باری که والدین بر دوش می‌کشند


نویسنده: محیا تکنده

وقتی از خانواده و پدر و مادر خوب می‌شنویم، چه ویژگی‌هایی به ذهن‌مان خطور می‌کند؟ احتمالا این عبارات برای ما زنده می‌شوند؛ پدر و مادری که احتیاجات روانی و مادی فرزند را مهیّا کنند، برای او وقت بگذارند، به حرف‌هایش گوش بدهند و بتوانند مسیر موفقیت وی را هموار سازند. در گفتمان روانشناسی، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های پدر و مادر خوب، داشتن توانایی «همدلی» است. همدلی شاید در ظاهر شبیه همدردی باشد، اما اساسا با آن متفاوت است. از نظر هاینز کوهات، نظریه‌پرداز و رواندرمانگر، همدلی نوعی درون‌نگری نیابتی است. به این معنی که تو می‌توانی به درون وجود من بیایی و به جای من دنیا را ببینی، احساسات مرا تجربه کنی و دنیا را آنگونه که من می‌بینم درک کنی. والدین همدل والدینی هستند که بتوانند تا حد زیادی احساس تملک، نگرانی، کنترل و اعمال قدرت خود را کنار بگذارند، جهان و تجربه‌ها را از دید فرزندشان ببینند و بتوانند او را درک کنند. طبق مشاهدات بالینی و تحقیقاتی که سالیان دراز روی همدلی والدین با فرزندان انجام شده است، فرزندان والدین همدل نسبت به دیگران از مزایایی برخوردارند، مثل اینکه کمتر پرخاشگری می‌کنند،کمتر دچار ملال و افسردگی خواهند شد و حتی توان همدلی بیشتری را با سایرین دارند. از طرفی خود والدین همدل هم، نسبت به بقیه والدین از عزت نفس بیشتری برخوردار هستند. با این وجود، طبق نتایج تحقیقاتی که در سال‌های اخیر در مجله‌ی سایکولوژیکال ساینس منتظر شده است، با اینکه وضعیت روانی و جسمانی فرزندان والدین همدل در سطح مناسبی قرار دارد؛ اما سطح ایمنی در خون این والدین کاهش پیدا می‌کند. حتی در تحقیقات همزمان، روانشناسان پی بردند که والدین همدل، در صورت ابتلای فرزندشان به افسردگی به احتمال بیشتری نشانگرهای التهابی و ضعف ایمنی را تجربه می‌کنند. به عبارت دیگر، همدلی کردن ما را وا می‌دارد، احساسات خود را کنار بزنیم و توجهمان را به احساسات دیگران معطوف کنیم. این فرایند با افزایش تنش و التهاب بیشتر همراه است. علاوه بر این‌ها، والدین همدل عموما با چشم‌پوشی از کارهایی مثل خواب، ورزش و سایر فعالیت‌هایی که می‌تواند باعث کاهش تنش ناشی از مراقبت شود، سلامت خود را فدای فرزندان می‌کنند. اریکا ام منزاک، روانشناس دانشگاه نورث وسترن، معتقد است در روش‌های خانواده‌درمانی که تاکید زیادی بر لزوم همدلی میان والدین و فرزندان وجود دارد، لازم است به پدر و مادر آموزش داده شود تا بتوانند در عین مراقبت از فرزندان، از سلامتی خود هم مواظبت کند. او تاکید می‌کند، کارهایی مثل، خواب کافی، ورزش منظم و مراقبه می‌تواند اثرات ناشی از ضعف ایمنی را بهبود دهد و این فعالیت‌ها به هیچ وجه برای والدین خودخواهی نیست. البته ناگفته نماند که صحبت از همدلی و اثرات آن بر والدین و فرزندان زمانی به نظر منطقی می‌رسد، که اکثریت جامعه در رفاه و آسایش نسبی قرار داشته باشند و بتوانند از خدمات همگانی روانشناسی و روانپزشکی بهره بگیرند.

برای این مطلب تا کنون نظری ثبت نشده‌ است.
0 / 200
  • نظر شما پس از بررسی و تایید منتشر خواهد شد.
  • لطفا از بکاربردن الفاظ رکیک، توهین و تهمت به اشخاص حقیقی و حقوقی خودداری کنید.

آخرین خبرها