بهار با تمام زیبایی و طراوتش در راه است و طبیعت با تمام وجود به جنب وجوش افتاده، دل و درون را صفا داده و لباس کهنه، پشمی و مندرس زمستان را از تن درآورده وظاهر وبرونش را زینت داده تا جشن وپایکوبی با شکوه و درخوری برای میهمان عزیزش (بهار) برگزار نماید. بهار اوج شادمانی و سرزندگی طبیعت است. فصل تولد، زایش و رستن است گویا قیامتی بر پاست و به اذن پروردگار همه دانهها از نهانخانه خاک با آواز بلبلان سربرآورده اند تا بهشتی زیبا بر پهنای زمین رقم بزنند.

حالا که تمنای وصال، تعالی و رسیدن به شکوفه ها و درختان نخل و انبه و لیمو رسیده و شوق لمس و به آغوش کشیدن دسته گل یاس روزهای خوب برای دقایق و لحظه های ۱۴۰۴ را به انتظار نشسته ایم؛ خداوندا برای روزهای نو؛ تو برای ما و هم استانی های ما بهترین احوالات را تقدیر کن سال کهنه را با تمام زخم ها و ناخوشی ها به تاریخ تحویل دهیم.

نوشتن پیرامون فرهنگ و هنر در هرمزگان کاری بسیار پیچیده است به این دلیل که شکاف عمیقی بین اهالی واقعی این حوزه و نهادهای حاکمیتی وجود دارد، به خصوص در تعاریف مرتبط با خود فرهنگ و هنر. جریان اندیشمند و جریان حاکم در هرمزگان در دو جهان متفاوت از هم زندگی میکنند و درست همین جاست که بنبست شکل میگیرد.