اشتباهات والدین در کنترل هیجانات کودکان

 برخی از رایج‌ترین اشتباهات والدین در این زمینه به شرح زیر است:‌ 

نادیده گرفتن یا بی اهمیت شمردن هیجانات کودکان

 بسیاری از والدین، به ویژه در مواجهه با احساساتی مانند ترس، غم یا خشم کودک،واکنش مناسبی نشان نمی‌دهند و به او می‌گویند که «این که چیزی نیست» یا «گریه نکن». نادیده گرفتن هیجانات کودک باعث می‌شود او احساس کند که عواطفش بی ارزش است و نمی‌تواند برای ابراز احساساتش به والدین اعتماد کند. این رفتار در درازمدت به سرکوب احساسات و بروز مشکلات عاطفی منجر می‌شود. 

سرزنش یا تنبیه به دلیل ابراز هیجانات 

گاهی والدین به دلیل ناآگاهی یا بی حوصلگی، کودک را به خاطر گریه کردن، عصبانی شدن یا ترسیدن سرزنش می‌کنند. عباراتی مانند «چرا اینقدر لوس بازی در‌می آوری؟» یا «چرا مثل بچه های کوچک رفتار می‌کنی؟» می‌تواند به کودک احساس شرم و گناه بدهد. سرزنش یا تنبیه نه تنها هیجانات کودک را خاموش نمی‌کند، بلکه باعث می‌شود او نتواند به درستی با عواطف خود کنار بیاید.

 بیان واکنش های افراطی 

برخی والدین در مواجهه با هیجانات کودک، به شدت مضطرب می‌شوند یا وا کنش های افراطی نشان می‌دهند. مثلا گر کودک از چیزی ترسیده باشد، والدین به جای آرام کردن او، خودشان نیز مضطرب می‌شوند. این نوع وا کنش باعث می‌شود  کودک احساس امنیت نکند و ترس یا اضطراب او تشدید شود. 

حل سریع مسئله بدون درک احساس کودک

 وقتی کودکی احساس ناراحتی یا خشم می‌کند، برخی والدین فورًا تلاش می‌کنند مشکل را حل کنند، بدون اینکه به احساس کودک توجه کنند. برای مثال، اگر کودکی به دلیل شکست در یک بازی ناراحت است، والدین ممکن است بلافاصله پیشنهاد یک فعالیت دیگر را بدهند. درحالی که کودک در آن لحظه بیشتر نیاز دارد که احساساتش شنیده و درک شود. 

مقایسه کردن احساسات کودک با دیگران 

مقایسه کردن هیجانات کودک با سایر کودکان، یکی دیگر از اشتباهات رایج است. گفتن جملاتی مانند «ببین خواهرت چقدر قوی است» یا «بچه های دیگر اینطوری گریه نمی کنند» باعث کاهش اعتماد به نفس کودک و افزایش احساس تنهایی او می‌شود .

 بی توجهی به تفاوت‌های فردی کودکان

 هر کودکی به شیوه خود هیجاناتش را تجربه و ابراز می‌کند. برخی کودکان حساس تر هستند و به محرک‌های محیطی واکنش های شدیدتری نشان می‌دهند. بی‌توجهی به این تفاوت ها و انتظار یکسان از همه کودکان می تواند به احساس ناکافی بودن در کودک منجر شود. والدین باید بدانند که هیجانات بخش مهمی از زندگی کودکان هستند و نحوه واکنش آن ها به این هیجانات می تواند زمینه‌ساز رشد سالم عاطفی یا مشکلات عاطفی آینده باشد. گوش دادن فعال به کودکان، درک احساسات آن ها، آموزش روش های مناسب برای مدیریت هیجانات و فراهم کردن یک محیط امن برای ابراز عواطف ازجمله راهکارهایی هستند که می توانند جایگزین این اشتباهات شوند. با پرهیز از این اشتباهات و ارائه واکنش های حمایتی و آگاهانه، والدین می توانند به کودکان کمک کنند تا هیجانات خود را بشناسند و ‌به درستی مدیریت کنند. 

روزنامه صبح ساحل