7 مهر روز آتش‌نشان است. این نام‌گذاری  به یاد آتش‌نشانانی صورت گرفته است که در زمان حمله دشمن بعثی به پالایشگاه آبادان به طرز ناجوانمردانه‌ای به شهادت رسیدند. آن‌ها برای مهار آتش به پالایشگاه رفته و مشغول خاموش کردن آتش بوده‌اند که بمباران مجدد پالایشگاه باعث شهادتشان می‌شود.

از سال 1379 این روز به این نام مزین شده است تا فرصتی باشد برای توجه بیشتر به این قشر خاص و تلاشگر. آتش‌نشانان افراد خاصی هستند، چون شغلشان شغل خاصی است و ظرفیت‌های شخصیتی بالایی می‌طلبد. بی‌شک قوی‌ترین میل در انسان علاقه به خود است. وقتی فردیت کسی گسترش بیابد و از کمک به دیگران لذت ببرد یعنی آن شخص توانسته است در مسیر کامل کردن شخصیت خود گام بردارد. هرچه دایره افرادی که او از کمک به آنان لذت می‌برد بیشتر باشد و به نزدیکانش محدود نشود، یعنی فرد شخصیتی کامل‌تر و انسانیتی بیشتر دارد. یک آتش‌نشان کسی است که زندگی‌اش را بر همین اساس پیش می‌برد. شغلی انتخاب کرده است که مبنایش نجات دیگران است حتی به قیمت از دست رفتن جان خودش. آتش‌نشانان  زیادی با ترجیح دیگری به خود، از زندگیشان گذشته‌اند تا  فرد دیگری زنده بماند. شهید «امیدعباسی» شناخته شده‌ترین مثال از این گروه است. در استان هرمزگان هم شهید «برکت جوذری» از این دسته است. گروه کمتر دیده‌شده‌ای که با جدیت تمام دشواری‌های بیشتری که سرراهشان قرار دارد را نادیده می‌گیرند و سعی در نشان دادن ظرفیت بالای خود دارند، آتش‌نشانان زن هستند. در حال حاضر اجازه شرکت در عملیات را ندارند اما به عنوان آتش‌نشان داوطلب با آتش‌نشانی همکاری می‌کنند، به امید روزی که بتوانند با حضور در عملیات به هم‌نوعانشان کمک کنند. گروهی از آنان که در جریان آتش‌سوزی ساختمان پلاسکو در محل حادثه حضور داشتند از اهمیت آموزش به مردم حاضر در محل حادثه و جدیتی که در این کار داشته‌اند، صحبت می‌کردند. صحبت درباره اهمیت آموزش در حالی که تشنه شرکت در عملیات هستند و تلاش برای انجام آن، نشان از ظرفیت بالای این افراد دارد. البته آتش‌نشانان داوطلب به زنان محدود نمی‌شوند. گروهی از افراد هستند که برای آموزش رفتار صحیح به مردم و کنترل محل حادثه با سازمان آتش‌نشانی همکاری می‌کنند.