گرینلند، سرزمینی خودمختار تحت سلطه دانمارک، در اقیانوس اطلس واقع شده است. در سال ۲۰۱۹، دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده، اولین اظهارات خود را مبنی بر ابراز علاقه به خرید گرینلند اعلام و در دوره دوم ریاست جمهوری خود نیز اظهارات مشابهی را مطرح کرده است. به باور کارشناسان، از جمله مهم‌ترین دلایل اساسی تأکید ترامپ بر «امنیت ملی» و برجسته کردن اهمیت این جزیره و منطقه، گسترش مناطق داخلی آمریکا و وجود ذخایر انرژی و عناصر خاکی کمیاب در منطقه بوده و آنچنان دارای اهمیتی است که به طور بالقوه سرنوشت جهان را تغییر می‌دهد. قطب شمال از دیرباز اهمیت ژئوپلیتیکی قابل توجهی داشته است. گرینلند با مواد خام خود مانند عناصر خاکی کمیاب، گرافیت و لیتیوم مورد نیاز برای وسایل نقلیه الکتریکی، توربین‌های بادی و خطوط انتقال انرژی، برای انتقال انرژی پاک حیاتی است. با این حال، استخراج و فرآوری فعلی این مواد خام عمدتاً تحت سلطه چین است. در سال ۲۰۲۱، چین ۹۸ درصد از گالیوم جهان، ۸۲ درصد از گرافیت طبیعی و ۶۰ درصد از عناصر خاکی کمیاب فرآوری شده را تولید کرد. چین همچنین ۷۲ درصد از واردات ترکیبات خاکی کمیاب و ۴۲ درصد از واردات گرافیت ایالات متحده را به خود اختصاص داده است. از سوی دیگر، اروپا برای مواد کمیاب کاملاً به چین وابسته است. این وضعیت یک تهدید امنیت ملی است، زیرا تنش‌های ژئوپلیتیکی می‌تواند توانایی ایالات متحده و اتحادیه اروپا (EU) را برای تولید فناوری‌های لازم برای انتقال انرژی خود به خطر بیندازد.