پنج ستون تاب‌آوری در زندگی روزمره

تاب‌آوری این است که خود را قادر به انجام کارهای سخت بدانیم و این باور راسخ را داشته باشیم که می‌توانیم و می‌خواهیم بخش‌های سخت زندگی‌مان را پشت سر بگذاریم، مهم نیست که چه باشد. متخصصان درمورد اینکه تاب‌آوری تا چه حد ژنتیکی است تاکنون به توافق نرسیده‌اند. به نظر می‌رسد که افراد در توانایی ذاتی خود برای کنترل استرس‌های زندگی متفاوت هستند. اما می‌توان تاب‌آوری را نیز پرورش داد و این امکان وجود دارد که باور به تاب‌آوری و مدیریت موقعیت‌های دشوار را در خود تقویت کنید و خود را با عنوان توانا و شایسته تعریف کنید. شما می‌توانید تسلط بر موقعیت‌های دشوار را به مرور در خود به وجود آورده و بر شرایط کنترل پیدا کنید. قطعاً لازم است که به عقب برگردید و وقایع گذشته را دوباره تفسیر کنید تا نقاط قوتی را که احتمالاً در طول این مدت داشته‌اید پیدا کنید. دکتر استیون وولین، روان‌پزشک واشنگتن می‌گوید: "مشکل این است که عناصری در فرهنگ ما وجود دارند که ضعف را تجلیل می‌کنند، یعنی صنعت کاملی که شما را به یک قربانی تبدیل کرده و شما را به آسیب‌های زندگی‌تان محدود می‌کند. در واقع شما ظرفیت قابل توجهی برای قدرت دارید، اگرچه ممکن است کاملاً از آن آگاه نباشید، اما به هر حال قربانی شدن آسان‌تر است. صحبت در مورد اینکه چگونه دیگران شما را وادار می‌کنند کاری را انجام دهید، تعهد و الزام تلاش برای تغییر را از بین می‌برد و کسب همدردی سایرین می‌تواند احساس شیرینی داشته باشد". اما هنگامی که صحبت از تاب‌آوری و به دست گرفتن مدیریت تجربیات سخت می‌شود، مسئولیت امور به دست ما می‌افتد و دیگر این ما هستیم که باید شرایط را در کنترل خود داشته باشیم. بسیاری تاب‌آوری را به سختی، سرسختی ذهنی یا این ایده که افراد تاب‌آور به نوعی مافوق بشر هستند تشبیه می‌کنند. واقعیت این است که زندگی روزمره سخت، غیرقابل پیش‌بینی و نامطمئن است. 

تاب‌آوری کیفیت روان‌شناختی است که به افراد اجازه می‌دهد تا در برابر ناملایمات زندگی زمین بخورند و در نهایت به همان قدرت قبلی بازگردند.افراد انعطاف‌پذیر به جای اینکه اجازه دهند مشکلات، رویدادهای آسیب زا یا شکست بر آن‌ها غلبه کند و عزم آن‌ها را از بین ببرد، راهی برای تغییر مسیر، بهبود عاطفی و ادامه حرکت به سمت اهداف خود پیدا می‌کنند. هدف نهایی انعطاف‌پذیری روزمره، پرورش یک حس عمیق و شخصی از خوب بودن است، هر فردی باید درک کند که آنچه از قبل در ذهن و قلب دارد، او را قادر می‌سازد تا با هر مانعی روبرو شود و بر هر چالشی غلبه کند.  ما باید بدانیم که همه چیز درست خواهد شد. باید اعتماد کنیم که نه تنها می‌توانیم از بخش‌های اساسی زندگی‌مان، بلکه از سخت‌ترین فصل‌ها نیز عبور کنیم.

تاب آوری روزمره
رویکرد تاب‌آوری بر این نکته تاکید دارد که تصمیمات کوچکی که هر روز می‌گیریم ما را برای انجام کارهای خارق‌العاده آماده می‌کند. چهارچوب روانشناسان در تاب‌آوری روزمره از پنج شایستگی اصلی تشکیل شده است که از ظرفیت افراد برای تاب‌آوری پشتیبانی می‌کند. این پنج ستون به هم پیوسته، پایه اساسی را برای عبور از استرس، چالش، تغییر، عدم اطمینان و همه چیزهایی که ممکن است در زندگی داشته باشیم، ایجاد می‌کنند. آن‌ها عبارتند از: تعلق، نگرش، پذیرش، امید و شوخ‌طبعی.

تعلق به یک دایره اجتماعی

مهم‌ترین چیزی که مردم باید در طی زندگی روزمره احساس کنند، تعلق یک دایره‌ی حمایتی از افراد قابل اعتماد است. احساس تعلق چه در یک سیستم خانوادگی، سازمان یا شرکت باشد، چه در یک گروه دوستی، هویت اجتماعی، پیش‌بینی دریافت حمایت و احساس بودن در جامعه را القا می‌کند. زمانی که یک تیم حمایتی داشته باشیم و بدانیم در میان طوفان‌های زندگی تنها نیستیم، پیشرفت می‌‎کنیم. اندازه‌ی گروه و نوع دایره‌ی حمایتی مهم نیست، آنچه مهم است این است که ما احساس کنیم حداقل توسط یک فرد دیگر دیده، شنیده و درک خواهیم شد.

نگرش

دیدگاه ما تأثیر عمیقی بر توانایی‌مان برای عبور از چالش‌ها دارد. دیدگاه و نگرش ما ترکیبی از باورها، احساسات و شیوه‌ی فکری است که به ما کمک می‌کند دنیای خود را تفسیر کنیم. نگرش ما نسبت به موضوعات مختلف تا حد زیادی برگرفته از تجربیات ما می‌باشد و همانطور که می‌تواند حاوی درس‌های زندگی بسیاری باشد، می‌تواند ما را در دور باطلی از نگرانی، احساس ناکافی بودن و ناتوانی در اتخاذ مسیر جدید گرفتار کند. تاب‌آوری، نیازمند این است که نگرش و دیدگاه معمول خود را به چالش بکشیم و بر مسیری تمرکز کنیم که بتواند تسلط ما بر موقعیت‌های دشوار را پیشتیبانی کند. برای مثال باور به عملکرد نامناسب در امتحان به شکل چرخه‌ای، نمرات نامناسب را پیش‌بینی می‌کند. بنابراین برای به وجود آوردن تاب‌آوری در شکست در امتحان، باید باور به ناتوانی خود را به چالش بکشیم.

پذیرش

پذیرش، به رمزگشایی از آنچه در کنترل ما است و آنچه خارج از آن است، مربوط می‌شود. پذیرش بر این موضوع متمرکز است که به جای مقاومت در برابر واقعیتی که وجود دارد، بهتر است آن را پذیرفته و عملکرد خود را بر این واقعیت متمرکز کنیم. این مساله به معنای «گذراندن» یا حتی دوست داشتن چیزی که تجربه می‌کنیم نیست. 
در عوض، شامل تصمیم‌گیری روزانه برای همزیستی با چیزهایی است که خارج از کنترل ما هستند. وقتی بتوانیم از چالش یا سختی عقب‌نشینی کنیم و آن را بپذیریم و از پرسیدن سؤالات «چرا» به سؤالات «چگونه» و «چه چیزی» یا به عبارتی سوالات کنش‌محور روی بیاوریم، می‌توانیم شروع به حرکت کرده و گام‌های مثبتی رو به جلو برداریم.

امید

این طبیعت تکاملی انسان است که در هر موقعیتی به دنبال تهدید باشد. با این حال، هنگامی که اجازه می‌دهیم ترس، پشیمانی یا اضطراب بر ما غالب شود، ظرفیت خود را برای عملکرد در سطح مطلوب کاهش می‌دهیم. با انتخاب امیدوار بودن و باور به توانایی خود برای برتری، قدرت بیشتری برای رسیدن به اهداف و فاصله گرفتن از شکست‌ها یا ناامیدی‌ها داریم. ما باید باور داشته باشیم که همه چیز می‌تواند بهبود یابد و نتایج مثبت همواره ممکن است. امید، موضوعی فراتر از خوش‌بینی است‌؛ امید اعتماد عمیقی است که روزهای بهتری در پیش است.

طنز

طنز روزمره، برگ برنده‌ی تاب‌آوری روزمره است. طنز  توانایی تشخیص و قدردانی از لحظات شادی، شگفتی و رضایت است، حتی در سخت‌ترین موقعیت‌ها و فصل‌های زندگی. خنده یک هدف بیولوژیکی دارد، زیرا آرام‌بخش‌های طبیعی را در مغز آزاد می‌کند که به طور موقت گیرنده‌های درد را مسدود می‌کنند و لحظه‌ای آرامش را ارائه می‌کنند. در آغوش گرفتن لحظات کوچک سبک دلی به ما کمک می‌کند دیدگاه را تغییر دهیم و به ما یادآوری می‌کند که خودمان و موقعیت‌های دشوار را خیلی جدی نگیریم.
مقصود کلام اینکه زندگی ناگزیر ما را با چالش‌هایی مواجه خواهد کرد و این پنج ستون یعنی تعلق، نگرش، پذیرش، امید و شوخ طبعی به ما کمک می‌کند ظرفیت تاب‌آوری را برای خود ایجاد کنیم و در برابر سختی‌های زندگی خود ظاهر شویم. تک تک ما با ابزارها، انرژی، منابع و دانشی که امروزه در دسترس ماست، بهترین کار را انجام می دهیم و همین کافی است. 
این یادداشت را به فال این یک یادآوری ظریف بگیرید که می‌خواهد به شما بگوید، آنچه شما نیاز دارید در حال حاضر در درون شما نهفته است. انعطاف‌پذیری در همین لحظه در دسترس شماست. به‌جای اینکه تاب‌آوری را قوی‌تر، سخت‌تر،  یا کمتر تحت‌تاثیر احساسات و تجربیات فعل بدانید، آن را موهبتی در درون خود بدانید که هر لحظه می‌توانید به آن دست پیدا کنید.