مرز پنهان‌کاری و حریم شخصی در ازدواج

در ادبیات زندگی روزانه، در مورد اینکه حریم خصوصی چیست و شامل چه بخش‌هایی از زندگی افراد می‌شود، اتفاق نظر چندانی وجود ندارد. بسیاری از زوج‌ها با شکایت از اینکه حریم خصوصیشان در زندگی مشترک حفظ نمی‌شود به اتاق درمان مراجعه می‌کنند و جلسات مشاوره‌ی آن‌ها در نهایت به این سمت کشیده می‌شود که تعریف واضح و مشترکی از حریم شخصی ندارند و مرزها و تفاوت‌های این مفهوم با پنهان‌کاری را گم کرده‌اند. بسیاری از افراد گمان می‌کنند تمام اعمال، افکار و احساسات در زندگی زناشویی باید به اشتراک گذاشته شود و در این بین دیگر فردیت و هویت فردی بی‌معنا است، پس هر عمل طرف مقابل که در راستای زندگی مشترک نباشد را پنهان‌کاری، تک‌روی و دروغگویی تلقی می‌کنند؛ نگفته واضح است که سرنوشت این زندگی چندان روشن و درخشان نخواهد بود. از طرف دیگری زوجینی هستند که گمان می‌کنند، حریم شخصی به معنای پنهان کردن مسائل، در مواقع لازم دروغگویی و بی‌اطلاع گذاشتن طرف مقابل از مسائل مهم و حیاتی است، این ازدواج هم به چالش‌ها و مسائل بسیاری بر خواهد خورد. حریم شخصی در واقع به معنای اختیار در داشتن زندگی فردی، هویت شخصی و سلیقه‌ی مجزا در بستر ازدواج است. به معنای اینکه طرفین محق هستند که برنامه‌ها، دوستان و زمان مختص به خودشان را داشته باشند، اما این حق خارج از اطلاع طرف مقابل نیست. حریم شخصی به ما می‌گوید که همسرمان حق دارد برنامه‌یی که صلاح می‌داند را برای زندگی شخصی خود اجرا کند و اگر من با این برنامه مخالفتی دارم، باید بتوانم آن را با گفتگو عنوان کنم اما حق تحمیل نظر شخصی خود را بر طرف مقابل نخواهم داشت. 

برای مثال ممکن است فردی نیاز داشته باشد زمانی را به گردش و گفتگو با دوستان خود اختصاص دهد و این حق مسلم اوست، اما اگر برای توجیه یا جلب رضایت همسر خود دروغ بگوید که برای خرید یا گردش بچه‌ها می‌رود، حریم شخصی را به پنهان‌کاری مبدل کرده است. در بسیاری از موارد، زوجین عامدانه پنهان‌کاری نمی‌کنند بلکه با توجیه اینکه این زندگی شخصی من است و من حق دارم گاهی واقعیت را بیان نکنم، خودشان را گول می‌زنند.

 شری استریتوف نویسنده و زوج‌درمانگر در مقاله‌ی "چقدر به حریم شخصی‌ نیاز دارید؟" عنوان می‌کند که پنهان‌کاری در بیشتر مواقع شامل مسائل مهم می‌شود و اعتماد طرفین را نقض می‌کند در حالی که حریم شخصی اعتماد و صداقت را در زندگی مشترک افزایش داده، صادقانه بیان شده و برای طرفین مضرر نیست. 

برای مثال فاش نکردن یک بیماری، بروز مشکلات شغلی، اعتیاد، روابط فرازناشویی و دیدار مخفیانه خانواده و دوستان پنهان‌کاری بوده و به زندگی مشترک آسیب وارد می‌کنند. شری استریتوف معتقد است واکنش‌های فیزیکی و جسمی ما هنگامی که عامدانه یا ناآگاهانه در حال پنهان‌کاری هستیم تغییر می‌کند. پلک زدن سریع‌تر، سرخ شدن، تعریق، تنفس سنگین و احساس گر گرفتگی می‌تواند به ما هشدار بدهد که در حال مخفی کردن چیزی هستیم.

 این نویسنده معتقد است که زوجین باید بتوانند با ادبیات مشترک، گفتگویی صادقانه و برابر داشته باشند، طوری که هر دو قادر باشند خودشان را ابراز کرده و نیازها و خواسته‌های خود از حریم شخصی را بیان کنند. آن‌ها باید زمان‌های مناسب برای گفتگو را بشناسند و با ادبیاتی به دور از سوگیری با یکدیگر صحبت کنند. 

در غیر این صورت، حتی کوچکترین مسائل زندگی هم تبدیل به رازهای پنهانی خواهد شد که کار را برای هر دو طرف سخت می‌کند و ادامه‌ی زندگی مشترک را بیشتر شبیه کاراگاه‌بازی خواهد کرد.