فرصت سوزی از نوع عزل مدیران

صبح ساحل، سیاسی _ آنقدر خبرهای اقتصادی کشور و افزایش کم سابقه قیمت ها گوشها و چشم ها را مبهوت کرده که شاید خبر عزل و نصب ها چندان جلب توجه نکند. اما حقیقت اینست که این خبرها باید بیش از این که دیده می شود دیده شود. البته بسیاریمان هم انگاردر برابر اینگونه اخباربی حس شده ایم.گویی دیگر مغزمان خشکیده. چندان تفاوتی نمی کند که بیاید و که برود.خبرها ساده می آید و می رود: فرماندار جدید قشم معرفی شد،فرماندار میناب برکنار شد، فرماندار خمیر برکنار شد، فرماندار جدید بستک معرفی شد،مدیرکل روابط عمومی استانداری معرفی شد،بخشدار هرمز معرفی شد،معاون توسعه و مدیریت منابع انسانی استانداری معرفی شد،مدیرکل آموزش و پژوهش استانداری معرفی شد،سرپرست حراست استانداری معرفی شد،مدیرکل ورزش و جوانان در فضایی بین استعفا و برکناری از مقامش کنارگذاشته شد وابتدای هفته گذشته نخستین خبرها این بود:فرماندار جدید بندرعباس معرفی شد. خبر غیرمنتظره نبود مدتها پیش بحث بر سر مقصود و منظور استاندار بالاگرفته بود. این یازده انتصاب در کمتر از یکسال گذشته اتفاق افتاده است. اینها مربوط به رده های مدیریتی ادارات و دستگاه های اجرایی است و اخبار مربوط به عزل ونصب درسطوح پایینتر می تواند به نتایج قابل توجه دیگری ختم شود. خبرهایی از این دست عموما بسیار ساده منتقل می شود. چندان حاشیه ای ندارد، اگر هم دارد به رسانه ها درز نمی کند . معمولا خبرنگاران صلاح را در این می بینند که در ساده ترین شکل خبری آنرا پوشش دهند. اما آثار و عوارضی که این رخداد برسرنوشت یک منطقه ،استان ویک شهر بر جای می گذارد ساده نیست. هر مدیری که بر منصبی می نشیند در بهترین حالت تجربه مدیریتی ای با خود دارد که بتواند یک مجموعه را مدیریت کند. او نه علم غیب دارد که با همه مشکلات مجموعه جدید از پیش آشنایی داشته باشد و نه عالم همه اموراست که از پیش امکانات ،ظرفیتها و قابلیتهای حوزه مدیریتش را بشناسد. از جمله در کشوری همچون ایران که اصولا امور بیش از آنکه وابسته به قواعد و رعایت مقررات باشد که قابل شرح و انتقال باشد ، وابسته به شرایط و توانمندیهای شخصی و تجربیاتی است که فرد در مسند سپرده شده اش فرامی گیرد، زمان و فرصت اولین شرط برای مقامی است که می خواهد در راه رشد و پیشرفت مجموعه اش گام بردارد. علی رغم دنیایی که سرعت تحولات آن لحظه را در حکم گوهر نایاب ارزشمند کرده است همه می دانند که همه مدیران در بدو کار برای هر اقدامی و هر برنامه ای از مخاطبانشان فرصتی برای بررسی و مطالعه امورمی خواهند. این فرصتها که بسته به گستردگی حوزه مسئولیتها متغیراست معمولا بین سه تا شش ماه و بعضا بیشترهم گفته شده است اما در هر حال رقم ثابت و مقرری هم وجود ندارد. اما در هر عزل و انتصابی که صورت می گیرد ، تجربیاتی که در این فرصت حاصل آمده بدون آنکه در جایی ثبت یا استفاده شود (تا بلکه از هدر رفتن سرمایه های زمانی وریالی کشورجلوگیری شود) از بین رفته و بدون بهره بردن استان  و کشور به راحتی فراموش می شود. از دست رفتن این نوع سرمایه و تجربه بخش کوچکی از همه پیامدهایی است که جابه جایی های مکرر بر سر شهر و استان آورده است.در حالی که انتظار چندین دهه ای برای رشد مدیریت ماندگار از طریق بومی گرایی به سرآمده بود(از دوسال پیش به این طرف) روند جابجایی ها غالبا همین دسته از مدیران را نشانه گرفت و در حالیکه نمایندگان استان با رایزنی در انتخاب وزرا وعده بازیافتن حق هرمزگان در مدیریت کلان را نشانه گرفته بودند،اکنون سهممان در مدیریت میانی بر پایه هایی سست قرارگرفته است. اگرچه درپاسخ  صحبت از چرخش مدیریت به میان می آید ،اما نگاه واقع بینانه نمی تواند ازحداقل های دوره مدیریتی سخنی به میان نیاورد.درشرایطی که عمر متوسط مدیریت ها در بندرعباس به سه سال هم نمی رسد چگونه می توان انتظار پرورش مدیران قوی داشت. شهری چون بندرعباس با ویژگی های منحصربه فردش که با انواع مشکلات همچون متکدیان،معتادان،ناموزون بودن بافت شهری،مهاجرین روستابه شهر،فروش کالاهای غیرمجاز در برخی محلات،جرمهای خیابانی،طولانی ترین مرزآبی با بیشترین حجم کالاهای غیرمجازو طرح های توسعه ای که هر از گاه دردسرهایی برای شهروندان و یا در اجرا به وجود می آورد، بی شک نیازمند راه حلی استراتژیک است که جز در برنامه ای میان مدت و حتی بلندمدت نمی توان به آن اندیشید.اما این استراتژی اگرهم به دست فرمانداری تدوین شده باشد، با شیوه کنونی  به اجرا درنیامده در تاقچه خاطرات وی جاخوش می کند،چراکه در هر انتصاب جدید فردممنصوب شده مدعی برنامه ای تازه و راه حلی تازه می شود که قطعا می خواهد متمایز از گذشته باشد، وبنابراین دست کم می خواهدراه حل را در برنامه ای که ارائه می شود به نمایش درآورد. این طبیعت کار سیاسیون است. هنگامی که شخصی در مقامی چون فرماندار انتخاب و با ویژگیهای شهری به گستردگی بندرعباس روبه روست برای به جا گذاشتن دوره ای شکوفا و موثر از مدیریت خویش دست کم دوره ای 5 ساله را باید در چشم انداز خویش ببیند.سخن بر سربهترین گزینه ها نیست که البته هر انتخابی معیاری منطقی را پشت سرخویش می بیند بلکه سخن بر سر سرنوشت شهرواستانیست که در دستان مدیریتهای نامطمئن و کم دوام تنها مشکلات را نظاره گرشده است. هشت ماه مانده به انتخابات سرعت تحولات جایی برای تحلیلهای غیرجناحی باقی نخواهد گذاشت،تداوم نیافتن تجربیات تنها مردم واین شهر را قربانی آزمون و خطاهای مدیران جدیدکرده است،ازکارافتادن برنامه ها،جوابگونبودن برنامه های تدوین شده،نامعلوم بودن مسیرشغلی مدیران قبلی تنها هدررفتن منابع و سرمایه و فرصتهای این مرزو بوم را به ارمغان می آورد. مردم در میان شایعات تمام نشدنی از مسیر تغییرات می پرسند؛مسیری که حدود دوسال پیش شروع شده بود به میانه نرسیده مجبور به برگشت از مسیر اصلی شده ،یاشاید هشت ماه مانده به پایان دوره دولت دهم برنامه ریزی سیاسی برای ادامه یافتن برنامه های گروهی دیگر آغاز شده،که در این صورت پیوندهایش را با دوره قبل از هم اکنون روشن کرده است. درطول دوهفته گذشته مردم استان باردیگر شاهد حذف گزینه هایی بودند که تجربیاتشان ابتر ماند،همچون مدیران دیگری که درطول مدتی اندک برکنارشدند و حضوردرمدیریتشان حتی برای انتقال تجربه استمرارنیافت. به عبارت دیگرهنگامی که مدیری در دستگاه حکومتی به درجه مدیریت در سطح استان و مرکزاستان می رسد ،انتظار طبیعی اینست که در استان جوانی همچون بندرعباس حضوراین گونه افراد نه به عنوان گزینه هایی برای آزمون و خطا بلکه به عنوان طلیعه ای برسنگین تر شدن وزنه مدیریتی محسوب شده و پس از حضورطولانی و پررنگ در مدیریت استان به چرخه مدیریت کلان کشور وارد شوند نه اینکه با برکناری به شکلی نا متعارف ، آنها را به مهره سوخته ای تبدیل کنیم. همانطور که نمایندگان فارس و اصفهان و سمنان و آذربایجان در مسیری طولانی با همراهی هم توانستند مدیران خود را به چرخه مدیریتی کلان واردکنند که امروز استاندار هرمزگان از یکی از این استانها انتخاب شود و بارها انتخاب همزمان چندین مقام کشوری از این استانها در هردوره به چندین مورد هم رسیده است ، این استان هم همراهی و همگامی و همدلی نمایندگان خود را نیازمنداست. گو اینکه مردم مناطق مختلف استان هم به این بلوغ سیاسی رسیده اند که درفرصتهای تاریخی ای که در اختیار این استان قرارمی گیرد به بهانه اختلاف های محلی کوچک ، فرصت سوزی نشود.