گسترش و سرمایه‌گذاری در صنعت فولاد، پتروشیمی و معدن به عنوان یک صنعت مادر می‌تواند تاثیر به سزایی در رشد و پیشرفت اقتصادی کشور در زمینه صادرات، تولید و اشتغال زایی و...داشته باشد. 

 

توسعه صنعت فولاد، پتروشیمی و... موجب سازندگی، توسعه یافتگی و پیشرفت کشور و جوامع مختلف شده است؛ همواره می بینم کشورهایی که در صنعت پیشی گرفته اند در حوزه سرمایه گذاری و تولید فولاد پیشرفت چشم گیری داشته اند. با نگاهی دقیق‌تر به زندگی روزمره خود متوجه حضور صنعت فولاد می‌شوید که هر روز با آن سروکار دارید. بخش زیادی از تجهیزات و قطعات مورد استفاده روزانه ما از فولاد تولید شده است.  

تولیدات پتروشیمی، شمش فولاد و سیمان، مواد معدنی، زغال‌سنگ، مس، گوگرد و گل گوگرد، سنگ مرمر و تراورتن ... از جمله تولیداتی است که جایگاه ویژه‌ای در اقتصاد ایران دارند و به عنوان مزیت نسبی ایران محسوب می شوند. باتوجه به جایگاه ایران در حوزه انرژی و جایگاه برتر گاز ایران در دنیا؛ کاهش سهمیه گاز برای شرکت‌های فولادی و پتروشیمی... به بهانه صادرات و ارزان‌فروشی در کشورهای منطقه و ایجاد خلا برای بخش اقتصاد داخلی، موجب افول تولید و صادرات و همچنین بیکاری گسترده و نارضایتی اجتماعی می شود که می تواند هم برای اقتصاد و هم از بعد اجتماعی خطر جدی داشته باشد.

آدام اسمیت نظریه پرداز و اقتصاددان در کتاب «ثروت ملل» به برتری و مزیت کشورها در تولیدات اشاره کرده است. در نظریه‌ آدام اسمیت که به نظریه «مزیت مطلق» معروف است، هر کشور در تولید کالایی متخصص است و مزیت نسبی دارد به این معنا که باتوجه به منابع و شرایط یک کشور تولید کالایی در آن کم هزینه تر و با کیفیت‌تر خواهد بود و می‌تواند بر مبنای آن مبادلات و روابط اقتصادی را با سایرکشورها شکل دهد.

آدام اسمیت اشاره می کند، خودکفایی در تمام محصولات نتیجه‌ای جز فقر برای یک کشور و تزلزل اقتصاد ندارد. اتکا به نظریه مزیت نسبی باعث می‌شود تولیدات یک کشور به سمت تخصصی شدن، افزایش کارایی و سود بیشتر پیش برود. 

معیار قرار دادن این نظریه برای مدیریت تولید در کشور می‌تواند ثمربخش باشد. با در نظر گرفتن استعداهای ذاتی و مزیت های نسبی یک کشور، می‌توان بعضی تولیدات را بر اساس نیاز کشور و جایگاه آن در اقتصادبین المللی در اولویت قرار داد.

 

 

به قلم: فاطمه باقری