ساعت 7 و 19 دقیقه و 37 ثانیه بامداد جمعه یکم فروردین ماه، آغاز سال یک هزار و سیصد و نود و نه هجری خورشیدی و نوای »یا مقلب القلوب واالبصار ایرانیان سراسر جهان.

بدون شک مردم سرزمین من به هنگام زمزمه دعای تحویل سال و در کنار تمام آرزوها، از عمق جان، نابودی ویروسی که مدتهاست مهمان ناخوانده آنان شده را از خداوند طلب کردند. در حالی وارد سال نو شدیم که حافظان سلامت این مرزوبوم به دور از خانواده، از مبتلایان به این ویروس کشنده مراقبت می کنند. سال نو شد، تعطیلات هرساله «نو »روز فرارسید، اما چه نوروزی.

نوروز 99 زیر سایه ویروس لعنتی کرونا. بعید میدانم حالا حالاها ایرانیان، آغاز متفاوت نوروز سال 99 را به سادگی فراموش کنند. سال جدید، حال و هوای جدید. بهار سرسبز آمد. گلها شکوفا شدند؛ اما امسال از بوییدن گلهای دشت و دمن و از شنیدن نغمه بلبلان حسرت به دل ماندیم.

در این عید باستانی و موسم سال جدید در خانه ماندیم و شوق دیدار نزدیکان، دوست و آشنا همراه با سفرهای نوروزی را به امید سلامتی هموطنان و کادر پزشکی درمانی را در گوشه ای از صندوقچه خاطرات سال 99 به یادگار گذاشتیم.باران بهاری و خانه نشینی در بهار هیچوقت در باورمان نمیگنجید. باران ببارد و تو از پشت پنجره اتاق تنها نظاره گر ریزش قطرات آنان باشی! اما وقتی پای ویروسی که بر چشم زدنی، دنیا را تسخیره کرده و آهنگ مرگ و زندگی را درهم آمیخته در میان باشد باید بیخیال همه چیز شد. خانه نشین شدیم، خانه نشین مطلق.

خود را قرنطینه کردیم تا به مدافعان سلامت بگوییم «هوای ماراداری، هوا توداریم »وقتی در خانه ماندن، باری از دوش کادر پزشکی درمانی برمیدارد، وقتی خانه نشینی به تأمین سلامت جامعه کمک میکند، وقتی قرنطینه خانگی عامل قطع زنجیره کووید 19 میشود و تنها با ماندن در خانه، یک تخت مراقبت های ویژه برای شهروندی که مبتلا به کروناست خالی میماند، وقتی میتوانیم با ماندن در خانه به یک نفر حیات دوباره ببخشیم، خانه نشینی زیر سایه کرونا، این دشمن نامرئی را با تمام سختی هایش تجربه میکنیم. هرچند عده ای از هموطنان و هم استانی ها، خطر این ویروس را جدی نگرفته اند، اما بدون اغراق باید گفت چنین حال و هوای نوروزی در طول قدمت شهر بندرعباس سابقه نداشته است.

حتی سا کنان سال های دور این شهر، چنین شهر سوت وکوری را در تعطیلات نوروزی به خاطر ندارند. بی توجهی عده ای به توصیه های پزشکی و جدی نگرفتن این بیماری و سیر صعودی مبتلایان به کرونا در کشور منجر به اجرای طرح جدیدی تحت عنوان فاصله گذاری اجتماعی شد تا بلکه راهکاری باشد برای جلوگیری از گسترش این ویروس لعنتی در جامعه و تلنگری برای کسانی که هنوز خطر این بیماری کشنده را باور نکرده اند.

هرچند تا پیش ازاین مبادی ورود و خروج شهرها تحت کنترل تیم های غربالگری کووید 19 قرارگرفته بود. تعطیلات نوروز و رسم دیرین سیزده بدر را به یاد سال های گذشته در گوشه حیاط خانه مرور کردیم، بی آنکه سبزه ای را گره بزنیم. در روز طبیعت، نه گیاهی را لگد کردیم، نه زباله ای در دل زمین رها کردیم.

خوشحالیم از اینکه طبیعت سبزرنگ را خا کستری نکردیم و اجازه دادیم طبیعت زیبا با آرامش نفس بکشد و در تأمین سلامت جامعه سهیم شدیم. تعطیلات نوروز کرونایی، تجربه جدیدی در زندگیمان بود. حس و حالی که ناخواسته دامن همه را گرفت. هرچند با پایان یافتن تعطیلات نوروز، دوباره تردد به شهرها بازگشت، اما فراموش نکنیم که سایه این ویروس رهایمان نمیکند و همچنان قربانی میگیرد. باید با رعایت موارد بهداشتی محکم در مقابل آیا قاتل نامرئی ایستاد. باید جنگید تا پای جان.

آنگونه که حافظان سلامت لباس ایثار به تن کرده به مقابله با این ویروس بی رحم رفته اند و در این جنگ تن به تن، چه جان هایی که مظلومانه نثار سلامتی مردم این سرزمین شد. برخورد می بالیم که این فرشتگان زمینی برای رسیدن به شعار «کرونا را شکست میدهیم »هم قسم شده اند و هرروز مصمم تر از دیروز گام برمیدارند.