ایام انتخابات معمولا حرف‌هایی گفته می‌شود که روزهای دیگر جایی در سخنان دولتمردان ندارد. خواسته‌های زنان جزو این موارد است. مطالبات بانوان همچون پرونده‌ مختومه‌ای است که هر چهار سال گریزی به آن زده می‌شود؛ اما بعد از ایام انتخابات جدی گرفته نمی‌شود. بررسی انتخابات ادوار گذشته نشان می‌دهد که شعارها و وعده‌ها در این حوزه تنها برای اخذ رأی بوده و پس از آن فراموش شده و کاری صورت نگرفته است. استفاده از ظرفیت بانوان و انتصاب وزرای زن، تکراری‌ترین وعده دوران انتخابات است. این وعده بارها از سوی «حسن روحانی» مطرح شد اما هرگز عملی نشد. در هشت سال دولت روحانی علاوه بر اینکه به زنان اجازه ورود به منصب وزارت داده نشد، حتی وعده انتخاب ۳۰ درصدی مدیران زن نیز اجرایی نشد. حالا در انتخابات ۱۴۰۰ این کلیشه در حال تکرار است. موضوع انتصاب وزرای زن در مناظره دوم به مشاجره‌ای بین نامزدهای ریاست جمهوری منجر شد. ابتدا «محسن مهرعلیزاده» از انتصاب سه وزیر زن در کابینه خود سخن گفت. پس از آن «عبدالناصر همتی» عنوان کرد که قصد دارد به تبعیض جنسیتی خاتمه دهد و به همین منظور پنج وزیر زن در کابینه خود می‌گمارد. «امیرحسین قاضی‌زاده» نیز با بیان اینکه نباید تنها در زمان انتخابات مطالبات زنان را مطرح کرد، به تمسخر گفت: «می‌خواستم بگویم کل کابینه را از خانم‌ها انتخاب می‌کنم که دیگر دستی بالاتر از دستم نباشد». او وعده‌ی رقیبان خود را غیر قابل اجرا و شعاری خواند. «علیرضا زاکانی» هم پیش‌تر از این رویکرد انتقاد کرده و گفته بود: «مشخص کردن تعداد زنان در کابینه اشتباه است، چون ممکن است بعدا براساس شایستگی، تعداد بیشتر یا کمتری از بانوان بتوانند مسئولیت بگیرند». «ابراهیم رئیسی» و «سعید جلیلی» نیز به طرق مختلف در این رابطه اظهار نظر کردند. رقابت میان نامزدها برای جلب توجه قشر بانوان و جذب رأی به جایی رسید که همسر یا دخترانشان را به عنوان نماینده به رسانه ملی فرستادند. «انتقاد از ارسال پیامک حجاب»، «دوچرخه‌سواری بانوان»، «حضور در ورزشگاه» و «پرداخت حقوق یا اینترنت به زنان خانه‌دار» از موضوعات دیگری است که در ایام مطرح شد. با توجه به افزایش سواد اجتماعی و سیاسی در جامعه، استفاده از کلید واژه «بانوان» دیگر بازار چندانی ندارد. گوش زنان از شعارهای تکراری پر است. آن‌ها وعده‌های تلنبار شده سال‌های گذشته را به خاطر دارند و از یاد نبرده‌اند. شعار‌های هیجانی نامزدها طرفدار ندارد. زنان در بین شوها و وعده‌های تبلیغاتی به دنبال این هستند که کدام نامزد برای تحقق این مسائل برنامه جدی دارد. امروز جامعه زنان ابتدا به رویکرد جدید و سپس به یک کالبد شکافی عمیق نیاز دارد. باید مسائل اصلی بانوان از جمله بیمه زنان سرپرست خانوار و زنان خانه‌دار، مرخصی زایمان، اختصاص تسهیلات به مادران شاغل، ایجاد شرایط اشتغال برابر بانوان، توجه به بهداشت و ورزش زنان و ایجاد فضای باز برای پیشرفت در منصبهای سیاسی دیده شود.