معرفی روستا

گاومُرده از توابع بخش تخت، در 50 کیلومتری شرق بندرعباس جای گرفته است. نرسیده به حسن‌لنگی، در دوراهی حسین‌آباد و امتداد ساحل، روستا نمایان می‌شود. این روستا شاهراه ارتباطی میناب و بندرعباس است. از زمین و دریا به مرکز استان راه دارد. اهالی از قوم بزرگ «کرش» هستند که برخی محله‌های بندرعباس نیز زندگی می کنند. زمین حاصل‌خیز و محصول‌های کشاورزی‌ این روستای 670 نفری، سال‌ها زبانزد بود. تا اینکه بر سر راه رودخانه‌اش، سد علم کردند. دشت‌های حاصل‌خیز حالاجای‌اش را به شوره‌زار داده است. بیش از یک دهه است که کشاورزی از روستا رخت بربسته. اهالی با دامداری و شترپروری روزگار می‌گذرانند. آب را که بستند گاورمرده و 25 روستای دیگه تشنه شد. چاه زدند تا لبان تشنه را سیراب کند. چاه جان نداشت و به روستا آب نرسید. این روستای بزرگ قوم «کرش»، دیگر نه آب دارد و نه خاک زرخیر. ساحلش‌اش هم واگذار شده. آنچه برایش مانده، آب پر گل‌ولای پشت سد، زمین بایر و ساحل از دست رفته‌اش است.

زمین‌های کشاورزی حاصل‌خیز گاومُرده، در گذشته کشاورزان زیادی را از مناطق مختلف استان، به‌ویژه تازیان، میناب و رودان به اینجا می‌کشاند. هندوانه و گندم و صیفی‌جات به وفور کشت می‌شد. این خاک هر بذری را به راحتی پرورش می‌داد. «ابراهیم قاسم‌پور»، رئیس شورای روستای «گاومُرده» می‌گوید: «به دلیل تصمیم اشتباه مسئولان در انتقال آب، مهمترین دارایی روستا یعنی زمین‌هایش خشکیدند». سد خاکی «شمیل» را بر سر راه رودخانه روستا بسته شد. آب سد را به سوی شهرستان‌های دیگر چون میناب هدایت شد اما قطره‌ای به روستا نرسید. کشاورزی از رونق افتاد. زمین‌ها که جان دادند، 60 درصد اهالی به پرورش دام کوچک و بزرگ روی آوردند. شتر مهم‌ترین دامی است که اهالی در پرورش‌اش تبحر دارند. حالا که خبری از کشاورزی نیست، این‌جا شده‌است قطب پرورش شتر در منطقه. گاهی بیش از سه هزار نفر شتر در منطقه چرا می‌کنند. مشکل آب روستا اما همچنان پابرجا و زندگی بدون آن، اهالی را به ستوه آورده‌است.

 سدِ «سد» شمیل

 سقف لرزان آموزش

 داد از راه

  آسیب توسعه 

  جبران خسران