«امیر تورنگ» عکاس هرمزگانی است که اخیرا در مسابقه بین‌المللی «آواردز» در کشور روسیه مقام سوم را در ژانر موبایل‌گرافی کسب کرده‌است.
اثر این هنرمند در بین ۳۵ عکس برتر این جشنواره هم قرار گرفته است.
در جشنواره بین‌المللی روسیه ۱۱۷ هزار و ۵۰۰ عکاس از ۱۷۳ کشور شرکت کرده بودند. در این جشنواره ۴۱۸ هزار ۸۰۰ اثر ارسال شده بود که اثر امیر تورنگ جزو سه اثر برتر و او هم در میان ۳ عکاس برتر در ژانر موبایلگرافی قرار گرفت.
تورنگ 22 ساله و در جزیره قشم متولد شده‌است.
در رشته مدیریت بازرگانی تحصیل کرده‌است اما علاقه به عکاسی او را وارد این رشته کرده‌است.
به بهانه برگزیده شدن آثار او در این جشنواره گفت‌وگوی کوتاهی با این هنرمند داشتیم که آن را در ادامه می‎خوانید.

  از چه زمانی و چگونه عکاسی را آغاز کردید؟
عکاسی را از 15 سالگی و با موبایل شروع کردم. از همان ابتدا عکاسی را در وجودم حس می‌کردم.
 این شد که از سال 92 با یک موبایل معمولی برای عکاسی به جاهای مختلفی می‌رفتم. از سال 95 سعی کردم عکاسی را به صورت حرفه‌ای بیاموزم اما در هیچ کلاس آموزش عکاسی یا ورکشاپی شرکت نکرده‌ام. تنها مرجع یادگیری من تجربه‌های خودم بوده‌است. افراد زیادی مشوق من بودند و من هم کم‌کم وارد عرصه عکاسی
 شدم.

 

  آیا به عکاسی به چشم یک شغل نگاه می‌کنید؟
با اینکه علاقه زیادی به عکاسی دارم اما آن را به عنوان کار اصلی خودم در نظر نمی‌گیرم و آن را به خاطر حس و حال خوبی که به من می‌هد، دوست دارم.

   برای عکاسی به سفر هم می‌روید؛ درست است؟
سال گذشته تصمیم گرفتم برای عکاسی از جزیره قشم فراتر بروم. سعی کردم از شهرهای دیگر ایران هم عکاسی کنم. بنابراین از تهران شروع کردم و بعد به یزد، اصفهان و شمال کشور رفتم. امسال قصد داشتم به کردستان و بلوچستان بروم که به خاطر شیوع ویروس کرونا نتوانستم.
منحصرا برای عکاسی به سفر نمی‌روم اما عکاسی در هنگام سفر حس خوبی به من
می‌دهد.

   برای عکاسی از موبایل استفاده می‌کنید یا دوربین؟
شاید باورتان نشود اما من از سال 92 تا سال قبل دوربین عکاسی نداشتم و فقط با موبایل عکاسی کردم و تازه دوربین خریده‌ام و سعی می‌کنم با دوربین عکس بگیرم. اگر هیچ تجهیزاتی برای عکاسی نداشته باشم هم برایم اهمیتی ندارد و با موبایلم عکس می‌گیرم. خیلی از افراد فکر می‌کنند ابزار در عکاسی خیلی مهم است و برای عکاسی باید بهترین ابزار را داشت در صورتی که عقیده من این است که باوجود اهمیتی که ابزار خوب و تاثیر آن روی کیفیت کار  دارد اما بدون آن و با یک موبایل هم می‌توان عکاسی کرد.

  قصد ندارید عکاسی را به‌صورت آکادمیک یاد بگیرید؟
تاکنون نتوانستم که به صورت آکادمیک عکاسی را یاد بگیرم. هم وقتش را نداشتم و هم تا به الان حس نکردم نیازی به آن دارم. فکر می‌کنم در ایران سطح عکاسی پایین است.
چون به صورت خودآموز آن را یاد گرفتم و کتاب‌های معتبر مربوط به این رشته را مطالعه کردم، در حال حاضر نیازی به آموزش آکادمیک در خودم نمی‌بینم. افرادی که این حرفه را در ایران آموزش می‌دهند هم، در حد خودم می‌بینم.

 

  عکس‌های شما بیشتر در ژانر عکاسی طبیعت بود اما در بین آن‌ها پرتره و مستند خیابانی هم وجود داشت. سبک خاصی را برای عکس‌هایتان تعریف کرده‌اید؟ اصلا خودتان را عکاس کدام سبک می‌دانید؟
برای من عکاسی طبیعت، پرتره و مستند اجتماعی فرقی ندارد اما بیشتر وقتم را برای عکاسی طبیعت می‌گذارم تا بقیه ژانرها. اما به‌طور کلی «فاین‌آرت» کار اصلی من است. بنابراین من خودم را یک تصویرگر و تصویرساز می‌بینم.

   چقدر در عکس‌هایتان از فوتومونتاژ استفاده می‌کنید و اصلا چقدر با استفاده از فوتومونتاژ در عکاسی موافقید؟
فوتومونتاژ برای خود یک سبک جداگانه و یک هنر است که هنوز در ایران جا نیفتاده‌است و خیلی‌ها آن را درک نمی‌کنند. به نظرم همه می‌توانند از فوتومونتاژ استفاده کنند اما مهم‌تر از همه این است که آن عکاس صادق باشد و در صورت استفاده از فوتومونتاژ روی عکس، آن را اطلاع دهد.

   فوتومونتاژ را هم به‌صورت خودآموز یادگرفتید؟
بله زمان زیادی می‌گذاشتم و با برنامه فوتوشاپ کار می‌کردم تا بتوانم آن را یاد بگیرم از ویدیوهای آموزشی یوتیوب هم کمک زیادی گرفتم.
از عکاس خاصی الگوبرداری کرده یا تاثیر پذیرفته‌اید؟
بله صد در صد. مثلا در بخش عکاسی طبیعت «Daniel Kordan» یک عکاس روسی بزرگ در دنیاست که الگوی من در عکاسی است.

   در ایران چه عکاسانی را تحسین می‌کنید؟
در سبک خودم عکاس خاصی نبوده‌است که از او الگوبرداری کنم یا او را تحسین کنم اما در ژانر عکاسی مستند، «رضا دقتی» و «عباس عطار» را خیلی تحسین می‌کنم.

 

  چه شد که تصمیم گرفتید در مسابقه آواردز شرکت کنید؟
من زیاد در جشنواره‌ها مخصوصا در جشنواره‌های داخلی شرکت نمی‌کنم. مسابقه آواردز جوری است که همه مردم دنیا در هرکجا که باشند می‌توانند برای این مسابقه عکس بفرستند و نیازی نیست که حتما عکاس باشید. بعد از فرستادن عکس سه مرحله وجود دارد.
در مرحله اول، مردم از بین آثار ارسالی، عکس‌های برتر را انتخاب می‌کنند. در مرحله دوم از بین عکس‌های برتر، به عکس‌ها امتیاز می‎‌دهند و در مرحله سوم از بین عکس‌های مشابه، عکس‌های برتر را انتخاب می‌کنند. در مرحله آخر 50 داور از کشورهای مختلف دنیا، به‌صورت آنلاین رای‌گیری می‌کنند. من چون احساس می‌کردم که این نوع از داوری عادلانه‌تر است در این مسابقه شرکت کردم.

  قبلا هم در مسابقات دیگری شرکت کرده بودید؟ درست است؟
شرکت در مسابقات عکاسی برای من ملاک نیست. تنها چیزی که برایم اهمیت دارد گرفتن حس و حال خوب از عکاسی است. شرکت در مسابقات هم برای محک زدن خودم است.
 سال قبل هم در آواردز شرکت کردم و جزو 35 نفر برتر شدم اما امسال نفر سوم شدم. در جشنواره «دیجی‌پیکس» هند هم شرکت کردم که عکسم پذیرش شد. در مسابقه خیام و هیپا دبی هم شرکت کردم اما خودم را وابسته به این مسابقات نمی‌دانم.

  قصد برگزاری نمایشگاه را هم دارید؟
بله اما دوست دارم در سبک فاین‌آرت برگزار کنم تا طبیعت. چون در استان هرمزگان خیلی افراد کمی هستند که فاین‌آرت کار کنند.

 

  فکر می‌کنید عکاسی هرمزگان در چه سطحی است؟
هرمزگان عکاسان خیلی خوبی خصوصا در سبک مستند اجتماعی دارد اما در بخش طبیعت هنوز کمبودهایی دارد. در بخش فاین‌آرت هم افراد انگشت‌شماری هستند که در این رشته کار می‌کنند.

 

  چرا بخش زیادی از عکس‌های شما سیاه‌وسفید است؟
عکس‌های سیاه‌وسفید حس خوبی به انسان می‌دهد و بیشتر مربوط به دقت رنگ است. وقتی شما روی یک رنگ تمرکز کنید بهتر آن را درک می‌کنید. اگر عکس رنگی باشد شاید ذهن به سمت و سوهای مختلفی برود. برای همین سعی می‌کنم بعضی عکس‌ها را سیاه‌وسفید بگیرم.