امروز روز خبرنگار،روز من، روز همکارانم ، روز آنهایی که باخبر زندگی میکنند ، خبرساز هستند و بهنوعی دستی به قلم دارند و با سرک کشیدن به سوژههای مختلف،آن را زنده میکنند، حتی در اکثر مواقع عامل خیر میشوند و با قلمشان گمشدهای پیدا میشود، اعضاء بدنی پیوند میخورد، زندگی سروسامان میگیرد و عدهای سمت و شغل میگیرند ... یا متأسفانه عامل فروپاشی میشوند ،مرگ و..
شاید در دهههای قبل فقط آنهایی که شغلشان خبرنگار بود خود را خبرنگار میدانستند و هزاران اتفاق کوچک و بزرگ که در اطرافشان میافتاد و بیشتر مردم از آن بیخبر بودند را تحلیل و اطلاعرسانی میکردند، اما امروزه در فضای مجازی ، همه کاربران خبرنگار هستند خبرنگارانی که با انتشار عکس، فیلم ، نوشته و صدا ...سوژه به ماها میدهند.
دنیای خبرنگار حوادث
من ، آنا رام ،سالیان سال است که در حوزه حوادث و اجتماع این روزنامه (صبح ساحل) فعالیت دارم پای درد و دل، غصهها و شادیها خیلیها نشستم که از حرف های هرکدام از آنها میشود کتابی نوشت.
اوایل فعالیتم در این حوزه، برایم بسیار سخت و رنجآور بود، دیدن صحنههای تلخ ،همنشینی و صحبت کردن با آدمهایی که یا داغدار و مظلوم بودند یا مرتکب جرمی شده بودند، خیلی سخت بود و گاهی اوقات شبها خوابم نمیبرد .حدود 18 سال پیش، اینترنتی نبود و رایانهای در دسترس همگان، خودکار بود و کاغذ ، مینوشتم و خود را جای فرد سوژه میگذاشتم و وقتی مطلب را تمام میکردم و سرم را از روی برگه بالا میآوردم، دقایق زیادی گذشته بود و متوجه گذر زمان نبودم.
اخبار حوادث دارای صحنههای تلخ و ترسناک و غیرمترقبهای است، ساعتها ذهن را مشغول خود میکند، به مرور زمان یاد گرفتم با نگارش مطلب ،صفحه بندی رفتن نشریه به چاپ و یا خبر در سایت خبرگزاری ، ذهن خود را از اتفاقات بد پاککنم وزندگی معمولی خود را در پیش بگیرم ، قلب ما خبرنگاران حوادث از سنگ نیست که با شنیدن و دیدن اتفاق ناخوشایند و ناگواری نشکندو گاهی اوقات چشمانمان اشکباران نشود
خبرنگار دنیای دارد ،به دنیا خبرنگاران خوشآمدید ...روزمان مبارک