پرواز 655 به مقصد جاودانگی

دوازدهم تیرماه 1367 شمسی، خبر اصابت موشک ناو جنگی وینسنس آمریکایی در خلیج‌فارس، در نزدیکی جزیره هنگام به هواپیمای مسافربری ایرباس ایران که از بندرعباس عازم دُبی بود، قلب‌ها را لرزاند.
پرواز 655 که هیچ‌گاه به مقصد نرسید حامل 298 مسافر و خدمه بود که تمامی آن‌ها اعم از مرد و زن و کودک و نوجوان و کهنسال، ایرانی و غیر ایرانی به شهادت رسیدند.
بااینکه 31 سال از این اتفاق می‌گذرد اما نه ایرانیان و نه جامعه جهانی از یاد نبرده است که چگونه آمریکا تعمدانه جان نزدیک به 300 نفر انسان بی‌گناه را گرفت.

«وقتی به سالروز این حادثه هولناک نزدیک می‌شویم تحملش برایم خیلی سخت می‌شود. البته که هیچوقت نمی‌شود فراموش کرد. این زخمی است که هرساله دهان باز می‌کند و تازه می‌شود. تصور اینکه که یک نفر کل خانواده‌اش را در یک روز از دست بدهد خیلی دردناک است. امیدوارم این اتفاقی که برای من افتاد برای هیچ‌کسی نیافتد.»

عبدالرزاق کارگزار، متولد 1331، اهل شهر بستک 31 سال پیش همسر و 4 فرزندش را در پرواز 655 از دست داد. او سال‌ها بعدازاین اتفاق مجدداً ازدواج کرد حاصل این ازدواج نیز 4 فرزند بود که نام کودکان شهیدش را بر روی آن‌ها نهاد.

همسر و فرزندان تان به چه دلیل عازم دبی بودند؟
بنده ساکن دبی بودم و در آنجا اقامت داشتم. برای خانواده‌ام هم ویزای اقامت در دبی را فراهم کرده بودم و بنا بود که در امارات زندگی کنیم که متأسفانه عمرشان وفاداری نکرد و آن هواپیما هیچوقت به مقصد نرسید و آن اتفاق توسط آمریکا جنایتکار افتاد.

آیا به نظر شما شلیک موشک هواپیما یک اشتباه نظامی بوده است؟
برای همه روشن است که این کار چقدر غیرانسانی و نادرست است. آمریکایی که خودش دم از انسانیت می‌زند متأسفانه بویی از انسانیت نبرده است. طوری مرا داغدار کردند که هیچ‌گاه نمی‌توانم فراموش کنم. شما خودتان قضاوت کنید، این کار ننگینی که آمریکا انجام داده است در کدام جامعه مورد تائید و پذیرفته است؟
اینکه به آن ژنرال آمریکایی که مسئول ناوگان نظامی مستقر در خلیج‌فارس بود و هواپیما را مورد اصابت قرارداد مدال افتخار دهند و از او تجلیل کنند چه معنایی دارد؟ باید نماد لعنت را بر گردن او بیاویزند. جنایت در کجای دنیا پذیرفته است؟ البته این‌ها از خدا بی‌خبر هستند. ننگی همیشگی بر پیشانی آمریکا و آن ژنرال آمریکایی است. شما تصور کنید کودک 8 ماهه که در آغوش مادرش آرام‌گرفته است مورد اصابت قرار می‌گیرد!
آیا واقعاً آمریکا باآن‌همه تجهیزات پیشرفته نمی‌دانست چه کسانی در هواپیما حضور دارند؟ چه تعداد کودک‌اند؟ جوان‌اند؟ پیرند؟ آیا هیچ فرد نظامی در هواپیما وجود داشته است؟ معلوم است که نه. بر همه‌کس واضح است که آمریکا چه جنایتی انجام داده است. باید به این شعار اشاره کرد: «آمریکا، آمریکا، مرگ به نیرنگ تو، خون شهیدان ما، می‌چکد از چنگ تو»

از خانواده‌تان که شهید شدند بیشتر بگویید؟
همسرم خیرالنساء محمد کالی 28 ساله بودند. دخترم فاطمه 12 ساله، پسرانم فرید 11 ساله، فرهاد 8 ساله، محمد 8 ماهه بودند.

بعد از پذیرش آمریکا به‌اشتباه خود و پرداخت غرامت به خانواده‌های شهدا، شما دیه دریافتی را انفاق کردید. بیشتر توضیح می‌دهید.

درست است. من علاوه بر پولی که دریافت کردم مبلغی اضافه را نیز هزینه کردم و مرکز آموزشی پیش‌دانشگاهی کارگزار که در حال حاضر مکان دانشگاه آزاد اسلامی شهرستان بستک است احداث کردم. 4800 مترمربع زمین را اهدا کردم و ساختمانی را ساختم که در حدود 3400 متر زیربنا، در دوطبقه، دارای 21 کلاس و دفتر و سالن اجتماعات است. احداث پیش‌دانشگاهی در سال 76 شروع شد که حدود یک سال بعد به پایان رسید که بنده شخصاً مراحل ساختش را پیگیری و کنترل می‌کردم. مهدکودک شهدای کارگزار نیز در شهر بستک به نام خانواده‌ام وجود دارد که البته من احداث نکردم اما مخارج سالانه آن را تا مدت‌ها پرداخت می‌کردم.