دانایان گفته‌اند: عیش دو سرا و سعادت دنیا و آخرت، به مال و مکنت به دست توان آورد و آن سه چیز باشد:

نخست، فراخی معیشت؛ چرا که در تنگنای معیشت ترا به این و آن حاجت افتد و معلوم نیست اجابت بفرمایند و واریز بنمایند یا نه. از قبیل سهام عدالت و وجه یارانه و قس علی‌هذا!

دوم، رفعت منزلت و ترقی مرتبت؛ برخی حکماء برآنند از طریق مال، منصب و مدرک حاصل توان کرد و برخی دیگر، به خلاف آن معتقدند که چون منصب به دست آری و مدرک بیاوری، بر پی آن، گشایش پدید آید، بی موجبی! گروه سوم گویند: هر دو ممکن است و محمدی‌هاش صلوات!

سوم، ثواب آخرت؛ و عمده بزرگان از تحصیل مال، همین نیت در سر دارند و بس. باغ‌های بهشت را ارزان نمی‌فروشند و سعدی علیه الرحمه فرموده: برگ عیشی به گور خویش فرست! و در این اوقات، چه برگ عیشی از مال خوشتر؟ و گروهی که نظر بر این معنی دارند، اهل نجات و درجاتند!

«ابن محمود»