هندبالیست و داور موفق هندبال بانوان:

هندبال هرمزگان زنگ تفریح تیم‌های کشوری نیست



از پنج سالگی ورزش را با ژیمناستیک شروع کرد و در ادامه به رشته های اسکیت و والیبال پرداخت اما در نهایت هندبالیست شد. در ۱۶سالگی وقتی که نزدیک به ۷ ماه بود که از هندبال کناره گیری کرده بود تصمیم گرفت داوری را انتخاب کند  و در حال حاضر داور درجه دو هندبال است و جز بیست بانوی اول ایران است که کارت درجه دو داوری هندبال ساحلی را دارد.‌ گفت و گوی اختصاصی صبح ساحل را با این بانوی هندبالیست با هم می خوانیم.

 

 لطفا خودتان را به صورت کامل معرفی کنید.
سیده عسل موسویان ابکنار هستم ۲۱ساله ، متولد بندرانزلی اما  ۱۸ سال است که ساکن بندرعباس هستم و به گونه ای خاک این شهر برایم دوست داشتنی است که نتوانستیم دل بکنیم و از این شهر برویم.
 
 از کی به ورزش روی آوردید و با چه رشته ورزشی ؟
من از پنج سالگی به ورزش روی آوردم و ژیمناستیک اولین رشته ورزشی من بود. بعد از آن  اسکیت را زیر نظر اساتید نظری و بعد از اسکیت هم والیبال را  تجربه کردم و بعد از یک سال نیم که والیبال را زیر نظر خانم رنجبر دنبال کردم در  مسابقات مدارس برای رشته هندبال انتخاب شدم و وقتی به مسابقات رفتم خیلی جذب این رشته شدم و تصمیم گرفتم این رشته را ادامه بدم.
 
 از هندبال استان بگویید؟
خدا را شکر چند سال است که هندبال استان هرمزگان خیلی پیشرفت های چشم گیری داشته است و در مسابقات کشوری حضور موفقی دارد.
 
 مربیان خود را معرفی می کنید؟
من ورود خود را به هندبال مدیون خانم سالاری هستم که ایشان معلم ورزش من بودند و باعث شدند که من وارد این رشته ورزشی بشوم.
 
 خانواده هم اهل ورزش هستند؟
بله ، پدرم در جوانی فوتبالیست بود و در تیم جوانان بندر انزلی بازی می کرد.
 
 برای موفقیت در ورزش چه کارهای انجام داده اید؟
متاسفانه چون سن کمی داشتم و کمی بی هدف بودم خیلی از این شاخه به آن شاخه می رفتم اما وقتی توانستم هدفم را پیدا کنم تصمیم گرفتم که برای رسیدن به آن تمام تلاشم را دو چندان کنم و چیزی برای رسیدن به هدف از خودم دریغ نکنم.
 
 از هیات هندبال چه انتظاراتی دارید؟
از مسوولان هیات هندبال می خواهم که پشتوانه هندبالیست های بانوان استان باشند و از آن ها حمایت کنند.
 
 
 
 
 با مسوولان ورزش استان چه حرفی دارید؟
متاسفانه بیشتر تیم های هرمزگانی برای اعزام اوقات به مسابقات کشوری با مشکل نبودن اسپانسر روبه رو هستند و نبودن اسپانسر  باعث می شود خیلی شرایط برای ورزش بانوان سخت باشد. انتظار دارم که مسوولان ورزش استان برای تیم های ورزشی بانوان هم اسپانسر های مهیا کنند تا با خیالی آسوده تر راهی مسابقات شوند و  از این استعدادهای فوق العاده ای که در استان وجود دارد حمایت شود.‌
 
 تعدادی از هندبالیست های قدیمی که با آن ها هم بازی بودید معرفی می کنید؟
طاهره محمدی ، ماهنسا روزانه، زهرا کرمی، نازنین زارع، فاطمه عامری ، حدیث ذاکری و یاسمن شاه منصوری تعدادی از هم دوره های من هستند.
 
 در تیم های منتخب استان هم بازی کرده اید؟
بله ، هم در رده سنی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان برای استان بازی کرده ام.‌
 
 کی به داوری هندبال روی آوردید و در حال حاضر مدرک داوری شما چیست؟
من در سن ۱۶ سالگی وقتی که نزدیک به ۷ ماه بود که از هندبال کناره گیری کرده بودم تصمیم گرفتم داوری را انتخاب کنم و بعد از دریافت کارت درجه سه با تلاش و هدفی که داشتم در کلاس درجه دو شرکت کردم و خدا را شکر موفق شدم که قبول شوم و کارت خود را دریافت کنم و اکنون جز بیست بانوی اول ایران هستم که کارت درجه دو داوری هندبال ساحلی را دارم.
 
 چه افتخاراتی کسب نموده اید؟
توانستم در سن بیست سالگی قضاوت های مهمی در مسابقات کشوری را داشته باشم و لقب داور جوان را گرفته ام.
 
 الگوی شما در ورزش چه کسی است؟
یک کوبل داوری در ایران که هیچ وقت اسمی از آن ها به دلایل خاصی نبرده ام  الگوی من در داوری بودند.
 
 از هندبال مدارس بگویید ، آیا عضو تیم های منتخب مدارس هم بوده اید؟
بله ، من در بازی های استانی هم بازی کرده ام و واقعا در آن دوره شوق و اشتیاق فوق العاده زیادی در مسابقات مدارس وجود داشت و باعث دیده شدن استعدادهای استان می شد.
 
 بهترین مربی هندبال استان از نگاه شما؟
خانم مرودی زاده از بهترین هستند.
 
 
 
 صمیمی ترین دوست ورزشی خود را نام ببرید؟
در دوران ورزشی دوستان زیادی داشتم  ولی از بین تمامی آن ها که هنوزم با آن ها در ارتباط هستم خانم شاه منصوری و  ماهنسا روزانه هستند.‌
 
 قشنگ ترین خاطره ورزشی شما؟
مسابقات استانی در سالن هفت تیر قرار بود برگزار شود و چندروز بعد از آن مسابقات آموزش و پرورش (کشوری) بود که بچه ها انتخاب شده بودند و قرار بود اعزام شوند به تبریز اما من چون چندماه بود وارد این رشته شده بودم متاسفانه انتخاب نشدم و تمام دوستانم که چندین سال بود در این رشته فعالیت می کردن انتخاب شده بودن و قرار بود به آن دوره از مسابقات بروند. من خیلی ناراحت بودم و با خود می گفتم این مسابقات استانی چیز مهم و خاصی نیست و سعی می کردم فکر خودم را مشغول کنم تا فراموش کنم که بچه ها م یروند و من نمی توانم با آن ها باشم. روز اول بازی های مسابقه بین تیم جوانان استان با بزرگسالان بود و من در آن دوره در تیم جوانان بازی می کردم وقتی داور سوت را  زد و بازی شروع شد نمی دانم چه اتفاقی افتاده بود اما جوری ظاهر شده بودم که کل سالن برایم دست می زدند و تشویقم می کردند و همه متعجب بودند. وقتی بازی تمام شد همه سمت من آمدند و کلی تشویقم کردند و عجیب بود برای همه چطور آن گونه دروازه بانی کرده بودم و این موضوع برای خود من هم تعجب آور بود. وقتی به خانه رفتم خیلی خسته بودم و زود خوابیدم ،فردا صبح زود مادرم من را صدا زد و گفت که با او تماس گرفته اند و از انتخاب شدنم برای مسابقات کشوری به او گفته بودند واقعا باورم نمی شد و فکر می کردم خواب و خیال است اما واقعیت بود و من برای آن دوره مسابقات اعزام شدم که این خاطره جز قشنگترین خاطرات برایم بوده است.
 
 تلخ ترین خاطره ورزشی شما؟
مسابقات لیگ جوانان بود که در مسیر اصفهان بودیم و خیلی از دوستان در آن دوره حرف هایی را می زدن یا کارهایی  را می کردن که خیلی ناراحت می شدم و در مسیر اشک می ریختم اما در آن زمان به خودم قول داده بودم که روزی از همه آن ها موفق تر شوم و خدا را شکر الان همان شده است که تصورش را می کردم و موفق شدم به قول خودم عمل کنم.
 
 چه حرفی با جوانان دارید؟
من شاید آن چنان تجربه ای نداشته باشم که بخواهم نصیحتی کنم اما موضوعی که در دورانی که بازی می کردم متوجه آن شدم این است  که از همان اول زیر نظر بهترین مربی باشید و این را بدانند که ورزش به تنهایی کافی نیست.‌ محیط سالم ورزشی ، تغذیه و انگیزه زیاد بیشترین کمک را برای پیشرفت و موفق شدن می کند.
 
 بهترین هندبالیست ایران و جهان از نگاه شما چه کسانی هستند؟
در ایران خوب بازیکنان زیادی هستند که واقعا بهترینند و اگر بخواهم اسم بگویم باید افراد زیادی را نام ببرم اما در جهان نیکولا کاراباتیچ یکی از بهترین بازیکن های هندبال جهان محسوب می‌شوند.
 
 بهترین راه برای پیشرفت را در چه می دانید؟
به نظرمن مهمترین مورد برای پیشرفت حمایت و پشتیبانی خانواده است. خانواده ها  نباید نسبت به پیشرفت و موفقیت فرزندان خودشان بی تفاوت باشند.
 
 زیباترین جای هرمزگان از نظر شما کجاست؟
جاهای دیدنی و زیبای زیادی در استان وجود دارد اما من جزیره هرمز را خیلی دوست دارم.
 
 اوقات فراغت خود را چگونه سپری می کنید؟
در طول هفته که سرکار هستم و زمان برایم نمی ماند که با دوستانم وقت بگذرانم اما آخر هفته ها را بیشتر سعی می کنم در جمع دوستان خودم باشم.
 
 هندبال قدیم با هندبال فعلی چه تفاوتی های دارد؟
در قدیم  نام هندبال استان هرمزگان  ترسی برای تیم های کشور نداشت  اما نزدیک چند سال است بچه های استان در مسابقات کشوری به گونه ای ظاهرمی شوند که تیم ها  دعا می کنند با استان هرمزگان در یک گروه نباشند چون می دانند برای صعود از گروه کار فوق العاده سختی پیش روی دارند.
 
 فکر می کنید هندبال بانوان چه جایگاهی در ورزش استان دارد؟
با پیگیری و زحمایت مسوولان هیات هندبال استان خیلی شرایط خوبی فراهم شده است و امیدوارم این حمایت ها همچنان ادامه داشته باشد.
 
 
 
 الگوی هندبالی شما چه کسانی بودند؟
واقعیتش الگویی در زمانی که بازی می کردم نداشتم اما همیشه اراده و تلاش فاطمه عامری دروازه بان تیم آذرخش سرخون را خیلی دوست داشتم  و برایم قابل احترام بود.
 
 بهترین هندبالیست های هرمزگان از نگاه شما چه کسانی هستند؟
همه بازیکنان استان فوق العاده هستند و امیدوارم روزی آن ها را در لباس تیم ملی بانوان ایران ببینم.
 
به یاد دارید بهترین بازی را در چه مسابقاتی انجام دادید؟
بله ، بازی های استانی بین تیم جوانان و بزرگسالان استان و مسابقات منطقه جنوب که در بوشهر برگزار شد بین تیم هرمزگان و فیروز آباد بود که موفق شدم سه پنالتی و چند توپ دیگر را با موفقیت دفع کنم.

 

 حرف آخر........
تشکر می کنم از شما که این فرصت را به من دادید و یک تشکر ویژه از پدرم دارم که در تمامی شرایط پشتوانه من بود و همیشه به من امیدواری می داد و همچنین تشکر می کنم از مادر عزیزم که تو روزهایی که من شاید حواسم به آینده ورزشی ام نبود رهایم نکردند و با جدیت پیگیر کارهایم  بود و به من امید داد.
از حسن آیین جمشید رئیس هیات هندبال و  شاهی بابت تمام زحماتی که برای هندبال استان هرمزگان می کشند تشکر می کنم. 

برای این مطلب تا کنون نظری ثبت نشده‌ است.
0 / 200
  • نظر شما پس از بررسی و تایید منتشر خواهد شد.
  • لطفا از بکاربردن الفاظ رکیک، توهین و تهمت به اشخاص حقیقی و حقوقی خودداری کنید.

آخرین خبرها