صنایع دستی میناب، از صادرات

 صبح ساحل ، اجتماعی - صنایع‌دستی در شهرستان میناب همانند بسیاری از نقاط دیگر کشورمان حالتی مکمل اقتصاد و کشاورزی داشته و تأمین‌کننده بخشی از نیازهای مردم منطقه‌ است.

صنایع‌دستی با توجه به زیبایی و جاذبه‌ای که دارد می‌تواند به‌عنوان یکی از جاذبه‌های جهانگردی و جذب گردشگر به‌حساب آید و تأثیرگذاری مؤثر و مستقیمی نیز در صنعت توریسم و هم به‌عنوان قابلیت گردشگری و جذب سرمایه‌های مستقیم خارجی در منطقه دارا است.

این صنایع به‌عنوان صنعتی مستقل، بومی و اصیل با جنبه‌های قوی کاربردی از جهات هنری، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی، می‌تواند هم گام با توسعه صنعت گردشگری سهم شایسته و درخور توجهی در اقتصاد کشور و معرفی هنر ناب ایرانی و نهایتاً زندگی اقتصادی و حیات فرهنگی کشور داشته باشد.تولید و استفاده از صنایع‌دستی در مقابل کالاهای وارداتی، می‌تواند گام مؤثری در جهت اقتصاد مقاومتی به شمار آید و زمانی می‌توان در حوزه صنایع‌دستی، میراث فرهنگی و گردشگری موفق بود که مشارکت و حمایت مردم و مسئولان به‌صورت جدی جامه عمل به خود گیرد.

سازمان‌ها و نهادهای مختلف، از طریق اهدای صنایع‌دستی به نفرات برتر، ورزشکاران، مهمانان داخلی و خارجی و .... نقش مهمی در راستای اشتغال‌زایی و فراهم آوردن فضای کسب کار جدید و شناساندن این فرهنگ غنی به دیگران دارند.همچنین بسیاری از مردم نیز بافرهنگ سازی‌های انجام‌شده متمایل به استفاده از صنایع‌دستی در تزیینات منازل و وسایل کاربردی به‌جای مصنوعات خارجی خواهند بود که این موضوع جای بسی تقدیر و تشکر دارد.

علی صادقی اهل و ساکن روستای بهمنی شهرستان میناب که در سال ۱۳۷۶ کارگاهی در ابعاد کوچک در این روستا برای تولید صنایع‌دستی بنا کرد و بعد از مشاهده استقبال و علاقه مردم کارگاه خود را گسترش داده و شعبه دیگری نیز در شهرستان دایر و در حال حاضر ۲۶۰ کارگاه کوچک خانگی را مدیریت می‌کند که در حال حاضر یکی از  بزرگ‌ترین شرکت‌های تعاونی تولیدی درزمینه صنایع‌دستی در جنوب شرق هرمزگان و کشور است.مدیرعامل شرکت تعاونی کاش و پیش میناب در میناب وضع صنایع‌دستی در جنوب خصوصاً در شهرستان میناب را دچار رکود و یکنواختی عنوان کرد و تنها راه خروج از این وضعیت را حمایت بیشتر مسئولان دانست و افزود: با وجود تمام مشکلاتی که ما با آن مواجه هستیم استان هرمزگان خصوصاً شهرستان میناب ازنظر صنایع‌دستی در ایران و در جهان حرفی برای گفتن دارد.وی اظهار کرد: در سال‌های گذشته درصدها نمایشگاه داخلی حضور پیداکرده‌ایم و مفتخر به دریافت ۵ مدال طلای کشوری، کارآفرین برتر کشوری و استانی در سال‌های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۲ و ده‌ها لوح تقدیر از مسئولان کشوری در کارنامه شرکت به چشم می‌خورد.

مدیرعامل این شرکت بابیان اینکه شرکت تعاونی صنایع‌دستی کاش و پیش شهرستان میناب یکی از صادرکنندگان صنایع‌دستی به کشورهای حوزه خلیج‌فارس در زمینه‌های مختلف است، افزود: ساخت کالاهای صنایع‌دستی در شرکت به بیش از ۱۹۰ قلم کالاهای مختلف می‌رسد که همه اعضا بخشی از کارها را تولید می‌کنند و بنده هم بخشی از این مهم را که مکرر از تلویزیون نمایش داده می‌شود بر عهده‌دارم.

این تولیدکننده هرمزگانی، تصریح کرد: شرکت‌ تعاونی صنایع‌دستی کاش و پیش دارای ۲۶۰ عضو است که امیدواریم دولت برای رفاه این اعضا تمهیدات لازم برای بیمه تأمین اجتماعی صنعتگران و از طریق اعطای تسهیلات بانکی حمایت‌های ویژه‌ای  از این گروه به عمل‌آورند که متأسفانه تاکنون با همه پیگیری‌های فراوان نتیجه‌ای مثبت به دستمان نرسیده است.وی با اشاره به نوع و میزان صنایع‌دستی تولیدی در این منطقه، عنوان کرد: تولیدات سفالگران مینابی عمدتاً ظروف سفالی است که شامل‌ نوعی کوزه آب به نام «جهله» انواع گلدان، قلیان، سرقلیان، اسفندسوز در باز و قفسی «گشته سوز» و...است‌ که این ظروف سفالی بیشتر توسط ساکنین نواحی روستایی مورداستفاده قرار می‌گیرد و محصولات حصیری مشتمل بر سجاده حصیری، بادبزن، انواع سبد حصیری گرد و بیضی، انواع کیف، انواع پاپوش، انواع خصف، انواع کلاه، انواع کنتله جهت نگهداری البسه، نوعی زیرانداز به نام «تک» که در نواحی روستایی به‌منظور پوشاندن سقف خانه‌ها و نشستن بر روی آن‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد، درپوش کوزه، نوعی سینی گرد و بزرگ به نام «سپ»، «دمکش»، گلدان حصیری، ظرف میوه، ظرف نگهداری نان ازجمله کالاهای تولیدی شرکت مذکور بشمار ‌می‌روند.

صادقی با ابراز گلایه از مسئولان، اظهار کرد: صنعتگران سفالگر ما در کنار کوره‌های سفالی می‌سوزند وزنده می‌شوند تا فرهنگ چندین هزارساله‌مان زنده بماند، آیا این‌ها نیازمند کمک‌های بیمه‌ای و تسهیلات بانکی با درصد مناسب نیستند؟وی عنوان کرد: خانم‌های حصیرباف و گلابتون دوز ما در کنار ‌کارگاه‌های کوچک خود ‌دیر یا زود به بدترین بیماری‌ها مثل آب‌سیاه چشم، دیسک کمر و غیره مبتلا می‌شوند که باید فکری به ‌حال این قشر خاموش و بی‌ادعا کرد.

این فعال عرصه اقتصاد مقاومتی از حصیربافی به‌عنوان رایج‌ترین و مشهودترین صنعت دستی شهرستان میناب نام برد و افزود: ماده اولیه موردنیاز حصیربافی برگ درخت خرما و نوعی علف هرز بنام کاش است ‌که به حد وفور در باغ‌های شهرستان در اختیار صنعتگران است و تولید انواع فرآورده‌های حصیری که کاملاً جنبه مصرفی دارد‌ که اکثر کار آن توسط زنان و دختران منطقه صورت می‌گیرد.

وی ادامه داد: حصیربافان میناب در روستاهای بهمنی، شهوار، چلو، نصیرایی، محمودی و قاسم جلالی و ...  ساکن هستند و از گلابتون دوزی برای تولیداتی نظیر شلوارهای زنانه، انواع تابلو انواع شال‌، انواع لباس و دامن ، کاربر روی انواع مانتو قسمت سرآستین، پیش‌سینه، دور یقه، لبه پرده، دیوارکوب، پشتی، کوسن، سجاده، جلد قرآن و تابلو استفاده می‌کنند.صادقی افزود: صنایع‌دستی بومی از جایگاهی ویژه در فرهنگ و سنت‌های مردم برخوردار است، به‌عنوان‌مثال رودوزی‌های سنتی که ازجمله مهم‌ترین رشته‌های صنایع‌دستی این منطقه است جزء پوشش بومی زنان و دختران منطقه است.

این هنرمند مینابی بیان کرد: با در نظر داشتن موقعیت مرزی استان و رویارویی دختران بافرهنگ‌های بیگانه، محفوظ ماندن این جایگاه و استفاده از صنایع‌دستی به‌ویژه در پوشش خانم‌ها بسیار ارزشمند است و حاکی از توجه و عنایت مردم استان به این‌گونه صنایع و حفظ نمادهای سنتی و بومی منطقه است.

صادقی تولیدکننده صنایع‌دستی در هرمزگان در پایان بابیان اینکه میناب که روزی سکان‌دار صنایع‌دستی در جنوب کشور بود و از بندر تیاب انواع صنایع‌دستی حصیری و سفالی توسط لنج های بادی و ملوانانی کارآزموده تا شاخ آفریقا و کشورهای جنوب شرقی آسیا می‌رفت،خاطرنشان کرد: در این جنگ نابرابر که کارخانه‌های بزرگ جهانی درحال بلعیدن کارگاه‌های کوچک  تولید صنایع ‌دستی روستایی هستند باید سازوکارهایی اتخاذ کنیم که فردا کودکانمان برای نگاه کردن و دیدن بسیاری از کارهای امروز ‌محتاج کتاب تاریخ نشوند./ایسنا