هدردادن بیت المال

صبح ساحل ، اجتماعی - استان هرمزگان و به ویژه مرکز آن از جمله مناطقی است که ایجاد امکانات رفاهی برای ساکنان آن و گردشگران از اهمیت زیادی برخوردار است. شاید به جرات به توان گفت که این استان درمقایسه با استان های دیگر جمعیت شناوری دارد. افراد بسیاری که برای کار، تجارت و یا تفریح، استان هرمزگان را انتخاب می کنند. واقعاً این استان منحصر به فرد است. استانی که توجه بیشتر دولتمردان را به خود جلب کرده است. این استان دارای پتانسیل های بسیاری در زمینه های اقتصادی، فرهنگی، هنری و ورزشی است مهم بهره برداری خوب از این استعدادها است. این را بارها گفته ایم وباز هم تکرار می کنیم که هرمزگان امروز، هرمزگان دیروز نیست و به طور یقین، هرمزگان فردا، هرمزگان امروز نخواهد بود. وقتی در شهر بندرعباس قدم می زنید،تفاوت امروز بندرعباس با دیروز این شهر را به خوبی مشاهده می کنید. این استان ومرکز آن که به پایتخت اقتصادی کشور شهرت یافته، حرکت شتابان خود به سوی توسعه وپیشرفت را در پیش گرفته وبدون توقف این مسیر را طی می کند. طی سال های اخیر برای رفاه شهروندان بندرعباس، اقدامات وفعالیت های خوبی انجام شده، اما هنوز کارهایی بسیار است که باید برای این مردم انجام داد. اگر خوانندگان ومخاطبان روزنامه به یادداشته باشند، چندسال پیش برای رفاه شهروندان و به ویژه افرادسالخورده وبیماران، شهرداری بندرعباس،اقدام به نصب وراه اندازی پل های مکانیزه عابرپیاده درچندین نقطه شهر کرد. روبروی بارگاه امام زاده سیدمظفر«ع» ، چهارراه نخل و ... پل های برقی عابرپیاده نصب وراه اندازی شد.مردم و به ویژه بیماران و افرادمسن که توانایی بالا رفتن از پله های غیربرقی را نداشتند، با شنیدن خبرراه ندازی پل های برقی آنقدر ذوق زده شدند که سراز پا نمی شناختند. از همان ابتدای راه اندازی این پل ها، مخالفان و موافقان بسیاری دراین خصوص اظهارنظرکردند. اما چندصباحی است که پل های برقی از کار افتاده ورونق گذشته را ندارند. پل هایی که با هزینه سنگین واز جیب بیت المال وبرای بهره مندی شهروندان راه اندازی شده بود، امروز هیچ حرکتی ندارند.پل عابر پیاده چهارراه نخل ناخدا که به طور کامل بسته شده وقفل بزرگی برآن آویزان است.متاسفانه ما علاقه داریم که برای افتتاح وراه اندازی پروژه ای وحتی برای کلنگ زنی پروژه ای در بوق وکرنا کنیم و به عالم وآدم اعلام کنیم که توانسته ایم برای مردم کاری کنیم، اما همین که پروژه ویا طرحی اجرایی وبه بهره برداری رسید، کسی به فکر نگه داری آن نیست. اتفاقی که برای پل های برقی عابر پیاده دربندرعباس افتاد.بی توجهی به این پل ها پس از بهره برداری، نتیجه ، آن می شود که امروز قفلی بزرگ برآن آویزان می کنیم و حالا وقت آن است که تقصیر را به گردن این وآن بندازیم.متاسفانه وقتی رابطه، جای ضابطه را می گیرد، چنین سرنوشتی به سراغ پل هایی می آید که برای آن میلیارد ها ریال هزینه شده است.سوال اینجاست پیمانکارانی که توانایی وصلاحیت انجام پروژه ای را ندارد، چه اصراری برای به کارگیری آنها داریمبندرعباس یکی از شهرهایی است که پل های متعددی درنقاط پرخطر خیابان های آن نصب شده، پل هایی که برای کانون های تبلیغاتی منبع درآمد خوبی شده است. اگر این پل ها کارایی خود را از دست داده اندویا به دلایل مختلف، مردم از آنها استفاده نمی کنند، اما برای کانون های تبلیغاتی که هر روز برتعدادآنها اضافه می شود نون وآب دارد. نکته مهم دیگر اینکه درمیدان برق سابق برای تسهیل در رفت وآمد شهروندان،آسانسورهایی برای بالا رفتن از پل های هوایی نصب شده است،که در اوقاتی به دلایل مختلف، کارنمی کنند.یکی دیگر از مظاهر بی توجهی وعدم نگه داری امکانات شهری می توان به ساعت هایی اشاره کرد که دربلوار طالقانی درمحدوده بازار بزرگ بندرعباس نصب شده است. ساعت هایی که برای ساخت آن هزینه بسیاری پرداخت شده وامروز به خواب ابدی فرو رفته اند.اگر در شهر قدم بزنید، نمونه های بسیاری می توان یافت که سرنوشتی بهتر از پل ها و ساعت ها ندارند. واقعاً چه می توان گفت.آیا زمان آن فرا نرسیده که رابطه ها را کنار گذاشت و برای حفظ بیت المال ضابطه را جایگزین آن کرد.تا دیر نشده از به کارگیری پیمانکارانی که هیچ توانایی در اجرای پروژه های شهری ندارند را جلوگیری کنید. تا این قدر بیت المال به راحتی هدر نرود.