انسان از بدو پیدایش سعی در بهبود زندگی خود داشته است. از این رو از همان آغاز زندگی روی زمین تلاش کرده تا از طبیعت لوازم و مایحتاج اولیه خود را برای ادامه زندگی بسازد و از هنر دست خویش بهره ببرد؛ پس صنایع دستی تاریخی به درازای عمر بشریت دارد. اولین ماده اولیه صنایع دستی انسان سنگ‌ها بودند زمانی که با سنگ ابسیدین وسایل برنده ساختند و با سنگ جاسپر لیوان و بشقاب. چوب درختان نیز همزمان با سنگ‌ها جزو مواردی بود که در صنایع دستی بکار گرفته شد و از آن پس پوست مو و پشم حیوانات.

    

در عصر کشف فلزات نیز مانند برنز، آهن، مس، نقره و طلا انسان ساخت وسایل کاربردی و یا تزئینی را با این فلزات شروع کرد و از آن زمان تاکنون صنعت صنایع دستی در دنیا جزو صنعتی سودآور محسوب می‌شود که انسان امروزی همچنان با سنگ، چوب، پشم، مو و پوست حیوانات و فلزات به ادامه‌ی این صنعت مشغول است. در این میان ایرانیان از دیرباز گل سرسبد این صنعت بوده و حرف اول را در صنایع دستی می زنند. هنر سفالگری به دلیل وجود خاک رس مرغوب، هنر فرش‌بافی، ریخته‌گری، مجسمه‌سازی، کنده‌کاری و حکاکی، ملیله‌‌کاری، جواهرسازی و گوهرتراشی از جمله هنرهای ایرانیان است که حرف اول را در دنیا می‌زند. فرش ایرانی که روزگاری برای مردم دیگر کشورها تنها یک رویا بود از جمله مهمترین و با ارزش‌ترین این هنرهاست. با وجود سردمداری تکنولوژی در اقتصاد عصر حاضر اما همچنان صنایع دستی می تواند برای اقتصاد کشورها جزو صنایع درآمدزا باشد، مانند پاکستان که صنایع دستی آن در اقتصادش حرفی برای گفتن دارد.کشور ایران با داشتن پیشینه دیرین در هنر دست، چنانچه حمایت دولتی داشته باشد و فرهنگ‌سازی عمومی صورت گیرد این صنعت می تواند رشد بهینه وچشمگیری داشته باشد. ایران با دارا بودن آب وهوای متنوع، پوشش خاک مرغوب و گیاهان  و حیوانات گوناگون می تواند درصنایع دستی حرف اول در دنیا را بزند کما اینکه هنر نزد ایرانیان است و بس. صنایع دستی جایگاه ویژه ای در هرمزگان همچنین در فرهنگ و سنت مردم دارد که بیشتر تولیدات آن توسط بانوان انجام می شود. استان هرمزگان با توجه به بافت سنتی، آداب و رسوم خاص و فرهنگ غنی و ریشه‌دار  آن از دیرباز بخش مهمی از صنایع دستی را در خود جای داده است وهمواره در طول تاریخ مورد توجه محققان، پژوهشگران وتاریخ‌شناسان بوده است.آنچه مهم است اینکه این استان با وجود موقعیت مرزی و رویارویی مردم با فرهنگ بیگانه استفاده از صنایع دستی بویژه در پوشش بانوان محفوظ مانده و این نشان از توجه خاص مردم به حفظ نمادهای سنتی وبومی است. حصیر بافی، سفالگری، بافته های دار سنتی، گلابتون‌دوزی، خوس‌دوزی، بادله‌دوزی(تلی‌بافی)، سوزن‌دوزی،  قالی‌بافی، خرسک‌دوزی، چنته‌بافی، صنایع دستی دریایی و غیره همه جزو صنایع باارزشی هستند که در استان هرمزگان تولید می‌شوند وهر کدام از این هنرها به شهر و منطقه خاصی تعلق دارد که مردم آن شهر کم وبیش با آن‌ها آشنایی دارند. اما هنری بی‌بدیل و زیبا که روزگاری تمام مایحتاج زندگی مردم در استان را تامین می‌کرد هنر پیش‌بافی است که از برگ درخت نخل برای ساختن انواع ظروف و زیرانداز و...استفاده می شده و هنوز هم این هنر در اقصی نقاط استان رونق دارد. آن زمان که پلاستیک و بلور کمتر در دسترس بود؛ بادبزن، سبدهای زیبا، حصیر، زنبیل  ازجمله هنرهایی بود که همه کم وکاستی‌ها را جبران می کرد. امروزه وقتی در بشقاب بلوری غذا سرو می‌کنیم؛ بشقاب سفالی را و وقتی سفره‌های یکبار مصرف پهن می‌کنیم؛ سینی پیشی یا همان سپ را و یا وقتی پا بر فرش نرم ماشینی می‌گذاریم حصیرهای پیشی را نباید فراموش کنیم. به یاد داشته باشیم صنایع دستی ما هویت ماست که باید به آن افتخارکنیم و بیش از پیش در احیای آن بکوشیم.