این روزها اخبار مربوط به تفکیک جنسیتی شدن پارکها، بالا گرفته و بخش زیادی از مردم و متخصصان نسبت به این سیاست دولت دید منفی دارند. اما روانشناسی در ارتباط با تفکیک جنسیتی چه میگوید؟ تفاوت بین زن و مرد، درکی که فرد از خود به عنوان زن یا مرد دارد و در نهایت رفتاری که در جامعه با توجه به جنسیت فرد باید انجام گیرد، با مفهومی به نام نقش پذیری جنسیتی تعریف میشود. تا دوسالگی ما درکی از تفاوت بین جنسیتها نداریم، اما بعد از آن این درک پدیدار میشود، تفاوت زن و مرد توسط کودک درک میشود و در نهایت فرد در آینده در ارتباط نزدیک با جامعه میداند در موقعیتهای مختلف در تقابل جنسیتها چگونه باید رفتار کند. نکتهی مهم، اینجاست که تحقیقات ثابت کرده اگر نقشپذیری جنسیتی، بینابینی باشد و فرد بتواند با دیدن هر دو نقش، آنها را در پیشزمینهی ذهنی خود داشته باشد، در ارتباطات، شغل و زندگی فردی پیشرفت بیشتری به دست خواهد آورد. به همین دلیل در علم روانشناسی پیشنهاد میشود، کودکان دختر و پسر در گروههای تدریسی در کنار یکدیگر حضور داشته باشند، تا بتوانند با دیدن نقشهای جنسیتی متفاوت و درک آنها، در آیندهی زندگی شغلی و فردی خود نقش بهتری ایفا کنند. تحقیقات نشان میدهد، تعاملات پیش از ازدواج در جامعه، زندگی زناشویی در زوجها را پایدارتر میکند. در راستای توجیه تفکیک جنسیتی بیان شده که این مساله از معضل مزاحمت های خیابانی جلوگیری میکند، اما تحقیقات نشان میدهد جدایی و تفکیک جنسیتی از دوران کودکی باعث عدم شناخت جنس مخالف میشود و خود از علتهای مزاحمتهای خیابانی محسوب میشود. موضوع قابل بیان دیگر، این است به بهانهی ممانعت از وقوع جرم و جنایت نمیتوان به سیاست عجولانهای پناه برد که خود در دراز مدت آسیبهای جبران ناپذیری به هستهی اصلی جامعه وارد میکند و باعث شکلگیری انحرافات روانی و اجتماعی متعدد میشود. به جای استفاده از سیاست حذفی، بهتر است این هزینهها در راستای آموزشهای کاربردی به زنان ومردان برای تعامل درست در جامعه و ایجاد کردن زمینهای برای زندگی سالم و به دور از مناقشات شود. تفکیک جنسیتی، چه در پارکها و چه در محیطهای آموزشی، حل کردن ناتوانی جوانان در تعامل درست در اجتماع نیست، بلکه پاک کردن صورت مساله است. مگر میشود که کسی برای برای سردرد به پزشک مراجعه کند و پزشک توصیه کند که برای درمان سردرد پایش را قطع کند؟