خودشیفتگی در عصر رسانه‌های اجتماعی

درک خودشیفتگی در عصر رسانه‌های اجتماعی

قبل از اینکه به جزئیات امر بپردازیم، باید ابتدا منظور از خودشیفتگی را درک کنیم. خودشیفتگی به تمرکز بیش از حد بر خود، احساس بزرگی و برتری نسبت به دیگران و نیاز عمیق به تحسین اشاره دارد. در حالی که برخی از ویژگی‌های خودشیفتگی می‌تواند قسمتی از یک تصویر سالم از خود باشد، زمانی که روابط و زندگی روزمره را تحت الشعاع قرار دهد، قطعا مشکل‌ساز خواهد شد. خودشیفتگی چگونه به رسانه‌های اجتماعی پیوند می‌خورد؟ پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی، با توجه و تعامل رشد می‌کنند و محیطی عالی را برای کسانی که خواهان اعتبارسنجی هستند، ارائه می‌دهند. هر لایک، نظر یا اشتراک‌گذاری اعتبارخواهی و نیاز به توجه را تقویت می‌کند و چرخه‌ای ایجاد می‌کند که در آن افراد تحت فشار قرار می‌گیرند تا دائما طبق سلیقه‌ی عمومی مطالبی را پست کرده و توجه مورد نیاز را دریافت کنند. مطالعات نشان داده است افرادی که زمان بیشتری را در رسانه‌های اجتماعی می‌گذرانند، بیشتر احتمال دارد که ویژگی‌های خودشیفتگی را از خود نشان دهند. به عنوان مثال، تحقیقات انجام شده توسط مجله روانشناسی اجتماعی و بالینی نشان داد که استفاده مکرر از رسانه‌های اجتماعی با افزایش رفتارهای خودمحور و تمرکز بیش از حد بر ظاهر مرتبط است. این به ویژه در محیط‌هایی که «لایک‌ها» و «فالوورها» به‌عنوان شکلی از ارزش اجتماعی عمل می‌کنند صادق است. توجه به این نکته مهم است که بدانیم همه‌ی کسانی که از رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند، خودشیفته نیستند. بین حضور گاه به گاه در رسانه‌های اجتماعی و وسواس در جستجوی تحسین تفاوت وجود دارد. خودشیفتگی زمانی مشکل‌ساز می‌‎شود که منجر به روابط ناسالم یا احساس تحریف ارزش خود شود.

تاثیر خودشیفتگی حاصل از رسانه‌های اجتماعی بر سلامت روان 

خودشیفتگی ناشی از رسانه‌های اجتماعی می‌تواند سلامت روانی شما را تحت تاثیر منفی خود قرار دهد. از نظر احساسی، افرادی که برای اعتبارسنجی به رسانه‌های اجتماعی متکی هستند، اغلب اضطراب، افسردگی بالا و عزت نفس پایین را تجربه می‌کنند. این مساله به این دلیل رخ می‌دهد که ارزش شخصی آن‌ها مانند تعداد لایک‌هایی که در یک پست دریافت می‌کنند، با تأیید خارجی مرتبط می‌شود. زمانی که این اعتبار به دست نمی‌آید، می‌تواند منجر به احساس طرد شدن یا شکست شود. از نظر روان‌شناختی، نیاز دائمی به تحسین می‌تواند یک تصویر مخدوش از خود ایجاد کند، جایی که ارزش یک فرد کاملاً بر اساس حضور او در رسانه‌های اجتماعی است. با گذشت زمان، مجموع این هیجانات منجر به احساس سطحی از خود می‌شود و حفظ روابط معنادار را دشوارتر می‌کند. به عنوان مثال، شخصی را تصور کنید که به طور مکرر در مورد زندگی خود پست می‌گذارد، اما آن پست‌ها واقعیتی که در آن زندگی می‌کنند، نیست. با گذشت زمان، هنگامی که شخصیت آنلاین آن‌ها تسلط پیدا می‌کند، ممکن است احساس کنند که از خود واقعی خویش جدا شده‌اند، که می‌تواند منجر به احساس تنهایی و نارضایتی شود، به‌ویژه زمانی که «دنیای واقعی» با دنیایی که به‌دقت در فضای مجازی انتخاب شده‌، مطابقت نداشته باشد. نشانه‌های خودشیفتگی ناشی از رسانه‌های اجتماعی عبارتند از: بررسی مداوم لایک، نظر یا اشتراک‌گذاری پست‌ها، تمرکز بیشتر بر ظاهر و خودنمایی تا روابط واقعی، تمایل به مقایسه خود با دیگران و تجربه مداوم حسادت و ناامنی  و احساس اضطراب یا افسردگی در مواجهه با عدم توجه دیگران به پست‌ها. اگر برخی از این الگوها را در زندگی خود می‌شناسید، نگران نباشید، راه‌هایی برای مدیریت و بهبود رابطه شما با رسانه‌‎های اجتماعی وجود دارد.

راهبردهایی برای مدیریت خودشیفتگی در رسانه‌های اجتماعی

•تعیین مرزهای سالم: زمان خود را در رسانه‌های اجتماعی محدود کنید. لازم نیست به طور کامل اتصال را قطع کنید، اما تعیین محدودیت‌های زمانی می‌تواند از گرفتار شدن شما در چرخه جستجوی اعتبار جلوگیری کند. روزها یا ساعاتی را «بدون رسانه اجتماعی» برنامه‌ریزی کنید که در آن بر فعالیت های آفلاین تمرکز می‌کنید.
•اشتراک‌گذاری آگاهانه را تمرین کنید: قبل از ارسال پست، از خود بپرسید که چرا این محتوا را به اشتراک می‌گذارید. آیا به دنبال اتصال واقعی هستید یا به دنبال تأیید اعتبار هستید؟ آگاهی از مقاصد خود می‌تواند به شما کمک کند که در دام تبلیغات دائمی خود نیفتید.
•روی ارتباطات واقعی تمرکز کنید: روابط آفلاین خود را تقویت کنید. به جای تمرکز بر نحوه ظاهر شدن خود در مقابل فالوورهای آنلاین، روی ارتباطات خود با خانواده و دوستان سرمایه‌گذاری کنید. مکالمات واقعی و زمان با کیفیت احساس رضایتی را ایجاد می‌کند که لایک‌ها و نظرات نمی‌توانند جایگزین آن شوند.
•به دنبال درمان باشید: اگر استفاده از رسانه‌های اجتماعی بر سلامت روانی یا روابط شما تأثیر منفی می‌گذارد، جستجوی کمک حرفه‌ای می‌تواند تفاوت را ایجاد کند. درمان فضایی امن برای کشف احساسات، شناسایی الگوهای مضر و ایجاد راه‌های سالم‌تر برای تعامل با رسانه‌های اجتماعی فراهم می‌کند.
•شفقت به خود را تمرین کنید: رسانه‌های اجتماعی اغلب یک حلقه برجسته از زندگی دیگران را نشان می‌دهند که می‌تواند باعث شود ما احساس ناکافی بودن کنیم. به خود یادآوری کنید که همه با مشکلاتی روبرو هستند، حتی اگر در مورد آن‌ها به صورت آنلاین پستی ارسال نکنند. بنابراین گمان نکنید که مشکلات و ناهمواری‌های زندگی را فقط شما تجربه می‌کنید و در مورد آن‌ها دچار وسواس و احساس اندوه نشوید.
•از یک متخصص کمک بگیرید: درمانگران فشاری را که رسانه‌های اجتماعی می‌توانند بر سلامت روان و روابط شما وارد کنند، درک خواهند کرد و به شما کمک می‌کنند تا از این چالش‌ها گذر کنید و برای افرادی که با عزت نفس، اضطراب یا رفتارهای خودشیفته دست و پنجه نرم می‌کنند، درمان شخصی ارائه می‌دهند. رویکردهای درمانی بر ایجاد ارزش و مرزهای سالم با رسانه‌های اجتماعی متمرکز است و به شما کمک می‌کند ارتباطات واقعی را در زندگی آنلاین و آفلاین خود ایجاد کنید. 
به یاد داشته باشید خودشیفتگی در عصر رسانه‌های اجتماعی یک موضوع رو به رشد است، اما مساله‌ای است که می‌توان با ابزارهای مناسب و پشتیبانی آن را مدیریت کرد. با تعیین مرزها، تمرکز بر ارتباطات واقعی و جستجوی کمک حرفه ای در صورت نیاز، می‌توانید از سلامت روانی و روابط خود در برابر تأثیرات منفی خودشیفتگی آنلاین محافظت کنید.