نان در میان ما ایرانی ها مقدس و برکت سفره است و در گذشته نان ها به صورت خانگی در منازل و بخصوص در روستاها بیشترپخت می شد و از وظایف مادران بود از این رو آرد با عشق و مهر مادرانه ورز میخورد و نان گرم به برکت وجود مادر در سر سفره همیشه حاضر بود و حرمت بالای خودش را داشت.

پخت نانهای سنتی و فروش آن هر ساله در ماه مبارک رمضان در هرمزگان به اوج می رسد و طرفداران بسیاری پیدا می کند جالب است بدانید که تا کنون40  نوع نان سنتی در استان هرمزگان شناسایی شده است  که نان های کولوکی ، توموشی، ریخته، پکاره، بالاتاوه ای و فتیر از جمله این نان هاست.

 در بعضی از نان ها از یک نوع سس به نام مهیاوه استفاده می شود که این نان های سنتی را خوشمزه تر می کند .

مهیاوه سس آبکی تیره رنگ و شورمزه ای است که با ماهی کوچکی به نان متوتا و رازیانه و گشنیز درست می شود و بر روی نان استفاده می شود

نان خمیری دیگر نان محلی است که پخت رایجی دارد آب ، آرد ،خمیرک و نمک ازجمله مواد اولیه آن هستند در این نوع نان پس از ورز دادن خمیر نان، به آن خمیرک که باعث پف کردن نان می شود اضافه و چند ساعت آرد ورز داده شده مخلوط با خمیرک در ظرف نگه داشته می شوند تا پف کرد.

هنگام پخت برای خوشمزه تر کردن آن موادی مانند تخم مرغ که به روی خمیر آن مالیده و استفاده می کنند و همچنین برای مغز پخت شدن آن در روی خمیر سوراخ هایی با چنگال ایجاد می کنند که از نپختن خمیر در وسط نان جلوگیری کنند و پخت این نان نسبت به لواش زمان بیشتری می برد و این نان بیشتر در صبحانه و میان وعده و به صورت داغ استفاده می شود.

هلکالی؛ نانی مخصوص صبحانه است که مانند نان خمیری ورز داده  و خمیر به آن اضافه می شود اما اندازه آن یک چهارم نان خمیری است و به جای پخت آن در آتش، با روغن سرخ می شود و این نان وعده کامل و خوشمزه ای برای صبحانه می باشد.

«رهتگ» از جمله نان هایی که می توان به عنوان وعده غذایی شب از آن استفاده کرد  که شیوه پخت جالبی دارد و محتوای این نان بسیار ساده و مانند بقیه نان ها، آب ، آرد و نمک می باشد با این تفاوت که خمیر حاصله باید به اندازه ای رقیق باشد که بتوان آن را راحت و روان کرد و روی «تین» که سنگ بسیار نازک است و زیر آن با هیزم پرشده که حرارت هیزم ها باعث داغ شدن تین و رهتگ پخته می شود را پهن کرد .

نان کماچ یکی دیگر از نان های محلی استان هرمزگان است که مانند نان خمیری است فقط ضخامت آن بیشتر می باشد و این نان هم به عنوان صبحانه یا میان وعده استفاده می شود و نان تینی هم همان نان تنکی است با این تفاوت که جای تنور در روی تین پخت می شود.

یکی از نان های محلی استان هرمزگان که در روستاهای توابع بخش مرکزی بندرعباس معرف می باشد نان تیموشی(مشته) است که هنوز فرهنگ و غذاهای محلی در روستای سودرو فراموش نشده است چون در این روستا به سنت ها احترام می گذارند.

طرز تهیه نان معروف و خوشمزه تیموشی اهالی روستای سودرو که به مقداری آرد ؛ آب؛ روغن؛ کمی نمک و سوراغ یا مهیاوه نیاز است و با مواد فوق، خمیری شل تهیه کرده و در ظرفی قرار داده و تابه را روی شعله قرار می دهند تا داغ شود سپس خمیر را روی تابه می کشند تا تمام سطح آن را پر کند و به شکل دایره درآید و سپس روی آن را روغن می کشند و مهیاوه یا سوراغ روی آن می پاشند.

نان تیموشی مثل پوست پیاز نازک است و از ۲۵۰گرم آرد حداقل ۱۵ عدد نان تهیه می شود و این نوع نان در تمام فصول در روستاها و شهرهای استان هرمزگان از جمله بالاشهر روستای سودرو پخته می شود و نان چوبه ؛ سینگو(خوراک خرچنگ) و هواری از جمله غذا های محلی استان هرمزگان هستند.