دیروزهشت آبان بود روزی تلخ که برای من از یاد رفتنی نیست تلخی این روز برمی‌گردد‌ به سال های نه چندان دور دانشجویی . صبح سه شنبه بود و طبق روال آن روزها خودم را به دانشگاه و کلاس رساندم . فهمیدن تفاوت این سه شنبه با سه شنبه های دیگر زمان زیادی لازم نداشت شعری که هم کلاسی ام روی تخته سفید نوشته بود، استادی که کلاس را نیامده ترک کرده بود و هم کلاسی هایی که از رفتار استاد متعجب بودند خبر از یک اتفاق می دادند . قبل از این که استادم با چشم های سرخ ناشی از اندوه از دست دادن دوستش به کلاس برگردد ، از آن اتفاق پرسیدم و فهمیدم یک روز تلخ برای ادبیات فارسی را تجربه می کنم . سه شنبه هشتم آبان 1386روزی که قیصر شعر انقلاب و سراینده شعرهای خاطره انگیز کودکی من و هم نسلانم دفتر شعرش را برای همیشه بست . ازآن روز شعرهای خاطره انگیزش در ذهنم مرور شد و غمگین از این که به قدر کفایت نمی شناختمش، شروع به خواندن شعرهایش کردم . کتاب های مختلفش را خواندم و نتیجه این شد که فهمیدم او بیشتر از هر چیز اهل پویایی و حرکت است. اگر در"شعری برای جنگ" روزهای مبارزه را بی واسطه ، بدون تحلیل و با بهره گیری کم از آرایه ها و اتفاقات زبانی بیان می کند و  صرفا با توصیف تاثیرگذار ، احساس مخاطب را درگیر می کند در "طرحی برای صلح" با آرزوی پیروزی بر جنگ به جای پیروزی در جنگ ، اندیشه مخاطب را هدف قرار می دهد و صلح طلبی او را تقویت می کند اگر در جایی در غزلی با مطلع"شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید" اصطلاحات ریاضی را طوری به کار می گیرد که به حد کفایت شاعرانه نیست ، جایی دیگر سراغ موضوعی ساده تر مثل سپید شدن مو می رود و با استفاده از مفهوم کنایی پشت گوش انداختن قطعه نیمایی بسیار درخشانی می سراید . او شاعری تجربه گراست که در قالب های مختلف از دوبیتی و رباعی گرفته تا مثنوی و غزل و نیمایی طبع آزمایی کرده است . البته در قالب نیمایی موفق تر از سایر قالب هاست. وی دانش آموخته زبان و ادبیات فارسی است و زبان استوار و سالم و راه های ساختنش را می شناسد و با بهره گیری از عنصر احساس ، این علم را در خدمت تاثیرگذاری شعرش قرار می دهد و هر چه پیش می رود عنصر اندیشه را در شعرش تقویت می کند.افسوس که زندگی فرصت رسیدن به اوجی که حقش بود را از او دریغ کرد و ما را از تماشای این اوج محروم . او در عرصه ترانه هم آثار ماندگاری از خود به جا گذاشت که از بین آنها می توان به آلبوم نیلوفرانه با صدای علیرضا افتخاری اشاره کرد . قیصرامین پوردر عرصه شعر و نثر کودک ونوجوان هم چهره ای قابل اعتناست او سعی می کند با زبان خود کودکان و نوجوانان برایشان حرف بزند و تصویر درستی از مسائل مختلف به آنها بدهد مثنوی بلند "پیش از اینها" در کتاب "به قول پرستو" و نثرهایی که در کتاب های درسی از او به چاپ رسیده است تلاش او برای رسیدن به این هدف را نشان می دهد . تلاشی که او را به خاطره ساز کودکی خیلی از ایرانیان تبدیل کرده است ، مثل من که علی رغم گذشتن 11 سال از پر کشیدنش هنوز گفتگوی غنچه و گلی که او نشانم داده است را از باغچه خاطراتم می شنوم . روحش شاد و یادش گرامی