مدیریت اضطراب در نوجوانان مبتلا به اوتیسم

 مدیریت اضطراب و استرس برای بسیاری از نوجوانان، به ویژه آن‌هایی که مبتلا به اوتیسم هستند، یک نگرانی مهم است و این چالش‌های سلامت روان می‌تواند عمیقاً بر زندگی روزمره، تعاملات اجتماعی و رفاه کلی این دسته از نوجوانان تأثیر بگذارد. تخمین زده می‌شود که اضطراب حداقل 40 درصد از افراد اوتیستیک را تحت تأثیر قرار داده  و یک مشکل شایع برای کودکان و نوجوانان اوتیستیک  است. مشکلی که والدین و متخصصان به طور یکسان با آن روبرو هستند این است که تقاضا برای حمایت از اضطراب نوجوانان اوتیستیک بسیار بیشتر از تعداد متخصصان این حوزه است. کودکان و نوجوانان مبتلا به اوتیسم اضطراب یا عصبی بودن خود را به همان روش‌های کودکان معمولی در حال رشد، ابراز می‌کنند. در این گروه اغلب شاهد اضطراب جدایی هستیم، برای مثال، زمانی که کودکان برای رفتن به مدرسه یا اردو باید از والدین یا مراقبان قابل اعتماد جدا شوند، اضطراب رخ خواهد داد یا بسیاری از کودکان نگران چالش‌هایی مانند تکالیف، دوستان یا مسائل بهداشتی هستند و این مسائل معمولا هم کودکان مبتلا به اوتیسم و هم سایر کودکان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. با این حال، اضطراب اجتماعی شامل ترس از افراد جدید و موقعیت‌های اجتماعی  در میان کودکان و نوجوانان مبتلا به اوتیسم رایج‌تر است.  اگر فرزند شما از اضطراب رنج می‌برد، ممکن است تنش درونی شدیدی را تجربه کند، که می‌تواند شامل ضربان قلب بالا، تنش‌های عضلانی، تعریق و معده درد باشد. اضطراب شدید احتمالا منجر به رفتارهای تکراری خواهد شد که به نظر می‌رسد هیچ کارکردی ندارند، مانند خرد کردن کاغذ یا لباس، تکرار اصوات، حرکت تکراری سر و دست‌ها و غیره. نوجوانان مبتلا به اوتیسم اغلب در برقراری ارتباط کلامی مشکل دارند، بنابراین تظاهرات بیرونی اضطراب ممکن است تنها نشانه‌ای باشد که دیگران را متوجه می‌کند چیزی این نوجوان را آزار می‌دهد. برخی از محققان گمان می‌کنند که علائم ظاهری و فیزیکی اضطراب ممکن است در میان افراد مبتلا به اوتیسم برجسته‌تر از سایرین باشد. این مقاله به بررسی استراتژی‌های مؤثر برای مدیریت اضطراب و کاهش استرس نوجوانان اوتیسم می‌پردازد و توصیه‌های عملی را هم برای مراقبان متخصصان ارائه می‌دهد.

 درک اضطراب و استرس در نوجوانان اوتیستیک
اضطراب در نوجوانان اوتیستیک ممکن است در مقایسه با همسالان نوروتیپیک آن‌ها متفاوت باشد. علائم شایع عبارتند از افزایش سطح نگرانی، ترس از موقعیت‌های جدید یا ناآشنا، و علائم فیزیکی مانند معده درد یا سردرد. استرس، به طور مشابه، می‌تواند به صورت تحریک پذیری، گوشه‌گیری یا تغییر در رفتار و الگوهای خواب ظاهر شود. شناخت این نشانه‌ها برای مدیریت موثر بسیار مهم است. نوجوانان اوتیستیک اغلب با چالش‌های منحصر به فردی مواجه می‌شوند که  اضطراب و استرس را تشدید می‌کند. این چالش‌ها ممکن است شامل مشکل با تغییر در روال روزانه، حساسیت‌های حسی بسیار بالا به نور و صدا و مشکلاتی در تعامل اجتماعی باشد. درک این عوامل خاص به تطبیق استراتژی‌های مؤثر با نیازهای آن‌ها کمک می‌کند. اضطراب و استرس کنترل نشده می‌تواند منجر به مشکلات شدیدتر سلامت روان مانند افسردگی یا افزایش مشکلات رفتاری شود. پرداختن به این نگرانی‌ها در مراحل اولیه از اثرات منفی طولانی مدت بر سلامت روانی و عاطفی این طیف از کودکان ونوجوانان  جلوگیری خواهد کرد.

مدیریت موثر اضطراب برای نوجوانان اوتیسم
درک آنچه باعث ایجاد اضطراب در نوجوانان اوتیستیک می‌شود، اولین قدم در مدیریت آن است. محرک‌های رایج شامل تغییرات در روال و روند زندگی روزمره، شکل‌گیری اضافه‌بار حسی و اصطکاک زیاد با موقعیت‌های اجتماعی می‌باشد. والدین و مراقبان باید از نزدیک با نوجوان همکاری کنند تا در صورت امکان این محرک‌ها را شناسایی کرده و تاثیر اضطراب‌آور آن را به حداقل برسانند. درمان شناختی رفتاری روشی کاملاً  ثابت شده برای مدیریت اضطراب است. برای نوجوانان اوتیستیک، سازگاری با درمان شناختی رفتاری سنتی ممکن است ضروری باشد، مانند استفاده از حمایت‌های بصری یا گنجاندن علایق خاص در جلسات درمانی. تکنیک‌هایی مانند مواجهه درمانی که شامل قرار گرفتن تدریجی در موقعیت‌های ترسناک است نیز می‌تواند موثر باشد. از طرف دیگر، بهبود ارتباطات برای مدیریت اضطراب امری حیاتی است. آموزش راهبردهایی به نوجوانان اوتیستیک برای بیان احساسات و نگرانی‌های خود، به آن‌ها کمک می‌کند تا اضطراب شکل گرفته را بهتر مدیریت کنند. برای مثال استفاده از زبان واضح و سرراست و وسایل کمک بصری می‌تواند به این روند کمک کند. ثبات و پیش‌بینی‌پذیری محیط برای کاهش اضطراب افراد اوتیستیک بسیار مهم است. ایجاد یک برنامه روزانه و استفاده از برنامه‌های بصری نسبتا ثابت می‌تواند احساس ثبات و امنیت را ایجاد کرده و گامی موثر در راستای کاهش اضطراب باشد. 
روال‌های ثابت و مداوم به نوجوانان اوتیستیک کمک می‌کند تا بدانند باید در انتظار چه چیزی باشند و به این وسیله کمتر احساس اضطراب و عدم امنیت خواهند داشت. تمرینات ذهن آگاهی، مانند تمرینات تنفس عمیق، مدیتیشن و تصویرسازی هدایت شده، می‌توانند به کاهش استرس کودکان و نوجوانان اوتیستیک کمک کنند. این تکنیک‌ها را می‌توان برای مطابقت با ترجیحات حسی نوجوانان اوتیستیک، مانند استفاده از تصاویر آرام‌بخش یا ورودی‌های شنیداری، تطبیق داد. ورزش به عنوان یک کاهش‌دهنده استرس ثابت شده است. فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، شنا یا حتی یوگا می‌تواند به مدیریت سطح استرس کمک کند. فعالیت‌های بدنی همچنین یک خروجی مولد برای انرژی و تنش اضافی ارائه می‌دهد که به رفاه کلی کمک می‌کند. بسیاری از نوجوانان اوتیستیک از ابزارهای حسی بهره می‌برند که برای ایجاد آرامش و کاهش استرس طراحی شده‌اند. این ابزارها می‌توانند شامل اسباب‌بازی‌های فیجت، پتوهای وزن‌دار یا هدفون‌های حذف کننده نویز باشند. ایجاد یک محیط حسی دوستانه در خانه نیز می‌تواند به کاهش استرس کمک کند. درگیر شدن در فعالیت‌های خلاقانه مانند طراحی، نقاشی، یا نواختن یک آلت موسیقی، یک خروجی درمانی برای استرس فراهم می‌کند. این فعالیت‌ها به نوجوانان اوتیستیک اجازه می‌دهد تا خود را با ابزاری غیر از زبان، ابراز کرده و احساسات خود را به طور سازنده هدایت کنند.

راهبردهای مقابله‌ای برای خانواده ها و مراقبان
ایجاد یک سیستم پشتیبانی قوی برای مدیریت اضطراب و استرس ضروری است. این سیستم شامل مشارکت اعضای خانواده، مربیان، و متخصصان سلامت روان است که نیازهای نوجوانان اوتیستیک را درک می‌کنند و می‌توانند راهنمایی و پشتیبانی ارائه دهند. والدین و مراقبان باید از برنامه‌های آموزشی که راهبردهایی برای حمایت از سلامت روان نوجوانان‌شان ارائه می‌کند، بهره‌مند شوند. این برنامه‌ها اغلب تکنیک‌هایی را برای مدیریت رفتارهای چالش برانگیز، بهبود ارتباطات و ایجاد یک محیط حمایتی ارائه می‌دهند. 
هنگامی که اضطراب و استرس بسیار زیاد می‌شود، جستجوی کمک حرفه‌ای بسیار مهم است. متخصصان سلامت روان که در اوتیسم تخصص دارند می‌توانند مداخلات و درمان‌های مناسب ارائه دهند. مداخله زودهنگام به طور قابل توجهی نتایج را بهبود می‌بخشد و به نوجوان کمک می‌کند تا راهبردهای مقابله‌ای موثری را توسعه دهد. مدیریت اضطراب و استرس در نوجوانان مبتلا به اوتیسم نیازمند رویکردی چندوجهی متناسب با نیازهای منحصر به فرد آن‌ها است. با شناسایی عوامل محرک، اجرای استراتژی‌های مؤثر و جستجوی حمایت، مراقبان و متخصصان می‌توانند سلامت روان و کیفیت زندگی نوجوانان اوتیستیک را به طور قابل توجهی بهبود بخشند. حمایت و انطباق مداوم برای اطمینان از اینکه این استراتژی‌ها موثر و پاسخگو به نیازهای در حال تکامل نوجوان باقی می‌مانند، ضروری است.
 

روزنامه صبح ساحل