به گزارش صبح ساحل،شما در گذشته رئیس آموزش‌وپرورش خمیر بوده‌اید و مشکلات آن را از نزدیک لمس کرده‌اید. با این پیشینه و مراجعات مردمی که در این زمینه داشته‌اید، وضعیت آموزش‌وپرورش خمیر را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

خمیر یکی از شهرستان‌هایی است که رشد آموزش‌وپرورش در آن ضعیف و کند است. سیستم آموزش‌وپرورش ما نیاز به تحول دارد. برای حل این کاستی‌ها باید عوامل عقب‌ماندگی را ریشه‌یابی کنیم، نه این‌که روزبه‌روز به مشکلات بیفزاییم. این‌که وظیفه‌مان آموزش باشد اما در انجام آن موفق نباشیم یعنی باید برای بهبود وضعیت، در عملکردمان تجدید نظر کنیم. ما بارها در جلسه‌های مختلف به مسئولان پیشنهاد داده‌ایم که از نیروهای دلسوز محلی در آموزش‌وپرورش استفاده کنند اما متاسفانه تا امروز تحقق نیافته‌است. کارایی نیروی بومی بیشتر است و هزینه کمتری هم برای آموزش‌وپرورش دارد. هرچند اتلاف نیروی انسانی از اتلاف منابع مالی به مراتب برای ما دردآورتر است.

کمی از مشکلات اجتماعی خمیر بگویید.

مشکلات اجتماعی خمیر تقریبا با تمام استان هرمزگان مشترک است و چیز جدیدی نیست. مانند افزایش طلاق یا بیکاری. گاهی آمار بیکاری شهر خمیر تا ۵۰ درصد اعلام می‌شود که یک مشکل جدی است. تا جایی که امروز در هر خانه حداقل یک بیکار پیدا می‌شود. این آمار مشابه شهرستان بشاگرد است. درحالی‌که خمیر یک بندر است و به دلیل وجود دریا و نزدیکی به مرکز استان نباید از این نظر مشکلی داشته‌باشد. بیکاری مادر تمام مشکلات است. البته راه‌حل همیشه وجود دارد. چیزی که کم است عزم و اراده مسئولان برای تحقق این راه‌حل‌هاست. یکی از راه‌های چاره، ایجاد شغل‌های خانگی است. به‌طور مثال می‌توانیم با آموزش و حمایت از خانواده‌ها برای راه‌اندازی کارگاه‌های تولید صنایع دستی، کارآفرینی را به سمت خانواده‌ها سوق دهیم. به این ترتیب به‌جای واردات کالاهای بی‌کیفیت چینی، مشاغل خانگی خود را تقویت کرده‌ایم.
اعتیاد هم یک مشکل جدی اجتماع امروز است. خمیر در این زمینه چه وضعیتی دارد؟
اعتیاد معضل تازه‌ای نیست اما متاسفانه اخیرا به مدارس رسوخ کرده‌است. البته آمار بندرعباس در این زمینه بیشتر است. وقتی یک معضل در شهرهای بزرگ شیوع پیدا کند به شهرهای کوچک هم سرایت می‌کند.

متاسفانه بعضی از مسئولان این موضوع را تکذیب می‌کنند اما باید از آنان پرسید سند و مدرک‌شان چیست. ما هم مدارک‌مان را در این زمینه ارائه می‌کنیم و بالاخره معلوم می‌شود کدام ادعا کذب است. وگرنه ما با کسی دشمنی نداریم و اگر حرفی می‌زنیم به دلیل مراجعاتی است که اقشار مختلف جامعه داشته‌ایم.

مشکل  بی‌آبی و قطعی مکرر آب در خمیر حل شده‌است؟

بی‌آبی معضلی است که مردم خمیر و توابعش با آن دست به گریبان هستند. مشکل قطعی‌های زیاد آب هنوز مرتفع نشده‌است. به‌طور مثال در کشار هر بیست روز یک‌بار آب وارد لوله می‌شود و منبع‌ها جوابگوی نیاز مردم نیست. در شهر هم میزان قطعی آب بالاست و علت آن را نمی‌دانیم. مسئله دیگر بالا رفتن نرخ آب‌بهاست. آب مصرفی خمیر در سال‌های گذشته از میناب تامین می‌شد که هم آب باکیفیتی بود و هم بهای کمتری داشت. بعد از احداث آب‌شیرین‌کن مستقل، نرخ آب چند برابر افزایش یافت که علت بالا رفتن آب‌بها هم استفاده از آب‌شیرین‌کن اعلام شد. مگر استفاده از این آب چه خاصیت یا مزیتی دارد که ما باید بهای بیشتری بابت آن بپردازیم و چرا همین آب در بندرعباس بهایش متفاوت است.

وضعیت بهداشت در خمیر به چه صورت است؟

وضعیت بهداشت‌ودرمان ایده‌آل نیست. خمیر تنها یک بیمارستان دارد که آن هم به همت خیران ساخته شده‌است.

فقط اورژانس این بیمارستان با هزینه دولتی راه‌اندازی شده‌است. طرح تبدیل این بیمارستان از 32 به 64 تخت‌خواب سال‌هاست که در حد حرف مانده‌است. اجرای این طرح می‌تواند باری از دوش بندرعباس بردارد. همان‌طور که هم‌اکنون بیماران میناب، گچین و قشم هم از این بیمارستان استفاده می‌کنند. طرح ساخت بیمارستان تامین اجتماعی هم سال‌هاست بی‌سرانجام مانده‌است. درحالی‌که اجرایی شدن این پروژه به درمان قشرهای کم‌درآمد جامعه کمک می‌کند.