سرویس بین الملل
در ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۳، چین گامی مهم در راستای دیپلماسی بین‌المللی برداشت و ژائو زینگ را به عنوان سفیر خود در افغانستان منصوب کرد. این اقدام که پس از پیروزی طالبان در سال ۲۰۲۱ انجام شد، چین را به عنوان اولین کشور در تعیین سفیر در دولت تازه تأسیس طالبان تبدیل کرد. سفیر چین مورد استقبال گرم محمدحسن آخوند، سرپرست نخست‌وزیری و امیرخان متقی، وزیر امور خارجه قرار گرفت که نشان‌دهنده سطح بالایی از تعامل دیپلماتیک است. چین در یک بیانیه رسمی تاکید کرد که انتصاب ژائو زینگ نشان‌دهنده تعهد این کشور به تقویت روابط خود با افغانستان است. این ابتکار دیپلماتیک، نشان‌دهنده علاقه استراتژیک چین در ایجاد ارتباط قوی‌تر با دولت طالبان در افغانستان است.
به گزارش مرکز آنکسام ترکیه؛ منافع استراتژیک چین در افغانستان فراتر از دیپلماسی است. این کشور افغانستان را به عنوان یک منبع بالقوه مواد خام و بخش کلیدی در طرح کمربند و جاده (BRI) خود تصور می‌کند. برای نمونه، ثروت عظیم معدنی و هیدروکربنی افغانستان، از جمله فلزات ارزشمند مانند لیتیوم، فرصتی برای رشد اقتصادی چین است. پکن مشتاق تضمین ثبات در افغانستان برای بهره برداری از منابع آن و ایجاد مسیرهای تجاری از طریق منطقه است. یک نگرانی استراتژیک دیگر برای دولت چین، جلوگیری از تبدیل شدن افغانستان به پناهگاه جنبش اسلامی ترکستان شرقی (ETIM) است. چین ETIM را تهدیدی برای امنیت داخلی خود و موفقیت طرح‌هایی مانند طرح کمربند و جاده در آسیای مرکزی و کریدور اقتصادی چین و پاکستان (CPEC) محسوب می‌کند. چین به طور فعال توافق‌نامه‌هایی را با دولت تحت رهبری طالبان برای سرمایه‌گذاری بر ثروت قابل توجه معدنی و انرژی افغانستان دنبال می‌کند. در یک همکاری معدنی قابل توجه و تنها سه ماه پس از تعهد ۵۴۰ میلیون دلاری برای یک پروژه استخراج ۲۵ساله نفت در حوضه آمودریا، یک شرکت چینی سرمایه‌گذاری بالای ۱۰ میلیارد دلاری را برای استخراج ذخایر گسترده لیتیوم در افغانستان پیشنهاد کرد. علاوه بر این، پکن به دلیل تقاضای قوی برای لیتیوم در صنعت خودروهای الکتریکی که در حال افزایش است، به طور استراتژیک استان‌های کنر، نورستان و هلمند افغانستان را هدف قرار می‌دهد که به ذخایر قابل توجه لیتیوم شهرت دارند. در این راستا، شرکت معدنی چین، گوچین، ظاهرا یک پیشنهاد سرمایه‌گذاری قابل توجه ۱۰ میلیارد دلاری برای استخراج ذخایر لیتیوم در افغانستان ارائه کرده است. این تعهد شامل فرآوری مواد معدنی در داخل مرزهای افغانستان و ایجاد زیرساخت‌های گسترده، شامل سدهای برق آبی و شبکه‌های جاده‌ای است و پیش‌بینی می‌شود مجموع این تلاش‌ها حدود ۱۲۰ هزار فرصت شغلی ایجاد شود. هرچند تمرکز پکن بر بهره برداری از ثروت معدنی و هیدروکربن‌ها است، توافقات فراتر از این حوزه‌هاست. در ماه می۲۰۲۳، پروازهای مستقیم تجاری توسط شرکت هواپیمایی دولتی افغانستان از سر گرفته شد که گامی مثبت برای روابط تجاری دوجانبه بود. به دنبال آن در ماه ژوئیه یک مسیر تجارت زمینی بین چین و افغانستان گشوده شد. علاوه بر این، گزارش‌ها حاکی از آن است که شرکت‌های چینی سرمایه‌گذاری در تولید انرژی مبتنی بر زغال سنگ را آغاز کرده‌اند. در مورد هیدروکربن‌ها نیز در ژانویه ۲۰۲۳، پکن و کابل به یک توافق اقتصادی مهم دست یافتند که مهمترین توافق از زمان روی کار آمدن طالبان در ماه آگوست ۲۰۲۱ بود. در این راستا، شرکت نفت و گاز آسیای مرکزی سینک‌یانگ (CAPEIC)، قراردادی را برای بهره برداری از ذخایر نفت و گاز در شمال افغانستان امضا کرد. حضور سفیر چین در افغانستان و ملا عبدالغنی برادر معاون اول وزیر امور اقتصادی افغانستان بر اهمیت سیاسی این توافقنامه تاکید کردند. سفیر چین از این قرارداد به عنوان الگویی برای همکاری چین و افغانستان و نمونه بارز اتحاد و رابطه بین دو کشور یاد کرد.
اهداف راهبردی طالبان از همکاری با پکن
در همین حال، کابل سرمایه‌گذاری‌های چین را فرصتی حیاتی برای کاهش خلأ اقتصادی ناشی از کاهش شدید کمک‌های بین‌المللی می‌داند. جذابیت چین برخلاف تحریم‌های کشورهای غربی در سیاست عدم مداخله آن در مسائل داخلی نهفته است. دولت طالبان قصد دارد تعهد خود را برای بهبود اقتصادی نشان دهد و با وجود چالش‌های طولانی، از طریق ثبات اقتصادی و با استفاده از موضع عملگرایانه چین برای به رسمیت شناختن بین‌المللی، کمک‌های بی‌قید و شرط و آزادسازی دارایی‌های مسدود را دریافت کند. این اهداف، که به طور مداوم در جلسات رسمی تکرار شده است، اتکای استراتژیک طالبان به حمایت چین برای عبور از چالش‌های اقتصادی و افزایش مشروعیت سیاسی در صحنه جهانی را نمایان می‌کند. آینده طالبان در حوزه دیپلماسی مسیر پیچیده‌ای را در چارچوب‌عدم شناسایی بین‌المللی و تلاش برای مشروعیت دنبال خواهد کرد و تاکنون، اقدامات آن نشان دهنده تلاش طالبان برای کنترل دیپلماتیک بین‌المللی است. با این حال، تأثیر این تلاش‌ها محدود است زیرا هنوز هیچ کشوری طالبان را به عنوان دولت رسمی افغانستان به رسمیت نشناخته است. در حال حاضر، تلاش‌های طالبان برای کسب مشروعیت بین‌المللی محدود به روابط اندکی بوده که تنها با چند کشور ایجاد کرده است. اما در آینده، احتمالا از طریق تعمیق روابط خود با کشورهای همسایه و برخی بازیگران منطقه‌ای، به دنبال حمایت بین‌المللی خواهد بود. علاوه بر این، تغییر در موضع روسیه در قبال طالبان می‌تواند بر پویایی روابط دیپلماتیک بین‌المللی تأثیر بگذارد. همچنین احتمالا مشاهده شود که طالبان تلاش می‌کنند تا با انتقال پیام‌های مثبت در رابطه با کمک‌های بشردوستانه و همکاری اقتصادی، خود را مطلوب‌تر نشان دهند. واکنش‌های بالقوه جامعه بین‌المللی به این وضعیت می‌تواند تصویر پیچیده‌ای ایجاد کند. در حالی که برخی کشورها احتمالا تلاش کنند روابط عملگرایانه ایجاد کنند، اکثر آن‌ها به دلیل اقدامات گذشته محتاط خواهند بود. در نتیجه، تلاش‌های طالبان برای به دست آوردن مشروعیت دیپلماتیک بر اساس اقدامات استراتژیک آن و پاسخ‌های جامعه بین‌المللی به این اقدامات شکل خواهد گرفت.
اخبار مرتبط
الکساندر استاب رئیس جمهور جدید فنلاند
احتمال آتش‌بس در غزه در عید فطر
پیشنهاد جدید میانجی‌ها برای آتش‌بس سه مرحله‌ای در غزه
کوتاهترین خطبه نمازجمعه تاریخ اسلام ،فقط در دوجمله!
کنترل عملیاتی ناو هواپیمابر «شارل دوگل» برای اولین‌بار توسط ناتو
پربازدیدترین ها
مجموعه سازه گستر گامبرون
شرایط جدیدی برای دریافت کارت اعتباری سهام عدالت اعلام شده که براساس آن شش گروه از سهامداران نمی‌توانند کارت اعتباری بگیرند.
مدیر فناوری اطلاعات و ارتباطات سازمان منطقه آزاد قشم از الکترونیکی شدن مراحل ثبت نام و تمدید کارت شهروندی قشم با هدف کاهش مراجعات حضوری برای کنترل بهتر و مقابله با شیوع ویروس کرونا در جزیره خبر داد.
جدیدترین اخبار
