجام نمیدهند. اوایل کار که میخواهند از معدن استفاده کنند با شورای روستا و مردم صحبت میکنند. قول خدمات و رسیدگی میدهند. میگویند آبنماها را درست میکنیم. سیل بند برایتان میسازیم. اما وقتی کارشان را شروع کردند دیگر اعتنایی نمیکنند. مردم به این وضع معترضند. مشکل کوچک آبنما چقدر هزینه دارد که دولت آن را حل نمیکند؟ روستاهای گهتان پایین، شیراهن، شیراهنشهر، سهران، سول، سرخ کوه مشکل آبنما دارند. متاسفانه اعتبارات شهرستان تصویب اما تامین نمیشود. مثلا اگر 30 میلیارد تومان تصویب شود شاید نصفش تامین
شود.
وضعیت روستاهایی که سال 98 درگیر سیل شدند، چگونه است؟
برای روستای گابریک که سیل آمد، هنوز سیل بند ساخته نشده است. مسئولان ذیربط هر هفته بهانه میآوردند و تعلل میکنند. با توجه به اینکه در فصل بارندگی قرارداریم، احتمال اینکه دوباره خانهها زیر آب بروند، وجود دارد. بعضی از روستاها نیاز به جا بهجایی دارند. چرا که در مسیر رودخانه هستند. با بنیاد مسکن استان مکاتبه کردیم و هشدار دادیم که این روستاها باید جا بهجا شوند. هرروز از جایی به جای دیگر پاسکاری میشویم. بعد از سیل گابریک هیچ اتفاقی برای بهبود وضعیت مردم منطقه انجام نشد. روستای کروچ یقینا باید جا به جا شود. اما زمینی در اختیارشان قرار نمیدهند. از مسئولان و کارشناسان سازمان مدیریت و برنامهریزی استان میخواهیم از نزدیک منطقه را ببینند. شاید در مصوبات سال آینده، بودجههای بیشتری در نظر بگیرند، همچنین کمک کنند تا بودجههایی که تصویب میشود تامین هم شود. با توجه به توسعه ای که در شهرستان جاسک در حال اتفاق است از مسئولان استانی انتظار داریم به مطالبات مردم بومی توجه بیشتری کنند.
روزنامه صبح ساحل