به گزارش صبح ساحل، رضا برومند صبح امروز (هشتم دی‌ماه)، در تشریح این خبر، افزود: با توجه به پیگیری‌های انجام‌شده از سوی این اداره کل دستور بازگشت شیر برنزی فارغان توسط معاون میراث‌فرهنگی کشور صادر شد.
وی با اشاره به اینکه نامه‌نگاری‌های انتقال این گنجینه با ارزش انجام‌شده است، تصریح کرد: منتظر همکاری ادارهکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمان برای انتقال این اثر به استان هستیم.
مدیرکل میراث‌فرهنگی هرمزگان ادامه داد: شیر برنزی در سال ۱۳۶۲ در زمین‌های کشاورزی روستای بسته فارغان حاجی‌آباد کشف شد و به علت نبود امکانات نگهداری در آن زمان به کرمان ارسال شد و سال‌هاست که در موزه کرمان نگهداری می‌شود.
برومند با اشاره به اینکه اکنون‌که این استان دارای موزه مردم‌شناسی است جای خالی این اثر ارزشمند به‌شدت در این موزه احساس می‌شود، اظهار کرد: امیدواریم با همکاری موزه کرمان هر چه سریع‌تر این مهم تحقق یابد و دوستداران فرهنگ و تاریخ استان بتوانند از نزدیک این اثر ارزشمند را در موزه مردم‌شناسی خلیج‌فارس بندرعباس مشاهده کنند.
به نوشته روزنامه ایران، دکتر مهدی رهبر، باستان شناس، با بیان این که شیر برنزه کشف شده در منطقه فارغان حاجی آباد از شهرستان های استان هرمزگان یک شیر غران است که به طرفی در حال حمله است گفت: بلندی این مجسمه حدود ۴۲ سانتیمتر است که زیر ۴ دست و پای آن ۴ میخ مخروطی شکل وجود دارد که ۸ سانتیمتر بلندی دارد و نشان می دهد این مجسمه برنزی در یک محل فلزی یا سنگی، استوار بوده است.
وی در تشریح ویژگی های این شیر برنزی خاطرنشان کرد: هیبت این شیر، یک شیر غران با یک دم برگشته و دهن باز است که به طرفی در حال حمله است و از ۲ قسمت سر و بدن تشکیل شده است که سر به صورت جدا به بدن الحاق شده و به نظر می رسد سر نسبت به بدن بزرگتر است و این نشان می دهد که یک شیر نر است. وی افزود: سر و بدن شیر دارای تناسب بوده و بدن کشیده، دم برگشته آن که در انتهای آن یک توده مو (که بوسیله ضربات ساخته شده) وجود دارد و همچنین سبیل هایی که از زیر سوراخ بینی شروع و در انتها پیچ خورده با اغراق غرش های آن را نشان می دهد.
وی اظهار داشت: درپشت این شیر جای ستون فقرات که از بالای سر تا دم یک حاشیه ۲ سانتی وجود دارد که دور آن تزئینات ریزی انجام شده و روی پیشانی حیوان چند خط شکسته دیده می شود که چین های آن را نشان می دهد.
وی تصریح کرد: دهان باز شیر بگونه ای است که هیبت آن هنرمندانه القا شده و چشم های مثلثی شکل، گوش های گرد و کوچک متناسب با صورت و وجود ۴ دندان نیش بزرگ که در فک بالاو پایین به فاصله ۶ تا ۷ سانت قرار گرفته و زبان بیرون آمده آن از حد فاصل بین ۲ دندان فک بالاو پایین غرش شیر را به صورت هنرمندانه نشان می دهد.
وی با بیان این که بین ۲ گوش حیوان خطوطی که خیلی کم کنده شده توانسته پشت سر را نشان دهد یادآور می شود: ماهیچه های پا را خیلی خوب نتوانسته اند القا کنند ولی با حاشیه های برجسته هنرمند توانسته ماهیچه های قوی شیر را نشان دهد و پنجه های قوی و جلو بودن پای راست به گونه ای است که می خواهد حمله کند. شیر در دوره مادها و هخامنشی ها به عنوان نماد قدرت و صلابت مطرح بوده است.
