چند روز از عروج ملکوتی رئیس جمهور عزیز، وزیر امور خارجه و سایر همراهان دوست‌داشتنی ایشان می‌گذرد؛ در و دیوار این مرز و بوم رنگ غم، اندوه و بهت به خود گرفته است، قلم و زبان بنده قاصر از بیان عظمت شهدای گرانقدرمان می باشد که در سانحه سقوط هلی‌کوپتر به درجه رفیع شهادت نائل آمدند و به سعادت جاودانه رسیده اند، لکن به قول معروف؛ آب دریا را اگر نتوان کشید / هم به قدر تشنگی باید چشید، با این اوصاف به بیان چند مطلب مختصر در این خصوص می پردازم.

وارد منزل که شدم؛ یکی از اعضای خانواده گفت که در برخی از صفحه‌های مجازی، خبری مبنی بر سقوط هواپیمای آقای رئیس جمهور پخش شده است! به واسطه سبقه‌ی کارهای ژورنالیستی برخی کدها، تصویرها و بیانات را کنار هم قرار دادم؛ برایم محرز شد که خبری سنگین در راه است! نظر به اینکه در راستای استیفای حقوق اجتماعی و بلند کردن علم عدم نادیده‌انگاری مردم بومی منطقه زادگاهم در طرح‌های توسعه‌ای که در پوشش  توسعه سواحل مکران مطرح می‌شود؛