این‌روزها، قاچاق سوخت در هرمزگان به شغلی پر متقاضی تبدیل شده‌است. برخی از مردم به دلایلی چون کمبود شغل، محرومیت و توسعه نیافتگی در استان به سوی این کار هل داده می شوند. حتی نوجوانان و کودکانی که باید به فکر تحصیل و شغل آینده‌ی خود باشند؛وارد مافیای سوخت‌بری شده‌اند.
حرف و سخن بر سر مساله اشتغال و بیکاری کم نبوده و نیست. به ویژه که در تنگنای تحریم و فشارهای فزاینده بینالمللی وعده‌ی ایجاد یک میلیون شغل سالانه هم تبدیل به استخوان لای زخم شده است.
«همه می‌دانند»، دومین فیلم بینالمللی فرهادی را تا به امروز شاید دیده باشید، فیلمی با روایتی شبیه به «درباره الی» که پوسته جذاب آن در یک نقطه بحرانی کنار می‌رود و زخم‌های کهنه را نمایان می‌سازد.
مهاجرت جوانان تحصیل‌کرده از ایران سالانه رو به افزایش است. این شتاب و بالا رفتن تعداد مهاجران، تا آنجا پیش رفته است که گفته می‌شود ایران از نظر «فرارمغزها» در صدر کشورهای جهان قرار دارد. شاید بتوان گفت یکی از دلایل مهاجرت نخبه‌ها و تحصیل‌کرده‌ها، نتیجه عدم سرمایه‌گذاری در داخل کشور است. از سویی دیگر فقر و بیکاری هم می‌تواند دلایل مهاجرت باشد.
سال 97 با تمام سختی‌ها و پرفرازونشیبش گذشت امسال اما می‌تواند یکی از سخت‌ترین سال‌های تاریخ ایران باشد سالی که با سین سیل آغاز شد و با افزایش تحریم‌های ناجوانمردانه خبر از بحرانی سخت در ایران دارد. بحران رکود و ورشکستگی بنگاه‌های کوچک و بزرگ اقتصادی و افزایش تورم و شروع موج جدید بیکاری.