آمار مصرف گوشت ايرانيان به خصوص در يكسال گذشته  همزمان با افزايش قيمت تمام كالاهاى اساسى پايين آمده و به كمتر از 12 كيلوگرم در سال رسيده است. طبق آمار فائو، ايران از لحاظ مصرف گوشت بين 196  كشور جهان در رتبه 98 قرار دارد.سرانه مصرف گوشت قرمز براى هر ايرانى در طول يك سال بين 10 تا 12 كيلوگرم است، اما سازمان جهانى خواربار و كشاورزى (فائو) سرانه مصرف گوشت قرمز و سفيد در جهان را 41 كيلوگرم اعلام كرده است.
وزارت جهاد كشاورزى سرانه مصرف روزانه پروتئين حيوانى براى هر ايرانى با احتساب محصولات شيلاتى و گوشت وارداتى را 36 گرم و بدون در نظر گرفتن محصولات شيلاتى را 29.5  گرم اعلام كرده است.

5 درصد سھم ھزینه گوشت از متوسط ھزینه سالانه خانوارھا

سال 1386 سهم هزينه گوشت از متوسط هزينه سالانه خانوارها حدود 6 درصد بوده است. اين سهم در سال 1388 به اوج خود رسيده و سهم هزينه گوشت از متوسط هزينه سالانه خانوارها به 6.8 درصد افزايش يافته بود.
از اين سال به بعد، روند نزولى سهم هزينه گوشت از متوسط هزينه سالانه خانوارها آغاز شده و در سال 1395 ، اين سهم به 5,3 درصد رسيده است؛ يعنى در يك دهه اخير، اين سهم حدود 0,7 درصد كاهش يافته است.
شايد اين موضوع كه كاهش بُعد خانوار در اين زمينه تأثيرگذار بوده است، درست باشد؛ اما آنچه از ميزان مصرف انواع گوشت در ده سال اخير نمايان است، اين كه ميزان مصرف در همه انواع گوشت ها كاهش چشمگيرى داشته و اين احتمالاً بيشتر به دليل رشد قيمت ها و كاهش قدرت خريد مردم بوده تا اينكه به كاهش بُعد خانوار مربوط شود.

ميزان مصرف انواع گوشت توسط يك خانوار شهرى طى يك دهه اخير بيانگر آن است در حالى كه در سال 1386 يك خانوار حدود 57 كيلوگرم گوشت دام در يك سال مصرف م ىكرده، اين ميزان در سال 1395 به 41 كيلوگرم كاهش يافته است. ميزان مصرف گوشت پرندگان نيز به مانند گوشت انواع دام كاهش يافته و از 96 كيلوگرم در سال 1386 به 86 كيلوگرم در سال 1395 رسيده است. فرآورد ههاى گوشت دام و پرندگان هم در يك دهه اخير 4 كيلوگرم كاهش داشته است. يك خانوار در سال 1386 در حالى كه 20  كيلوگرم گوشت انواع ماهى مصرف م ىكرده، اين ميزان با كاهشى 9 كيلوگرمى طى يك دهه به 11 كيلوگرم در سال 1395 رسيده است.

قدرت خرید کارگران نصف شد

بر اين اساس افزايش افسارگسيخته قيمت ها موجب شده است قدرت خريد گوشت قرمز توسط كارگران در سال جارى نسبت به سال 1386 تقريبا نصف شود.
در سال 1386 حداقل حقوق كارگران در ماه 183 هزار تومان بود در حالى كه هر كيلوگرم گوشت قرمز در آن سال به طور متوسط 6465  تومان فروخته مى شد. بنابراين در سال1386  هر كارگرى كه حداقل دستمزد را دريافت مى كرد، با حقوق ماهانه خود مى توانست 28 كيلو و 300 گرم گوشت قرمز خريدارى كند.
اما در سال جارى قدرت خريد گوشت قرمز توسط كارگران به حداقل خود رسيده است، چراكه حداقل حقوق كارگران يك ميليون و 516 هزار تومان است، درحالى كه قيمت هر كيلوگرم گوشت قرمز به طور متوسط 99000 تومان بوده است. بدين ترتيب هر كارگر كه حداقل حقوق را دريافت می كند، در سال جارى با حقوق يك ماه خود فقط مى تواند 15 كيلو و 300 گرم گوشت خريدارى كند.

متأسفانه آماری كه نشان دهد ميزان كاهش مصرف گوشت در دهكهاى مختلف جامعه چگونه بوده است وجود ندارد؛ اما قطعاً اين كاهش مصرف گوشت و همچنين هزينه انواع گوشت از متوسط هزينه سالانه خانوار در دهكهاى پايين جامعه و قشرهاى ضعيف بسيار بيشتر از دهكهاى بالايى جامعه و قشرهاى ثروتمند بوده است.
درست است كه زياده روى در مصرف گوشت موجب بيمارى مى شود، اما كم خوردن و نخوردن آن هم سلامت شما را به خطر مى اندازد. يكى از اصلى ترين عوارض مصرف كم گوشت، كم خونى ناشى از فقر آهن مخصوصا در كودكان است. همچنين با نخوردن گوشت ميزان روى بدن شما كم مى شود. روى وظيفه تقويت سيستم ايمنى بدن را دارد.

کودکان بیشتر نیازمند مصرف گوشت ھستند

مصرف گوشت حاوى پروتئين حيوانى و اسيدهاى آمينه ضرورى براى رشد افراد به خصوص كودكان است، بنابراين مصرف اين گروه از مواد غذايى در كودكان در سنين رشد (پيش دبستانى) بسيار مهم است. همين آمينو اسيدها در رشد افراد هم تاثير گذار است.
طبق اطلاعات بدست آمده در سنين پيش دبستانى، كم خونى و فقر آهن شايع است. متاسفانه كم خونى ناشى از فقر آهن تمركز را پايين آورده و موجب پرخاشگرى و خستگى در كودكان مى شود. از علايم كم خونى در افراد مى توان به پف زير چشم اشاره كرد.
يكى ديگر از عوارض مصرف كم گوشت آن است كه عضلاتتان به زمان بيشترى براى بازيابى نياز دارد. پروتئينها براى ساختار عضلات، حفظ آنها و ترميم شان بعد از فعاليت ورزشى هستند. پروتئينهاى گياهى و حيوانى هر دو قابل استفاده هستند، اما در مورد پروتئين گياهى زمان بيشترى براى انجام كار مورد نياز است.
بنابراين يكى از مهمترين عوارض مصرف كم گوشت چه در بزرگسال و چه در كودكان، كم خونى و فقر آهن است كه باعث عصبانيت و بى حوصلگى آنها مى شود.