«چند شب پیش دوستم بیمار شده بود. به‌اجبار به بیمارستان رفتیم. هردو ناشنوا بودیم. در بیمارستان چون کادر پزشکی همه از ماسک استفاده کرده بودند، نمی‌توانستم به‌خوبی ارتباط برقرار کنیم. هرچه از پزشک می‌خواستیم که ماسکش را بردارد تا بتوانیم لب‌خوانی کنیم اما او نمی‌پذیرفت. هیچ‌کدام از پرستاران هم‌زبان اشاره را بلد نبودند. مترجمی هم آنجا نبود که به ما کمک کند. درنهایت به خانه بازگشتیم». فاطمه عابدی‌فر خاطره یکی از اعضای کانون ناشنوای استان را تعریف می‌کند. همه ناشنوایان استان در مراجعه به ادارات مختلف با مشکل ارتباطی روبرو هستند. در بحران، به دلیل استفاده ماسک، این مشکل دوچندان شده است. عابدی‌فر می‌گوید که بارها به ادارات پیشنهاد داده‌شده تا چند مترجم ناشنوا را برای مراجعان ناشنوا استخدام کنند اما پذیرفته‌نشده است. او می‌گوید حتی پیشنهاد برگزاری کلاس آموزشی زبان اشاره رایگان برای کارکنان نیز، از سوی کانون ناشنوایان به ادارات ارائه‌شده اما استقبالی نشده است. او می‌گوید: «زبان اشاره را تنها ناشنوایان و خانواده‌شان نباید بیاموزند. چون ناشنوایان عضوی از جامعه هستند، جامعه باید از این زبان شناخت داشته باشد. همان‌طور که برای زبان انگلیسی در مدارس برنامه‌ریزی می‌شود، باید یک محتوای آموزشی تدریس زبان اشاره نیز پیش‌بینی شود». ناشنوایان مجبور هستند همیشه با خود یک مترجم به همراه داشته باشند. آیا نباید در ادارات، برای ارتباط و خدمت‌رسانی بهتر به بخشی از اعضای جامعه، آموزش زبان اشاره جزو کارگاه‌های آموزشی کارکنان قرار گیرد؟

مشکل ناشنوایان تنها به استفاده از ماسک ختم نمی‌شود. آموزش در مقابله با بحران معضل دیگری است که با آن روبرو هستند. محتوای آموزشی پروتکل‌های بهداشتی، در نخستین روزهای ورود کرونا به کشور، در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد. در میان سیل عظیم این دادها، خبری از محتوای آموزشی مخصوص ناشنوایان نبود. از بیلبوردهای سطح شهرها گرفته تا ویدئوهای آموزشی که در شبکه‌های تلویزیونی رسمی کشور پخش شد. هیچ‌کدام از این محتواها، مناسب ناشنوایان نبود. جای خالی محتوای آموزشی مخصوص ناشنوایان، هنوز نیز پس از هفت ماه به چشم می‌خورد. همین موضوع این پرسش مهم را به وجود می‌آورد که آیا در این همه‌گیری نیز، این قشر از جامعه کنار گذاشته شدند؟ به گفته‌ی روابط عمومی بهزیستی استان، محتوای آموزشی بهداشتی و مراقبتی مناسب کلیه گروه‌های هدف این سازمان، در بحران کرونا برای همه مراکز بهزیستی شهرستان‌ها ارسال‌شده است. بسیاری از ناشنوایان از وجود این محتواها ابراز بی‌اطلاعی کرده‌اند. در کانال‌های خبری و اطلاع‌رسانی پربازدید شهرستان‌های استان اما خبری از اشتراک این محتوا نیست. این موضوع نشان‌دهنده‌ی ضعف ارتباط بهزیستی با رسانه‌ها در انتقال محتوای مخصوص معلولان است. جالب این است که حتی در سایت صداوسیمای خلیج‌فارس نیز محتوای آموزشی مخصوص ناشنوایان وجود ندارد. علاوه بر آن اخبار استان نیز بدون مترجم ناشنوایان پخش می‌شود. علت را از صداوسیمای مرکز خلیج‌فارس جویا می‌شوم. پاسخی اما از سوی روابط عمومی این شبکه ملی به دستم نمی‌رسد. طبق بررسی آرشیو شبکه، برنامه‌ی آموزشی مخصوص ناشنوایان نیز در شبکه خلیج‌فارس پخش نشده است. در راستای اجرای قانون حمایت از حقوق معلولان، صداوسیما موظف به تولید حداقل 5 ساعت برنامه رایگان در هفته با موضوع آگاه‌سازی است. با توجه به بحران همه‌گیری کرونا، لزوم افزایش این برنامه‌های آموزشی بیشتر نیز شده است. ناشنوایان استان از آموزش بحران در رسانه‌ی ملی نیز بی‌بهره‌‌اند.

 قانونی که اجرا نمی‌شود