دنیای امروز دستخوش تغییرات ریز و درشتی است که به نوعی تمام افراد در گرداب این ناملایمات درگیر هستند و چه بهتر که با مطالعه و حفظ اهمیت موضوع به مدیریت صحیح آن بپردازیم. یکی از معضلات حال جامعه که ممکن است برخی افراد در موقعیتهای گوناگون با آن مواجهه شوند، پدیدهی
کودکآزاری است. بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی؛ کودک آزاری شامل چهار دسته است: کودک آزاری جسمی، جنسی،عاطفی و غفلت. گروه اول؛ کودک از سوی بزرگسالان دچار تنبیه و مصدومیتهای فیزیکی شدید قرار میگیرد. گروه دوم رفتارهای آزاردهنده جنسی و اجبار کودک به انجام فعالیت جنسی است.
کودک آزاری عاطفی نوعی دیگر است که شامل آزارهای کلامی شدید، محرومیت عاطفی و تحقیر کردن است. دسته آخرغفلت از کودکان است که شامل عدم توجه به سلامت، امنیت، تحصیل، تغذیه و در موارد حادتر اعتیاد و پخش مواد و یا حتی تربیت کودکان کار میباشد. اما نقش خانواده و والدین در پیشگیری از وقوع چنین وقایعی از نظر کارشناسان این است که در مرحله اول والدین فضایی امن و محیطی دوستانه ایجاد کنند تا کودک به راحتی بتواند با پدر و مادر ارتباط برقرار کند و مسائل پیش آمده را بدون ترس بیان کند. والدین توجه داشته باشند شروع سن تربیت جنسی سنین 3 تا 5 سالگی است. والدین باید آموزشهای لازم را با زبان کودکانه با حفظ حریم و ملاحظات خاص خود به کودک انتقال دهند. اگر نمیدانید چگونه راجع به مسائل جنسی با کودک خود صحبت کنید، حتما از یک روانشناس کودک و نوجوان مشاوره و کمک بگیرید. عدم اطلاعرسانی صحیح از سوی پدر یا مادر به کودک، او را به سمت منابع نادرستی جهت ارضای کنجکاویهای خود سوق میدهد. در برخی از موارد کودک سوالات پیاپی در مورد رازداری و این قبیل سوالات را مطرح میکنند که یک
والد هوشیار باید بداند طرح چنین سوالاتی بیدلیل نیست. والدین از تربیت کودکان منزوی و ترسو پرهیز کنند؛ زیرا اکثر متجاوزین به دنبال کودکانی غیرجسور هستند. به کودک خود آموزش دهید با شما سخن بگوید و این قول را به او بدهید که شما رازدار او خواهید ماند. او را تنبیه و یا سرزنش نکنید. هیچ گاه حس گناه را به کودک القاء نکنید. سعی کنید والدینی پرورشدهنده باشید،
کودکان نیاز به حمایت و توجه ویژهای دارند. در موقعیتهای مختلف با او همدل باشید و این اطمینان را به او بدهید که میتوانید به حفظ امنیت آنها کمک کنید.
منبع: sosapoverty.org / tanzimekhanevadeh.com