به گزارش صبح ساحل ، به نقل از فارس ، کوچه هایی در محلات حاشیه ای وجود دارد که عابران در برخی از آن‌ها بایستی به‌صورت مورب و به بغل از آن بگذرند و بیشتر کوچه‌ها در تاریکی به سر می برند که همین موضوع باعث شده است میزان سرقت‌ها و زورگیری و... نیز در چنین مناطقی افزایش یابد. در سلسله گزارش‌هایی که از محلات بندرعباس داشته ایم، در این گزارش به گلایه‌های ساکنان از وضعیت کوچه‌ها پرداختیم.

پاتوق معتادان
چند روز قبل که به محله آیت الله غفاری رفته بودم، در کوچه بعثت چهار پشت مسجد سقاخانه ابوالفضل(ع) تعدادی از معتادان در حال استعمال مواد مخدر بودند که اهالی محله می‌گفتند این کوچه و بسیاری از کوچه ها به پاتوق معتادانی تبدیل شده اند که شب و روز در آنجا در حال استعمال و تزریق هستند و هیچ اقدامی هم برای پاکسازی و جمع آوری معتادان صورت نمی‌گیرد.

کوچه های محله آلوده است و ترس این را داریم که سرنگ‌های آلوده وارد بدن خودمان و فرزندان مان شود و به بیماری های خطرناک نظیر ایدز، هپاتیت و... مبتلا شویم. نمی‌دانیم چرا مسوولان این محله را بطور کامل فراموش کرده اند و همین فراموشی باعث شده است که معتادانی که از سایر استان‌ها به هرمزگان انتقال داده می شوند، وارد این کوچه ها شوند و آزادانه اقدام به استعمال مواد مخدر کنند.

گویا این وضعیت برای مسوولان هم مهم نیست. ساکنان این محله از کاندیداهایی نام می‌برند که برخی به مجلس یا شورای شهر در ادوار مختلف راه یافتند و در زمان تبلیغات وعده می‌دادند پیگیری می‌کنند تا مشکلات این محله در حوزه‌های مختلف برطرف شود که متاسفانه بعد از اخذ رأی، حتی نمی توانیم آنها را ببینند و به تلفن‌ها هم پاسخ نمی‌دهند. به گفته ساکنان این محله، برخی از مسوولان هم از این محله بازدید کرده و قول دادند که مشکلات محله را برطرف کنند و نکردند. حتی روشنایی محله را هم تامین نکردند. 

  

  

کوچه های تاریک
امیری زاده ساکن محله کمربندی هم می گوید: متاسفانه در محلات قدیمی کوچه هایش تاریک است و مثل ۲۰، ۳۰ سال قبل باید با چراغ که آن موقع چراغ قوه و حالا چراغ تلفن همراه است، بگذریم. باتوجه به اینکه برخی خانه ها بر روی کوه و تپه قرار دارند و از طرفی از روی کوه کم عرض بایستی عبور کنیم، این رفت و آمدها حتی در روزها مشکل است، تا چه برسد به شب.

جالب اینجاست که در قبض برق هزینه هایی با عناوین مختلف از مردم اخذ می شود، اما حتی اداره برق، لامپ را به تیر برق ها نمی زند و یا لامپ هایی که  قبلا بوده و الان دو سه سال از سوختن آنها می گذرد، این لامپ ها عوض نمی شود و چند مرتبه هم با اداره برق تماس گرفته ایم و قول داده اند و اما نیامدند و کوچه های مان همچنان در تاریکی بسر می برند. حال اگر چند دوره قبض برق پرداخت نشود، برق مان را قطع می کنند، اما برای روشن کردن کوچه ها اقدامی صورت نمی گیرد. 

   

  

تیربرق های چوبی
ساکنان برخی محلات قدیمی بندرعباس از تیربرق های چوبی می گویند که برخی شکسته شده اند و برخی به دیوار و یا  تیربرق دیگر تکیه داده شده اند. در محله سنگ کن تعدادی از این تیر برق ها در وسط محوطه باتلاق فاضلاب وسط محله قرار دارند که به گفته اهالی اگر کابل برق پاره و داخل این فاضلاب ها بیفتد، احتمال دارد برق گرفتگی رخ دهد و کودکان و عابران آسیب ببینند. 

امداد رسانی ممکن نیست
برخی از ساکنان محله چاهستانی ها، آیت ا... غفاری، شیر اول، شیرسوم، دوهزار، ششصد، بهشت زهرا و... می گویند اگر در محله اتفاقی پیش آید و نیاز به امداد رسانی و حضور آمبولانس و آتش نشانی باشد، این خودروها نمی توانند وارد محله شوند و اهالی جان شان به خطر می افتد.

چندین مرتبه مسوولان قول داده اند که کوچه ها بازگشایی شوند، اما این اتفاق نیفتاده است. از آن طرف هر موقع هم که برای اخذ سند املاک مان به شهرداری مراجعه می کنیم، می گویند خانه ها در طرح خیابان کشی، فضای سبز و... قرار دارند که نه از اجرای طرح خبری است و نه می توانیم سند بگیریم و با وام نوسازی، خانه های فرسوده مان را بازسازی کنیم. 

یکی از اهالی محله اسلام آباد در ضلع غربی دیوار استنویک ساکن است و می گوید از سال ۶۳ تا الان قرار بوده از سه راه هتل هما به داخل محله یک خیابان بازگشایی شود که تاکنون اجرایی نشده است و اهالی بلاتکلیف مانده اند. از طرفی کوچه های مان تاریک است و همین تاریکی منجر به ناامنی در محله شده است که اگر کوچه های مان روشن شوند، بخش زیادی از مشکلات برطرف می شود. 

  

  

ناامنی در شیرسوم
برخی از اهالی محله شیر سوم  و بهشت زهرا هم می گویند: مدتی است که سرقت ها در محله بیشتر شده است که این موضوع بدلیل تاریکی و تنگ بودن کوچه ها و حضور کم گشت های نیروی انتظامی در محله است و سارقانی وارد محله می شوند که از سایر مناطق در اینجا پرسه می زنند.

برخی هم سلاح سرد نظیر چاقو، قمه و... دارند و شب ها هم که محلات در تاریکی بسر می برد، آنها نیز از این موقعیت سوء استفاده می کنند و اقدام به زورگیری و سرقت از خانه ها می کنند. اگر محلات روشن باشند، سارقان نمی توانند در کوچه ها کمین کنند و مردم جان شان به خطر نمی افتد.

آنها حتی به زن و بچه مردم هم رحم نمی کنند و النگو و طلاجات شان را با تهدید می دزدند و شب ها هم وارد خانه های شان می شوند و اموال شان را به سرقت می برند. 

لاین بندی کنید
برخی از ساکنان محلات حاشیه ای و بافت های فرسوده بندرعباس می گویند اگر در این سال هایی که گذشت، هر سال تنها در یک محله لاین بندی و بازگشایی معابر انجام شده بود، تاکنون وضعیت شهر کاملا تغییر کرده بود. کوچه های تنگ وتاریک همچنان وجود دارد و معضلات  و آسیب های اجتماعی همچنان در این محلات وجود دارد و چهره شهر را هم نازیبا کرده اند و مسوولان هم فقط عادت کرده اند که وعده دهند و کمتر اقدام می کنند.

حتی برخی از کوچه ها، شب ها در تاریکی مطلق قرار دارند و برخی از ساکنان هم اگر در جلوی خانه خودشان، لامپ بزنند، سارقان، معتادان، موادفروشان و مشروب فروشان که این وضعیت را نمی خواهند، لامپ ها را می شکنند یا باز می کنند، آنها از تاریکی محله استقبال می کنند.

اگر که لامپ های تیر برق ها روشن شوند و از طرفی میزان گشت نیروی انتظامی در اینگونه محلات با خودرو، موتورسیکلت و حتی بصورت پیاده افزایش یابد،  اراذل و اوباش و سارقان، معتادان و... جرات ندارند در محلات خلاف کنند و می روند.

اما وقتی کوچه ها تاریک باشد و گشت زنی چندانی در کوچه های کم عرض  محلات حاشیه ای صورت نگیرد، آن موقع چه انتظاری می توانیم داشته باشیم؟ من فکر می کنم استاندار و فرماندار بایستی به اداره برق دستور دهند لامپ تمام تیربرق ها را روشن کنند و از آن طرف هم نیروی انتظامی هم گشت های محله ای خود را افزایش دهند تا این مشکلات اندکی افزایش یابد. 

بازگشت معتادان به محلات
احمدی پناه یکی از شهروندان بندرعباس هم می گوید: به این موضوع بایستی از زاویه ای دیگر هم نگاه کنیم. اول اینکه بیشتر کوچه های محلات بندرعباس مکان مناسبی برای تجمع معتادان و خلافکاران است و کمتر مسوولی از این کوچه ها بازدید می کنند تا واقعیت ها را ببینند و تصمیم گیری مناسبی داشته باشند.

موضوع دیگر این است که از تمام مناطق کشور معتادان راحت و آزادانه وارد بندرعباس می شوند و از ورودشان هم جلوگیری نمی شود و این معتادان کوچه ها وحتی خانه های برخی از محلات را به پاتوق خودشان تبدیل کرده اند.

از آن طرف هم به مناسبت هایی نیروی انتظامی معتادان را جمع آوری می کند و می برد و البته بعد از مدتی دوباره این معتادان به محلات برمی گردند که نشان می دهد دستگاه های متولی این بخش از جمله فرمانداری، شهرداری، بهزیستی، نیروی انتظامی و... در این حوزه چندان در کنار هم قرار ندارند تا هرکدام وظیفه خود را انجام دهد و این معتادان به دل محلات برنگردند واصلا از ورودشان به داخل شهر و محلات جلوگیری شود و با آن برخورد شود.

اگر در برخی محلات که تجمع معتادان بیشتر است، خرده فروشان هم جمع شوند، آنگاه معتادان برای تهیه مواد نمی توانند به آنجا بروند. اگر بازگشایی کوچه های محلات با شدت بیشتری صورت گیرد، شاید بخشی از این مشکلات برطرف شود.

همچنین نیاز است که پرونده تاریکی محلات محلات بسته شود وروشنایی تمام محلات تامین شود. مسئولانی که برای پیشگیری از جرم می خواهند برنامه ریزی کنند، اگر وضعیت محلات حاشیه ای را سامان دهند، از بسیاری از جرایم پیشگیری می شود. 

کوچه های بی نام و نشان
ناصری شهروند دیگری است که می گوید: بیشتر کوچه ها در محلات حاشیه ای بندرعباس بدون نام و نشان هستند که حتی نمی توان آدرس داد. از طرفی حتی بومیان بندرعباس اگر از محله ای به محله دیگر بروند، در کوچه های گمنام و تنگ  گم می شوند.

از طرفی دیگر در این محلات خانه هایی وجود دارند مانند یک خانه در کنار زمین ورزشی خیابان شهدای اربعین محله شهناز یا چندین خانه در محله چاهستانی و... معتادان در آنجا می نشینند و مواد استفاده می کنند.

موضوع دیگری که کمتر مسوولان به آن توجه می کنند این است که در کوچه پس کوچه ها و خانه های مخروبه ای که معتادان بدون هیچگونه ممانعتی اقدام به مصرف مواد وتزریق و... می کنند و خانواده ها وبخصوص کودکان و نوجوانان از کنار این صحنه ها می گذرند و به راحتی الگوگیری می شود.

درواقع آموزش عملی صورت می گیرد که در برخی محلات هم مادر وپدر با فرزند خردسال شان به پاتوق های کوچه ای می روند و نحوه مصرف مواد را مشاهده می کنند و برخی هم با کنجکاوی آنچه را که در ذهن شان ثبت کرده اند، بصورت عملی انجام می دهند که همین دلیلی می شود که سن اعتیاد به دانش آموزان هم تقلیل یافته است و کارشناسان این حوزه بایستی به این موضوع توجه کنند و به راهکارهای اساسی در این بخش بیندیشند.

محله چاهستانی‌ها
ساکنان محله چاهستانی های بندرعباس هم می گویند قرار است چهار معبر در این محله بازگشایی شودکه هنوز هیچکدام تکمیل نشده است و برخی کوچه ها ومعابر  پر از نخاله است. راه وشهرسازی و شهرداری هم توپ مسوولیت را در زمین هم پاسکاری می کنند و اهالی بلاتکلیف مانده اند.

کوچه ها هم که روشنایی ندارند و اگر این بازگشایی ها زودتر پایان می یافت، هتل محله مینابی های این منطقه که آسیب زاست و... نیز  پاکسازی می شد. اگر موضوع بازگشایی معابر و لاین بندی محلات و تامین روشنایی کوچه ها باجدیت دنبال می شد، شاید وضعیت محلات اینگونه نبود وروزبه روز بر میزان آسیب های اجتماعی افزوده نمی شد.

نمی دانم آیا می توان به بهبود وضعیت محلات در شرایطی که عزم جزمی دیده نمی شود، امیدوار بود؟ البته یک دستگاه به تنهایی نمی تواند این مشکلات را برطرف کند ونیازمند بسیج تمام دستگاه های اجرایی برای بهبود وضعیت محلات بندرعباس هستیم.

  

  

دعوای شورا
برخی از شهروندان هم می گویند: شورای شهر بندرعباس بجای اینکه از محلات بازدید داشته باشند وبرای رفع مشکلات ساکنان این مناطق چاره اندیشی کنند و مدیران را به میز پاسخگویی فرا بخوانند، بر سر ریاست و عنوان با یکدیگر جدل دارند و از مردم و موکلان خود غافل شده اند.

شورایی که نتواند پیگیر مشکلات مردم باشد و از حقوق شان دفاع کند، نبودش بهتر است و حداقل از رانت ها و... جلوگیری می شود. بی تفاوتی شورای شهرمان به محلات باعث شده است که وضعیت محلات اینگونه باشد.

برای نخستین بار خانم جراره رئیس شورای شهر از وضعیت محلات بندرعباس در حضور رئیس دستگاه قضایی کشور گفت وای کاش بقیه اعضای شورا نیز همراستا با رییس شورا دغدغه مردم را داشتند و با هم جنگ و جدل نمی کردند.

از خانم جراره هم تشکر می کنیم و از ایشان می خواهیم که از مسوولان مربوطه بخواهند پاسخگوی مطالبات مردم در محلات باشند و خودشان هم بطور مرتب در این محلات حضور یابند و دغدغه اهالی را بشنوند.