03

آذر

1403


اجتماعی

01 خرداد 1401 08:34 1 کامنت
دکتر سوزان دجزوایت، دکترای روانشناسی در مقاله‌ی اخیر خود، که درباره‌ی دوستی نوشته‌ است، می‌گوید:» در طول زندگی، دوستان‌مان ما را تعریف می‌کنند، می‌سازند، حفظ می‌کنند و در آغوش خود به رشد ما یاری می‌رسانند.» در واقع همینطور که ما انسان‌ها بالغ می‌شویم، نیاز به حمایت‌های اجتماعی هم ضرورت بیشتری برای‌مان پیدا می‌کنند؛ مهم نیست در کجای جهان قرار داریم، به هر حال نیاز به وجود یک سیستم حمایتی قوی را در خود احساس خواهیم کرد.
این نیاز از کودکی در انسان‌ وجود دارد، چرا که کودکِ انسان بیش از هر موجود زنده‌ی دیگری برای بقا به گروه اجتماعی و حمایت آن نیازمند است، اما این نیاز رفته رفته بیشتر احساس می‌شود و نوع نیاز ما به آن دیگر صرفا برای بقا نیست. عضویت در یک گروه دوستی نه تنها حمایت اجتماعی و احساس تعلق را فراهم می‌کند، بلکه «آینه» مورد نیاز برای دیدن و ارزیابی خویشتن ما را هم فراهم می‌کند.
به بیان دقیق‌تری، دوستی‌ها تقش مهمی در شکل‌گیری هویت فردی ما دارند. گروه‌های دوستی منابع و  نقاط ارجاعی را فراهم می‌کنند که به وسیله‌ی آن‌ها در می‌یابیم، که هنجارهای‌مان تا چه حد موثر هستند؟ و به شکل مداومی به ما بازخوردهایی ارائه می‌کنند که به وسیله‌ی آن‌ها می‌توانیم هویت فردی خود را باز تعریف کنیم. از طرف دیگر، دوستان می‌توانند در طول دوره‌های مختلف رشد، از کودکی تا بزرگسالی، به توسعه‌ی خودپنداره‌ی ما کمک کنند، و تصویر اینکه چه کسی هستیم، یا دوست داریم چه کسی باشیم را برایمان منعکس کنند. گاهی ما تصور می‌کنیم، هر چقدر با افراد بیشتری، ارتباط برقرار کنیم، از حمایت اجتماعی بیشتری هم برخوردار می‌شویم، اما دکتر سوزان دجزوایت در مقاله‌ی خود می‌نویسد:« تعداد و اندازه‌ی فضای دوستی مهم نیست، بلکه کیفیت فردی که در دایره‌ی دوستی شما قرار می‌گیرد مهم است.»
به عبارت دیگری، شاید تصور کنید، اگر بخواهید به سمت بالا حرکت کنید، به افرادی نیاز دارید که برای یکدیگر وقت بگذارید، به هم کمک کنید از نردبان بالا بروید، اما در واقع چیزی که به آن نیاز دارید، «دوستان واقعی» هستند، کسانی که ضعف‌ها را به شما نشان می‌دهند، اما مانع حرکت شما نمی‌شوند. دوستان واقعی به ما اجازه می‌دهند در برابر یکدیگر آسیب‌پذیر باشیم! سوالات احمقانه بپرسیم، شکست بخوریم، کارهای عجیب انجام بدهیم، از حرکت بازبایستیم و گمان نکنیم وجهه‌مان خراب شده است. اما نکته‌ی مهم‌تر این است، که دوستی‌ها با گذر زمان تغییر می‌کنند، چرا که نیازها و اولویت‌های ما با گذر زمان متحول خواهند شد. چیزی که دکتر دجزوایت به آن اشاره می‌کند، این است که تغییر شکل دوستی‌ها به معنی خراب شدن آن‌ها نیست، بلکه راهی برای تداوم آن‌ها و بازتولید هویت فردی خود ماست.
به طور کلی، در اختلال‌ها و کژکاری‌های روانی هم، عامل مهمی که از ما در مقابل اختلالات و آسیب‌هایی که ممکن است به ما وارد کنند، حفاظت می‌کند، وجود یک دوست یا یک گروه دوستی قوی است که حمایت‌مان می‌کنند. به گل‌های ظریف دوستی‌تان رسیدگی‌ کنید و به ان‌ها اجازه‌ی رشد و پر و بال گرفتن بدهید. 

روزنامه صبح ساحل

دیدگاه ها (1)
img
img
مهدی 2 سال پیش
تعبیر خوبی بود. گل های دوستی...درمورد رفع چالش های ارتباط لطفا مطلب بنویسید.