یک جوان هرمزگانی خطاب به مسئولان استان:

لطفا استعفا دهید!



بندرعباس، پایتخت اقتصادی ایران با وجود صنایع گسترده و بنادر بزرگ همچنان بسیاری از جوانانش از بیکاری و شغل های ناپایدار و فصلی رنج می برند، طبق آخرین آمار داده شده میزان بیکاری در استان سه و هفت دهم درصد به نسبت مشابه سال قبل افزایش یافته است.
اگر چه مسوولان خودشان هم اطمینان چندانی به نوع آمار گرفته شده ندارند اما با یک تحقیق میدانی در شهر متوجه می شوید همچنان بیکاری دغدغه اصلی بسیاری از جوانان و خانواده هایشان است.
بیکاری قطعا زمینه ساز بسیاری از آسیب های اجتماعی و معضلی است که در امید و انگیزه جوانان بسیار تاثیرگذاراست، از قدیم می گویند برق چشمان هرکس گواه حال درونش است، چشمانش روی یک نقطه نمی ماند انگار نگران چیزی باشد، پای دردِ دلش که نشستیم از صبح ساحل خواست نامی از او برده نشود از همان ابتدا هر حرفی که میزد تعدادی کاغذ از پوشه اش بیرون می آورد و می‌گفت این هم مدارکش.
چندین ماه پله های تمام ادارات، سازمان ها و صنایع این شهر را هر روز برای پیدا کردن «شغل»  گز کرده بود، وقتی می گفت سراغ تمامی مسئولین استان رفته تا کاری پیدا کند پلک هایش را محکم بهم می‌فشرد و به سختی دوباره چشمانش را باز می کرد گویی تمام درها دوباره به رویش بسته می شد.
او به صبح ساحل گفت: از دانشگاه به خاطر شرایط مالی انصراف دادم چون در آن شرایط هر جا برای کار می رفتم از من مدرک پایان خدمت می‌خواستند بعد از دو سال که کارت پایان خدمت گرفتم هر جا برای شغل مراجعه کردم از من مدرک دانشگاهی می خواستند.  
این جوان هرمزگانی با اشاره به این موضوع که در همه ی شهرهای کشور معضل بیکاری وجود اما در حق جوانان جنوب با این همه صنایع و بنادر گسترده کوتاهی شده است، افزود: خدای من شاهد است برای پیدا کردن شغلی که با آن بتوانم زندگی خود و خانواده ام را بچرخانم به سراغ تمام مدیران شهری استان رفته ام و همه ی آنها وجود این معضل را قبول می‌کنند اما در نهایت می‌گویند کاری از ما ساخته نیست اگر از شما که مسئولی کاری ساخته نیست پس چرا پشت آن میز نشستید بلند شوید و لطفا استعفا دهید تا  کسی بنشیند که بتواند برای جوانان این شهر کاری بکند.
وی اینگونه ادامه داد: به جرات می توانم بگویم در تمام ادارات استان روابط حاکم است و همه از این موضوع آگاهی دارند اما جسارت بیان ندارند تمام ادارات و ارگان ها می‌گویند استخدامی نداریم اما به چشم می بینم که افراد جدید دیگری مشغول به کار می شوند پس منِ جوان روستایی که هیچ رابطه و  واسطه ای ندارم باید بمیرم.
این جوان هم استانی با بیان اینکه تاکنون در کارهای جهادی بسیاری داوطلبانه شرکت کرده ام، گفت: تعدادی از مدیران به من نامه معرفی به برخی از ارگان ها داده اند که هیچ کدام کارساز نبوده است وهیچ گرهی را باز نکرد، مسئول دیگری به من گفت که اگر دارای مهارت جوشکاری بودم سریعا درجایی شغل برایم دست و پا میکرد، یک مسئول دیگر پیشنهاد کارگری در میوه فروشی را داد، سوالم این است اگر جوان خودشان هم بود چنین می کردند.
او افزود: آنقدر روابط در عمق ادارات و ارگان های استان نفوذ کرده که حتی اگر قانون هم ملزم کند که شخص دیگری باید روی کار بیاید روابط اجازه نمی دهند این موضوع را می‌توانم در چندین مورد در یکی از ارگان ها به شما اثبات کنم.
این جوان 23 ساله هرمزگانی با بیان اینکه دو سال دهیار یکی از روستاهای هرمزگان بودم، به صبح ساحل گفت: تعویض لوله های فرسوده آب شُرب، راه اندازی گیرنده تلویزیونی برای اولین بار، تقویت کیفیت آنتن دهی تلفن همراه، بیمه کردن تمام منازل روستا و مرمت جاده های منتهی به منازل از جمله کارهایی بود که در این مدت انجام شد.
او با تاکید بر اینکه بیمه منازل از جمله کارهایی بود که رضایت حداکثری مردم روستا را به دنبال داشت، افزود: هیچ کدام از روستاهای آن منطقه گیرنده تلویزیونی ندارند و با گیرنده ماهواره ای کار میکنند که با پیگیری رفع این مسئله برای اولین بار روستا مجهز به گیرنده تلویزیونی شد.       
این جوان هرمزگانی علت استعفا خود از سمت دهیاری روستا را اینگونه عنوان کرد: حقوق 700 هزارتومان دهیاری کفاف زندگی ام را نمی داد و با توجه به اینکه محل زندگی ام در آن روستا نبود به سختی می‌توانستم هزینه خود را مدیریت کنم به همین علت مجبور به استعفا شدم.
او در پایان گفت: ناامید نمی شوم و به عنوان نماینده جوانان بندرعباس آنقدر از مسئولان مطالبه می کنم تا شاید کسی صدای ما را بشنود، می گویند میزان مطالبه گری مردم هرمزگان کم است اما من کوتاه نمی آیم.
کدام نقطه از نقشه عریض هرمزگان می توان دست گذاشت که الماسی درون آن نباشد، از غربی ترین نقطه هرمزگان، شهرستان پارسیان که منطقه ویژه اقتصادی است تا شرقی ترین نقطه، منطقه ویژه جاسک، جزایر کیش و قشم را نیز به آن اضافه کنید، رودان، میناب و حاجی آباد قطب های باغات و کشاورزی، هرمز و لاوان بکرترین جزیره های ایران و در نهایت بندرعباس شاهرگ اقتصادی کشور؛ اما همچنان جوانان بیکار این دیار مصداق «آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم» شده اند.
هرمزگان با 13.5 درصد نرخ بیکاری رتبه چهارم را در بین استان های کشور دارد، چند سوال در این خصوص پیش می آید اول اینکه چرا نرخ بیکاری در هرمزگان با این همه منابع و صنایع غنی همچنان دو رقمی است؟ آیا این موضوع به سوء مدیریت مربوط است؟ مهاجرت ها چه میزان در افزایش نرخ بیکاری جوانان بومی هرمزگان تاثیر گذار است؟ اشتغال جوانان بومی چه میزان در ادارات و صنایع استان دارای اولویت است؟ آیا با تشکیل کارگروه ها این معضل حل می شود؟ و در نهایت چه کسی پاسخگو خواهد بود؟
برای این مطلب تا کنون نظری ثبت نشده‌ است.
0 / 200
  • نظر شما پس از بررسی و تایید منتشر خواهد شد.
  • لطفا از بکاربردن الفاظ رکیک، توهین و تهمت به اشخاص حقیقی و حقوقی خودداری کنید.

آخرین خبرها