04

بهمن

1403


اجتماعی

31 مرداد 1403 08:46 0 کامنت

شیوع آبله میمون در بخش‌هایی از آفریقا باعث شد که سازمان بهداشت جهانی (WHO) یک وضعیت اضطراری اعلام کند و نگرانی بین‌المللی به وجود بیاید. اما نگرانی‌های جهانی زمانی تشدید شد که سوئد اولین مورد خطرناک آبله میمون را در خارج از آفریقا ثبت کرد که البته این فرد در زمان شیوع آبله میمون، در منطقه‌ای از آفریقا سکونت داشته است. خبرها حاکی از این است که ویروس آبله میمون پا را فراتر گذاشته و در پاکستان نیز آن را شناسایی کرده‌اند. حالا آبله میمون درست در پشت مرز کشور قرار دارد و همین مسئله ضرورت افزایش آگاهی و پیشگیری را دو صد چندان می‌کند.

 


 بیماری مشترک انسان و حیوان
آبله میمون، یک بیماری ویروسی از خانواده آبله است و دو نوع دارد. یک نوع این ویروس، بومی آفریقای مرکزی است و نوع دیگر آن، باعث شیوع جهانی از سال 2022 شده است. نوع 2 ویروس آبله میمون، بومی غرب آفریقا محسوب می‌شود. آبله میمون، یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان است به این معنی که از حیوانات به انسان سرایت می‎‌کند. علاوه بر میمون‌ها، سایر نخستی‌سانان و جوندگان نیز ممکن است به این ویروس مبتلا باشند. با وجود انتقال ویروس از حیوان به انسان، احتمال ابتلا از انسان به انسان را نباید نادیده گرفت. اولین شناسایی عفونت انسانی شناخته شده ناشی از ویروس آبله میمون به سال 1970 در جمهوری دموکراتیک کنگو برمی‌گردد.
 
 راه‌های گسترش را بدانید
آبله میمون می‎‌تواند از طریق تماس نزدیک از فردی به فرد دیگر سرایت کند. برای مثال یکی از راه‌های انتقال، تماس با مایعات بدن فرد آلوده مانند خون یا مایعات جنسی (منی در مردان) است. آبله میمون در گروه بیماری‌های مقاربتی (STI) قرار نمی‌گیرد ولی احتمال انتقال آن از طریق رابطه جنسی نیز وجود دارد. علاوه بر این، تماس با ضایعات آبله میمون به ویژه روی پوست می‌تواند منجر به انتقال این بیماری شود. قطرات تنفسی که حین تنفس ایجاد خواهد شد نیز از دیگر عوامل انتقال به سایر افراد به حساب می‌آید. همچنین آن دسته از وسایلی که با مایعات بدن فرد آلوده یا با لمس او در ارتباط باشند نیز عامل ابتلای سایر افراد می‌تواند باشد. برای مثال، رخت‌خواب یا لباس‌های فرد مبتلا ممکن است باعث انتقال آن به سایر افراد شود. احتمال انتقال ویروس به جنین از طریق جفت در خانم‌های باردار وجود دارد. آبله میمون همچنین می‌تواند از حیوانات به انسان سرایت کند. چنانچه حیوانات آلوده (میمون‌ها، سایر نخستی‌سانان و ...)، انسان را گاز بگیرند یا باعث خراش روی پوست شوند، احتمال ابتلا به این ویروس وجود دارد.
 
 بدن درگیر بیماری است؟
علائم ابتلا به آبله میمون مشابه علائم آبله است ولی به طور کلی علائم آبله میمون معمولا خفیف‌تر بروز خواهد کرد. پس از ابتلا به این ویروس، به طور کلی 6 تا 13 روز طول می‌کشد تا علائم ظاهر شوند با این حال ممکن است در برخی افراد این زمان در حدود 5 تا 21 روز باشد. اولین علامت ابتلا به آبله میمون، تب محسوب می‌شود. سردرد، درد عضلانی، کمر درد، خستگی و گره‌های لنفاوی متورم (لنفادنوپاتی) از علائم ابتلا به آبله میمون است. همچنین نیاز به دفع حتی با وجود خالی بودن روده، خونریزی در قسمت پایین روده بزرگ و التهاب دردناک مقعد و راست روده در برخی مبتلایان دیده می‌شود. علاوه بر این، مشکل در تنفس یا سرفه خشک نیز ممکن است بروز کند. پس از بروز تب، حدود یک تا 3 روز بعد، بثورات پوستی ظاهر می‌شوند. البته باید توجه داشت که برخی از بیماران اصلا دچار تب نمی‌شوند. به طور کلی دهان، صورت، چشم‌ها، دستگاه تناسلی، ملتحمه و قرنیه چشم ممکن است دچار ضایعات ناشی از ابتلا به ویروس آبله میمون شوند. اما در مجموع بروز ضایعات (بثورات پوستی) در کف دست‌ها یا پاها بیش از سایر قسمت‌های بدن شایع است. ضایعات ناشی از این بیماری پس از خشک شدن و پوسته پوسته شدن از بین می‌روند و می‌ریزند. علائم آبله میمون معمولا حدود 2 تا 4 هفته طول خواهد کشید و در بسیاری از موارد بدون درمان خاص از بین خواهد رفت.
 
 چه کسی لطمه می‌خورد؟
شاید این سئوال به ذهن بسیاری از افراد برسد که آیا ابتلا به آبله میمون کشنده است، در پاسخ به این سئوال باید گفت که مرگ و میر به نوع ویروس و وضعیت جسمی افراد وابسته است با این حال، افراد زیادی در صورت ابتلا به آبله میمون زنده می‌مانند. برخی از افراد، بیماری را شدیدتر و با عوارض بیشتری تجربه می‌کنند. برای مثال، آن دسته از افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند در این گروه قرار می‌گیرند. علاوه بر این، کودکان زیر 8 سال، افراد باردار، شیرده و آن دسته از افرادی که سابقه ابتلا به اگزما دارند، بیش از سایر افراد دچار عوارض ناشی از این بیماری خواهند شد ضمن اینکه علائم نیز ممکن است در این دسته شدیدتر باشد. بیماران مبتلا به اچ.آی.وی (HIV) نیز همانند سایر افراد با عوارض جدی و شدید ممکن است مواجه شوند.

 احاطه شدن بدن با عوارض
ابتلا به آبله میمون با بروز عوارضی ممکن است همراه باشد برای مثال، ذات الریه، عفونت خون با پاسخ التهابی گسترده در بدن، التهاب بافت مغز، التهاب قلب و عفونت قرنیه از عوارض ابتلا به آبله میمون محسوب می‌شوند. عفونت در قرنیه ممکن است باعث از دست دادن بینایی شود. در موارد شدید، ضایعات پوستی می‌توانند با یکدیگر ادغام شده و در نهایت باعث از بین رفتن ناحیه وسیعی از پوست شوند.
 
 از واکسن تا درمان
بر اساس اعلام سازمان جهانی بهداشت، واکسن تا حدود 85 درصد از ابتلا به آبله میمون پیشگیری می‎‌کند. چنانچه فردی در کودکی این واکسن را زده باشد و به آبله میمون مبتلا شود، علائم او معمولا خفیف است. انجام واکسیناسیون در حال حاضر تنها به افرادی که در مناطق پر خطر زندگی می‌کنند و در معرض این بیماری قرار می‌گیرند توصیه می‌شود و انجام آن فعلا برای همه افراد ضرورتی ندارد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری در آمریکا (CDC) ، عنوان می‌کند که واکسن حتی در شرایطی که فرد در مواجهه با بیماری قرار گرفته است، می‌تواند موثر باشد به همین دلیل 4 روز پس از قرار گرفتن در معرض آبله میمون، واکسیناسیون بهتر است انجام شود. حتی با گذشت 14 روز پس از قرار گرفتن در معرض این ویروس نیز زدن واکسن می‌تواند مفید باشد و به کاهش علائم کمک کند. در حال حاضر هیچ درمانی برای آبله میمون وجود ندارد و تنها برخی از داروها برای کنترل بیماری و جلوگیری از گسترش آن استفاده می‌شود.
 
 نکات طلایی برای مبتلایان
رعایت اصول بهداشتی در شرایطی که احتمال ابتلا به آبله میمون وجود دارد بیش از پیش اهمیت دارد به همین دلیل همه افراد باید مرتبا دست‌های خود را بشویند. پختن کامل گوشت و پرهیز از مصرف گوشت خام، یکی از موارد مهمی است که افراد باید به آن توجه کافی داشته باشند. از تماس مستقیم با فرد مبتلا یا تماس با وسایل او باید پرهیز کرد. بیماران در صورت لمس وسایل مشترک با دیگران، باید ضدعفونی انجام بدهند. استفاده از کاندوم در رابطه جنسی خطر ابتلا به آبله میمون را کاهش می‌دهد اما باید توجه داشت که تماس پوست با پوست همچنان وجود خواهد داشت و افراد در معرض بیماری قرار دارند.
مبتلایان از لمس و نزدیک شدن به حیوانات خانگی یا وحشی باید بپرهیزند تا باعث انتقال بیماری خود به آن‌ها و گسترش بیماری نشوند. آن دسته از افرادی که دچار علائم ناشی از آبله میمون شده‌اند، باید سریعا به مراکز درمانی مراجعه کنند و تحت نظر پزشک باشند تا بیماری گسترش پیدا نکند. مبتلایان به آبله میمون باید به تمامی افرادی که اخیرا با آن‌ها در ارتباط نزدیک بوده‌اند، اطلاع بدهند. دست‌کاری تاول‌ها و ضایعات پوستی ممکن است باعث گسترش آن‌ها به قسمت‌های مختلف بدن و عفونی شدن زخم‌ها شود در نتیجه از دست‌کاری آن‌ها باید پرهیز کرد. همچنین تا زمانی که ضایعات پوستی بهبود نیافته‌اند و پزشک اجازه نداده است، از منزل یا بیمارستان نباید خارج شد تا بیماری به سایر افراد منتقل نشود. استفاده از ماسک مناسب  ( ماسک جراحی) به بیماران توصیه می‌شود تا احتمال انتقال بیماری به سایر افراد کاهش یابد.

 
cdc.gov
healthline.com
webmd.com

دیدگاه ها(0)
img