صبح ساحل- هنری: تنها چیزی که تا کنون در سایه بی‌مهری‌ها، بی‌انصافی‌ها و کم‌توجهی‌های مدیریتی در خانه‌های مردم هرمزگان رنگ نباخته، نقش خوش‌نگار هنر و فرهنگ است. استاد منصور نعیمی، خود کتابی است وزین که بخش بزرگی از هنر و فرهنگ و تاریخ این استان را در برگ برگ زندگی‌اش به دوش کشیده است.
سرآغاز این کتاب وزین در 29 مین روز از دومین فصل سال 1329 رقم خورد و هنر و فرهنگ هرمزگان در هر 29 تیر دوباره زنده می‌شود.
ای‌کاش هنرمندان و فرهیختگان نیز به اندازه هنر و فرهنگی که خالقش هستند در یادها و نگاه‌ها پررنگ باشند و درحالی‌که داعیه‌دار دغدغه هنر هستیم، در گوشه گوشه این سرزمین در حال فراموشی نباشند و ای‌کاش تا زنده‌اند قدردان و وامدارشان باشیم و ای‌کاش‌هایمان ای‌کاش نمانند...
به گزارش ایسنا، استاد منصور نعیمی متولد 29 تیرماه 1329 در بندرعباس است، وی در زمینه‌های شعر، قصه، سینما، عکاسی، مطبوعات، پژوهش مکتوب، سازه‌های بومی، آموزش عکاسی و فیلم‌سازی، داوری در چندین جشنواره و مسابقه عکاسی، تألیف کتاب فرهنگ جامع هرمزگان و نزدیک به یک‌صد فیلم مستند به‌صورت سریال برای تلویزیون کار کرده است؛ همچنین مجموعه‌ای ارزشمند تحت عنوان «روزُنِ رفته» که روزشماری است از وقایع هرمزگان را در دست چاپ دارد.
از دیگر آثار برجسته وی می‌توان به سیزیف و مرگ، زندگی كورش، اولین كار مستقلش درزمینهٔ فیلم (چهاردهمی)، مجموعه‌های مستندِ سفر، پوشش سبز، توانایی‌های كشاورزی، محرّم در هرمزگان، طبیعت جنوب، صید و صیادی، تهیه‌کنندگی فیلم‌های داستانی بشیر، برادران، بازگشت شقایق،  دستیار کارگردانی راه و دریا، زمزمه‌های شب‌هنگام، خلیج‌فارس جغرافیای فقر و غنا، مجموعه هدایت، پیش و كشتی یونانی (و بازیگر)، دستیاری دو فیلم نیمه‌تمام «چای تلخ و زنگی و رومی»، عكاس مجموعه امام علی، عكاسی پشت صحنه ناخدا خورشید، مجموعه عکس‌هایی از مبارزات و تظاهرات مردم هرمزگان در سال‌های قبل انقلاب اسلامی ایران، همكاری با اورد زند، ابراهیم مختاری، جعفر پناهی، كیومرث پوراحمد و ناصر تقوایی و ده‌ها كار دیگر چه به‌عنوان عكاس، مونتاژ، تهیه‌کننده و كارگردان، اشاره کرد.در ادامه گفت‌وگو را با تعدادی از اهالی فرهنگ و هنر هرمزگان، به بهانه سالروز میلاد این هنرمند و پژوهشگر فرهیخته دنبال کنید:
نعیمی در زمان حضورش در صداوسیما یک اشل حرفه‌ای بود
یک فیلم‌ساز هرمزگانی که در سال 94 فیلمی کوتاه برای گرامیداشت منصور نعیمی ساخته است در گفت‌وگو با ایسنا، ضمن تبریک زادروز این هنرمند به جامعه فیلم، عکس و هنر هرمزگان و ابراز خوشحالی از حضورش در عرصه هنر، تصریح کرد: زمانی که به‌عنوان فیلم‌بردار وارد سازمان صداوسیما شدم، مفتخر بودم که سایه منصور نعیمی را به‌عنوان استاد بالای سر خود داشته باشم.
مسعود میرزایی با اشاره به اینکه استاد نعیمی و گروهی که با آن کار می‌کردند در آن زمان یک اشل حرفه‌ای در صداوسیما بودند و وضعیت صداوسیما مثل الآن آماتور و غیرحرفه‌ای نبود، عنوان کرد: بنده بسیار خوشبخت بودم که دوران یادگیری خود را در زمان حضور استاد نعیمی گذراندم و تجربه همکاری به‌عنوان دستیار وی در دو فیلم مستند را دارم.
هنرمند و استادی با سن و تجربه بالا و تواضعی مثال‌زدنی
وی با بیان اینکه نشانه‌های انتقال تجربه از ناصر تقوایی را در منصور نعیمی می‌توان به وضوح دید، خاطرنشان کرد: نعیمی کسی است که سعی و تلاش و پژوهشی بی‌وقفه در جهات مختلفی چون قوم‌شناسی، زبان‌شناسی بومی، عکاسی، فیلم‌سازی و نویسندگی داشته و همچون کتابخانه‌ای سیار است که باید قدردان حضورش باشیم.
این فیلم‌ساز هرمزگانی با اشاره به اینکه با وجود اینکه سن و تجربه استاد بالاست اما فروتنی و تواضعش مثال‌زدنی است، ادامه داد: استاد نعیمی همیشه دوست دارد به جوانان و هنرجویان کمک کند و همیشه در حال یادگیری و انتقال تجربیات و دانشش به اطرافیان است.
نعیمی تنها به عشق هرمزگان مانده است/باید قدردان حضور پیشکسوتان در زمان حیاتشان باشیم
میرزایی با بیان اینکه این استاد و هنرمند برجسته با وجود موقعیتی که در تهران داشت مدت‌ها پیش می‌توانست برای فعالیت‌های هنری‌اش مهاجرت کند، اظهار کرد: وی تنها به عشق هرمزگان و مردمش اینجا ماند تا عمر و زندگی‌اش را وقف احیا و حفظ هنر و فرهنگ این استان کند، نعیمی هنرمندی ست که زبان از وصف بزرگی‌اش قاصر است.وی با اشاره به اینکه از تمامی هنرمندان می‌خواهم که قدردان حضور این استاد فقید باشند و همیشه از او یاد کنند، ابراز کرد: متولیان فرهنگ و هنر و دولت‌مردان باید شرایطی را فراهم کنند تا از حضور پیشکسوتان در جهت انتقال تجربیاتشان استفاده شده و قدردان حضورشان در زمان حیاتشان باشیم.
مردی که بودنش خاطره است
رئیس انجمن شعر و ترانه هرمزگان در گفت‌وگو با ایسنا، ضمن تبریک و گرامیداشت زادروز این عکاس، فیلم‌ساز و پژوهشگر هرمزگانی و آرزوی تندرستی و کامروایی برای وی، اظهار کرد: در فیلمی برای بزرگداشت منصور نعیمی، ساخته مسعود میرزایی، متنی خواندم که آن را دوباره به مناسبت زادروزش به او تقدیم می‌کنم.
در متن سامان سایبانی آمده است: «برای منصور نعیمی که بودنش خاطره است و کوچه‌های این شهر او را به نام کوچکش صدا می‌کنند؛ شهرا، شهرا، شهرا، شهرا ریه‌های زمینن، آدما ریه‌های شهران، خاطره‌ها ریه‌های آدما، آدما، یه وقتایی فقط با خاطره‌هاشون نفس می‌کشن و به خاطره‌هاشون زنده‌ان.یه وقتایی اگه خاطره‌هارو از آدما بگیری محکومشون کردی به مرگ، یه مرگ تدریجی. خاطره‌ها حاصل یه روند تاریخی‌ان، تاریخی که یه فرهنگ رو می‌سازه، یه هویت رو. حالا گاهی که بی‌تاب می‌شم و می‌خوام از خونه بزنم بیرون و به خاطره‌هام یه سرکی بکشم، می‌بینم که از خاطره‌هام فقط یه خرابه مونده و یه تصویر، تصویری که بدتر بی‌تابم می‌کنه و روحم رو بیمار.
شهرا، شهرا، شهرا؛ شهرا روح خاطره‌هان، خاطره‌هایی که با هر نفس یکی از آدمای اون شهر ساخته شدن، ساخته شدن که بمونن، بسازن، بخندونن.
شهر من مدت زیادیه که نمی‌خنده، شهر من مثل بچه‌ای می‌مونه که واسه بزرگ شدنش لباساشو از تنش در آوردن که قد بکشه، که بزرگ بشه، که تن خسته‌شون از دریا بکشه، بکشه، بکشه تا جایی که کش میاد.
شهر من گاهی از درد گریه می‌کنه، از برهنگی، بی لباسی. خاطره‌ها لباسای شهران، لباسی که برای دوختن هر تار و پودش سال‌های سال آدمای زیادی اومدن و رفتن، اومدن و ساختن. ساختن که همیشه ساختن یه اتوبان نیست، ساختن گاهی عبور یه بچه توی سال‌های مدرسه از یه کوچه‌ست. کوچه‌ای که هی با بزرگ شدن بچه‌هاش آب میشه و به نظر کوچیک و کوچیک‌تر می‌یاد تا جایی که بعضی از این بچه‌ها دیگه کوچه‌هاشون رو نمی‌بینن، نمی‌شناسن.این روزا خیلی از آدما خاطره‌هاشونو می‌فروشن، می‌فروشن تا روشون برج بسازن و برن بالا. اونقدر بالا که دیگه خاطره‌هاشونو نبینن، نشناسن، اما من مطمئنم یه روزی بچه‌هاشون ازشون می‌پرسن که پایه‌ی خونه‌هاشون کجاست؟ اون موقع همین آدما باید برگردن و سراغ خاطره‌هاشون برن، خاطره‌هایی که دیگه ندارنشون، که فروختنشون. خاطره‌ها لباس شهران، هویت آدمان، من یه روزی آدمای شهرمو از لباساشون می‌شناختم اما حالا حتی کوچه‌های شهرمم نمی‌شناسم.این روزا احساس می‌کنم تو این شهر کش اومده غریبه‌ام. گاهی تو خیابوناش گم می‌شم و هیچ خاطره‌ای ندارم که بشناسمش و خودمو پیدا کنم. شهرا یه وقتایی فقط با خاطره‌هاشون نفس می‌کشن و به خاطره‌هاشون زنده‌ان. یه وقتایی اگه خاطره‌هارو از شهرا بگیری محکومشون کردی به مرگ. یه مرگ تدریجی با تمام آدمایی که اونجا خاطره ساختن.»
نعیمی، هنرمندی چندبعدی که هر بعدش شاخه‌ای از هنر را برچیده است
یک شاعر طنزپرداز هرمزگانی در گفت‌وگو با ایسنا، ضمن تبریک زادروز این هنرمند فرهیخته، عنوان کرد: امیدوارم سایه این هنرمند بزرگ سال‌های سال بر سر اهالی فرهنگ و هنر مستدام باشد.راشد انصاری با بیان اینکه نعیمی یک هنرمند چندبعدی است که هر بعد شخصیتش شاخه‌ای از هنر را برچیده است، افزود: منصور نعیمی دریایی از علم، دانایی، معرفت، هنر، فرهنگ، مهربانی و تواضع است و در هر رشته‌ای که تا کنون فعالیت کرده از موفق‌ترین‌ها و بهترین‌های دورانش بوده است.وی با اشاره به اینکه فرهنگ بومی استان هرمزگان وامدار تلاش‌ها و پژوهش‌های این پژوهشگر است، اضافه کرد: امیدوارم قدر این هنرمند را بیشتر بدانیم و در سایه علم و هنرش از برکات حضورش بیشترین بهره را ببریم.