تامین امنیت غذایی امارات در دوردست ها

امارات متحده عربی کشوری که تقریباً می‌توان گفت درزمینهٔ صنایع غذایی بسیار متکی به دیگر کشورها است، اما این روزها برای امنیت غذایی مردم خود تدابیر جالبی اندیشیده است و خود را در زمره کشورهای دارای امنیت غذایی کامل به شمار آورده است.

اما امنیت غذایی چیست؟

بنا بر تعریف سازمان ملل در سال ۱۹۸۶، امنیت غذایی را دسترسی همه مردم به غذای کافی در تمام اوقات برای داشتن یک جسم سالم می‌دانند. طبق این تعریف موجود بودن غذا، دسترسی به غذا و پایداری در دریافت غذا سه عنصر اصلی می‌باشند. 

ایمنی غذایی یعنی اطمینان از اینکه غذایی که مردم جامعه استفاده می‌کنند به‌طور کامل سالم و فاقد هرگونه آلودگی باشد؛ این آلودگی می‌تواند شامل آلودگی میکروبی، انگلی یا شیمیایی باشد. بررسی‌های علمی نشان می‌دهد که در دهه‌های اخیر با گسترش تکنولوژی و افزایش مصرف افزودنی‌ها، آفت کشها، آنتی‌بیوتیکها و هورمونها در تولید مواد غذایی در کشورهای در حال پیشرفت، اثرات سوء و انکارناپذیری بر سلامت انسان‌ها به وجود آمده است. این آلودگی‌ها و بیماری شامل بروز انواع ناهنجاری‌های مادرزادی و سرطانها به‌ویژه در کودکان می‌باشد. بر اساس آمار، میزان وقوع مسمومیتهای ناشی از آلودگی غذا در کشورهای در حال پیشرفت ۱۳٪ بیشتر از کشورهای صنعتی است.

نگاهی بر امنیت غذایی در امارات متحده عربی:

امارات متحده عربی نخستین بار سبد غذایی خود را که دارای 18 مورد از انواع مواد غذایی مختلف و پرمصرف بود را شناسایی کرده است, سپس آن را به بازار معرفی نموده و بعد از دوره‌ای تولید بومی در مقیاس وسیع آن را شروع کرده است. بسیاری از این محصولات دارای برچسب "کشت پایدار امارات متحده عربی" هستند که به این معنی هستند که "محصولات کشاورزی" یا محصولات "Ag-Tech" که مطابق با استانداردهای تولید پایدار، بهره‌وری آب، بدون مواد شیمیایی و خطوط تولید آن با فناوری نوآورانه است. اساساً این دسته از غذا و خوراک‌ها را "غذاهای تمیز و قابل‌ردیابی" می‌نامیم.

وزیر امور خارجه درزمینهٔ امنیت غذایی گفته است که مصرف مواد غذایی در جهان با نرخ 12 درصد در حال رشد است. با نگاهی به تغییرات آب و هوایی و تقاضای جهانی غذا، ما باید اطمینان حاصل کنیم که طرح‌های مختلفی برای ایمن‌سازی غذا برای امروز و آینده وجود دارد.ماریام ال موهیری، وزیر امور خارجه برای امنیت غذایی در گزارشی به گلف نیوز گفته است: "ما به هدف تولید داخلی بیش از 100،000 تن مواد غذایی تا سال 2021 هستیم و همین‌طور به دنبال استراتژی‌های بلندمدت تا سال 2051 که به توان امنیت غذایی صد درصد در امارات متحده عربی را تضمین کرد. این وزیر امنیت غذایی تأکید کرده است که باید سبد غذایی مردم را بر اساس الگوی مصرف و ظرفیت تولید اقلام کشاورزی داخلی بسنجیم.

واردات مواد غذایی امارات متحده عربی در حال حاضر 90 درصد است.

اما چطور نوآوری جدید در تولید داخلی تأثیر می‌گذارد؟

ال موهیری گفته است:". "ما باید موانع زیادی را به چالش بکشیم - کمتر از پنج درصد از زمین‌های امارات قابل‌کشت هستند و آب نیز بسیار کم، و از طرفی جمعیت ما به‌سرعت در حال رشد است - انتظار می‌رود که از 9 میلیون نفر تا سال 2025 به 11.5 میلیون افزایش یابد. امارات ازنظر امنیت غذایی ذر رتبه 31 جهانی قرار دارد. ازاین‌رو مقامات اماراتی تصمیم دارند که رتبه خود را به 10 افزایش دهند و قرار است بسیاری از کارخانه‌های تولید غذا را به داخل امارات منتقل کنیم و تا سال 2021 قطعا این پروژه نهایی می‌شود. همچنین برای بسیاری از اقلام که تولید آن به دلیل نبود زمین در امارات متحده میسر نیست، شرکت‌های داخلی می‌توانند در خارج از کشور سرمایه‌گذاری کنند تا منابع تولید خود را افزایش دهند. همچنین امکانات زیادی وجود دارد که آن‌ها بتوانند در همه قاره‌ها و کشورهای دوردست سرمایه‌گذاری لازم را انجام دهند.

ازجمله مناطقی که امارات متحده عربی در آن زمین اجاره کرده است: رومانی، مصر، سودان، صربستان و کامبوج و اخیراً کشور اوگاندا 2500 هکتار زمین را به‌عنوان یک منطقه آزاد کشاورزی اختصاصی به امارات متحده عربی داده است. در اینجا نقش دولت بیشتر در تسهیل تجارت کشاورزی برای افزایش تجارت مواد غذایی محصولات باکیفیت است. ".هم چنین  گلخانه هایی در امارات افتتاح شده است که 67 درصد کمتر از حالت سنتی خود آب برای تولید اقلام کشاورزی مصرف می کند.

سازمان فائو طی گزارشی اعلام کرد که برای تأمین غذای جمعیت ۹ میلیارد نفری جهان در سال ۲۰۵۰، باید دو برابر میزان کنونی تولید کرد و برای رسیدن به این هدف باید موانعی مانند محدودیت زمین‌های کشاورزی، کمبود آب، قیمت بالای انرژی، افت سرمایه‌گذاری درزمینهٔ تحقیقات کشاورزی و افزایش ضایعات غذایی را در نظر داشت. سازمان فائو با توجه به چشم‌انداز امنیت غذایی قرن ۲۱ جهان مربوط به کمبود مواد غذایی، تولید مواد غذایی را در قرن حاضر با مشکلاتی پیش‌بینی نموده است. ازاین‌رو رقابت بر سرزمین‌های کشاورزی و منابع آب، قیمت بالای انرژی و تغییرات آب و هوایی همگی نشان می‌دهد که باید با منابع کمتر، غذای بیشتری برای مردم سرتاسر جهان تولید شود. رشد پایدار در بخش کشاورزی، عاملی حیاتی برای تغذیه جهان در دهه‌های آتی است.

صبح ساحل