نوشتن از پزشکی همیشه دشوار بوده‌است. در زمان همه‌گیری ویروس کرونا دشوارتر هم هست. اما من ساده می‌گویم پزشکی یعنی خوب دیدن، خوب شنیدن و خود را فدا کردن. کسانی که رشته پزشکی را انتخاب می‌کنند، نیک می‌دانند که باید بهترین سالهای عمر خود را وقف علم و خدمت به خلق کنند و حتی وقتی هیولای وحشتناکی مثل کرونا به زمین حمله می‌کند، باز هم تسلیم نشوند. آن‌ها در خط مقدم مبارزه با این ویروس می‌ایستند و تا پای جان خود می‌جنگند.

پزشک با اندوختن علم و دانش هم‌چنین می‌کوشد طبیب و مرهم دردها و غم‌های مردم باشد و برای مقابله با ویروس کرونا سنگ صبور جامعه باشد؛ برای آگاهی مردم تلاش کند و به جامعه امید تزریق کند. علت اینکه رشته پزشکی موردعلاقه و توجه بسیاری از جوانان می‌باشد هم همین موضوعات است.پزشک محرم اسرار مردم هم هست و گوش شنوایی است برای درد و رنج. او به واسطه سوگندی که یاد می‌کند برای خدمت به خلق از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کند.در بحران کرونا و طوفان بلای این ویروس منحوس، پزشکان بار دیگر قداست این شغل و فداکاری خود را به جهانیان نشان دادند.

آن‌ها خود و خانواده‌هایشان را سپربلای مردم و مبتلایان به این بیماری کردند و تمام تلاش خود را برای خدمت به آن‌ها به کار بستند. خستگی‌هایشان را پشت ماسک‌های ضخیم پنهان کردند و ترس‌هایشان را با الکل از بین بردند تا ما را امیدوار کنند. شاید شیوع این بیماری تلنگری بود که به ما بیاموزد پزشکی فقط اندوختن زر و سیم نیست؛ پزشکانی هستند که با به‌خطر انداختن جان خود به بسیاری از مردم زندگی دوباره‌ای می‌بخشند. نمونه آن همین شهیدان مدافع سلامت هستند که بار دیگر قداست این رشته را نمایان کردند و باعث افتخار جامعه پزشکی شدند. تاریخ هرگز نام این پزشکان را فراموش نخواهدکرد چرا که آن‌ها به طبابت معنایی دوباره بخشیدند و با فداکاری خود، آن را معنا کردند.به راستی که بسیار برازنده است نامیدن روز میلاد حکیم و فیلسوف ایرانی ، شیخ الرییس بوعلی سینا به نام روز پزشک.

یادداشت مهمان: دکتر فاطمه نوروزیان