جزیر‌ه‌ای با مشکلات زیرساختی عدیده و مدیریتی آشفته و بی‌برنامه‌؛ مطالبه‌ی نجات هنگام

چرا برخی جزایر توسعه می‌یابند، اما هنگام نه؟

مسئولان همواره از توسعه اقتصاد دریامحور و رونق گردشگری در جزایر سخن می‌گویند؛ اما در عمل، این توسعه تنها شامل برخی مناطق شده است. پروژه‌های بزرگی برای تجهیز برخی بنادر در حال اجراست، درحالی‌که هنگام با وجود استقبال بالای گردشگران همچنان در اولویت قرار ندارد. آیا هنگام بخشی از استان هرمزگان نیست؟ آیا مردمان این جزیره، که اقتصادشان وابسته به صیادی و گردشگری است، نباید از ابتدایی‌ترین زیرساخت‌ها بهره‌مند شوند؟

اسکله هنگام؛ نماد بی‌توجهی به زیرساخت‌های گردشگری

اسکله هنگام، که دروازه ورودی این جزیره است، در بدترین وضعیت ممکن قرار دارد. زیرساخت‌های آن فرسوده، ایمنی آن حداقلی و آسیب‌پذیری‌اش در برابر طوفان‌ها همیشگی است. این وضعیت نه‌تنها معیشت صیادان را به خطر انداخته، بلکه چهره گردشگری جزیره را نیز مخدوش کرده است.اما این مشکل تنها به هنگام محدود نمی‌شود. در کل منطقه آزاد قشم، ضعف در مدیریت گردشگری و نبود برنامه‌ریزی بلندمدت، رشد پایدار را مختل کرده است. زیرساخت‌های نامناسب، خدمات رفاهی حداقلی و عدم بهره‌گیری از ظرفیت‌های بومی باعث شده‌اند که نه‌تنها هنگام، بلکه سایر نقاط گردشگری منطقه نیز از مسیر توسعه مطلوب خارج شوند.

گردشگران ناراضی، اقتصاد جزیره در خطر

هنگام با جاذبه‌های منحصربه‌فردی همچون دلفین‌های بازیگوش، آهوهای آزاد، سواحل بکر و بازارچه‌های محلی، یکی از مقاصد محبوب گردشگران داخلی و خارجی است؛ اما شرایط نامناسب زیرساختی و خدماتی، تجربه‌ای تلخ را برای بسیاری از مسافران رقم می‌زند. کمبود سرویس‌های بهداشتی، نبود اسکله‌ای مناسب و فقدان برنامه‌ریزی برای مدیریت گردشگری، باعث شده است که بسیاری از گردشگران پس از یک سفر نامطلوب، هنگام را از فهرست مقاصد خود حذف کنند.
این مسئله تنها یک بحران گردشگری نیست؛ بلکه تهدیدی برای معیشت مردم جزیره است. بسیاری از خانواده‌های هنگام از طریق ارائه خدمات گردشگری، فروش صنایع‌دستی و فعالیت‌های وابسته به دریا امرار معاش می‌کنند. اما وقتی زیرساخت‌های حداقلی فراهم نباشد، کاهش تدریجی گردشگران، معیشت مردم را نیز تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

ساکنان هنگام: هزینه می‌دهیم اما تغییری نمی‌بینیم

یکی از اهالی جزیره هنگام می‌گوید:«بارها از ما مبالغی گرفته‌اند تا خدمات شهری بهبود یابد، اما هیچ تغییری در زندگی ما ایجاد نشده است. هنوز اسکله‌ای ایمن نداریم، سرویس بهداشتی عمومی کافی نیست و امکانات رفاهی حداقلی هم برای گردشگران فراهم نشده است.»
این گلایه فقط حرف یک نفر نیست، بلکه صدای همه مردم هنگام است.
چگونه ممکن است که در برخی جزایر چون هرمز، پروژه‌های زیربنایی مانند تأسیس آب‌شیرین‌کن و تجهیز اسکله اجرا شود، اما هنگام همچنان در اولویت‌های بعدی قرار داشته باشد؟
چرا برای این جزیره هیچ بودجه‌ای در نظر گرفته نمی‌شود؟ این پرسش‌ها تنها محدود به هنگام نیستند؛ بلکه قشم نیز با مشکلات مشابهی دست‌وپنجه نرم می‌کند. جزیره‌ای که می‌توانست یکی از قطب‌های گردشگری ایران باشد، همچنان با سوءمدیریت و عدم سرمایه‌گذاری پایدار روبه‌رو است.

نوروز در راه است، اما هنگام آماده نیست

با نزدیک شدن به تعطیلات نوروز، موج گردشگران به جزیره هنگام افزایش خواهد یافت. اما آیا زیرساخت‌های این جزیره آماده پذیرایی از مسافران هستند؟ آیا قرار است بار دیگر مسافران با اسکله‌ای فرسوده، کمبود امکانات رفاهی و خدمات ضعیف مواجه شوند؟
همین مسئله در قشم نیز قابل مشاهده است. فصل اوج سفر نزدیک است، اما بسیاری از گردشگران به دلیل نبود امکانات مناسب، قید سفر به این منطقه را می‌زنند. درحالی‌که توسعه گردشگری نیازمند سرمایه‌گذاری پایدار، برنامه‌ریزی مدون و مدیریت یکپارچه است، آنچه در هنگام و قشم مشاهده می‌شود، سیاست‌های مقطعی و پراکنده است.

زمان اقدام فرا رسیده است

دوره وعده‌های بی‌نتیجه گذشته است. مردم هنگام سال‌هاست که مطالبه‌گری می‌کنند، اما هنوز هیچ اقدام عملی صورت نگرفته است. اگر توسعه اقتصاد دریامحور و ساماندهی بنادر یک اولویت است، چرا برخی جزایر مورد توجه قرار گرفته‌اند، اما هنگام همچنان نادیده گرفته شده است؟
مدیریت گردشگری در قشم و هنگام نیازمند بازنگری جدی است. توسعه نامتوازن، تصمیم‌گیری‌های مقطعی و نبود برنامه‌ریزی مدون، فرصت‌های این جزیره‌ها را یکی پس از دیگری از بین می‌برد.
مسئولان باید به این بی‌عدالتی پایان دهند. اسکله هنگام باید بازسازی شود، امکانات رفاهی آن تقویت گردد و گردشگران بتوانند با رضایت و آرامش از این جزیره زیبا دیدن کنند.