الفبای سیاست در کربلا

به گزارش صبح ساحل،کربلا یک منظومه عظیم جهت فهم صحیح منطق سیاست اسلامی است که اگر به خوبی زوایا و ریشه های آن را از نظر بگذرانیم خواهیم توانست در دنیای پر زرق و برق امروز بر نفس خود مسلط شده و مشیِ رحمانی را برگزینیم.
رهاورد تحصیل در دانشگاه کربلا این راهبرد است
که بدانیم به صرف انجام  اعمال عبادی با فاکتور بصیرت نمی‌توانیم عاقبت بخیر شویم.
اینکه دریابیم
 عاشورا، عاشورا شد چون غدیر نادیده گرفته شد. اگر مسلمین بجای عجز و لابه در روزگارِ کنار گذاشتنِ امیر المومنین از حق جانشینی خود ، به وسط میدان آمده و حق الله را تضییع نکرده بودند، طبیعتا سرِ سید الشهداء بر سر نیزه نمی‌رفت و عاشورایی حادث نمیشد.

در حادثه کربلا با سه دست آدم مواجه هستیم!!!
گروهی چون حبیب ابن مظاهر که روزها و سالهای پایانی عمر خود را می‌گذرانند فرصت یاب می‌شود و شهادت را به مرگ در بستر ترجیح داده و با تقدیم خون مُهر قبولی بر طاعات زده و به فلاح می‌رسند.
گروهی ديگر چون حر ابن یزید ریاحی فرصت طلب می‌شوند و در بزنگاه حساس با وجود خطاهای بسیار، به کاروان عشق پیوسته و شاهدی می‌شوند بر شهادت حقیقت، در صورتی که حُر یک قدم تا لعن الی الابد فاصله داشت، فرصت طلب شد.
دسته سوم افرادی چون عمر سعد هستند که علی رغم نزدیکی به خاندان رسالت از تقرب ظاهری به اهل بیت استفاده نکردند و طمع ثروت و مقام آنان را فرصت سوز کرد.

در انقلاب عزیز اسلامی ما هم به تکرار این سه دسته جلوه گری میکنند.
عده ای چون شهید بهشتی رئیس قوه قضائیه جمهوری اسلامی از ابتدای نهضت ثابت قدم در مسیر حبّ امام باقی ماند و با وجود آماج تهمت قرار گرفتن از راه خود بازنگشت و استوار با شهادت بر پیمان خون خود با امام شهیدان ماند.
دسته دیگر چون شاهرخ ضرغام ها بودند که علی رغم گذشته ای کِدِر، عاشق مرام حضرت خمینی'ره' شدند و با ضرب عکس امام بر قلب اشان خون خود را فدای مکتب کردند و فرصت طلب شدند.
آخرین گروه پشیمانانی بودند که روزی در کنار  امام بودند و روز دیگر با اعمال اشان بر قلب امام حاضر اشک خون پاشیدند.
افرادی که در کنفرانس برلین آبروی جمهوری اسلامی را با طرح موضوع گفت و گوی تمدن ها خدشه دار کردند و بر انقلاب باغی شدند. 

باید از تاریخ عبرت گرفت.
آنچه علی ابن ابیطالب را در جنگ صفین خلع سلاح کرد، توطئه موریانه ای افرادی بود که از مقاومت ترسیده و با طرح موضوع مذاکره، سازش را پیشه خود ساختند.
مذاکره ای بی فایده که ایدئولوژی جهاد و مقامت علی'علیه السلام'  را کنار گذاشته و ابوموسی را به مصاف عمروعاص فرستادند و دیپلماسی عزت جای خود را به دیپلماسی التماسی داد و نتیجه شد آنچه شد.

امروز هم باید بدانیم که مذاکره با دشمن هیچ سود قابل ذکری ندارد. به یاد آوریم  در دولت اصلاحات برای خوشنودی کدخدا، خدا را رها کردیم و با قربانی تاسیسات هسته ای درصدد گشایش اقتصادی بودیم اما آمریکای جنایتکار بر عهد خود پایبند نماند.
در دولت کنونی نیز مقام معظم رهبری این سیدِ فرزند عاشورا به تکرار فرمودند : راه حل مشکلات کشور مقاومت و تاکید بر ظرفیت های داخلی در چارچوب سیاست های اقتصاد مقاومتی است اما متأسفانه این مسئله به وقوع نپیوست و برجامِ
 نا فرجام منافع ملی را تامین نکرد. 
اما امروز به برکت مقاومت سپاه سید الشهداء و استراتژی مقاومت، ایران قدرتمند تر از همیشه، متحد و همدل این را دریافته است که راه حل مشکلات کشور اتحاد مردم و مسئولین بر کلید واژه مقاومت است نه سازش!!!
کلید واژه ای قرآنی که خداوند سبحان نوید پیروزی این منطق عظیم را به صالحان داده است. 

باید به هوش باشیم!!!
انتخابات مجلس شورای اسلامی نزدیک است. ما ورود مصداقی به انتخابات نخواهیم کرد.
اما باید توجه داشته باشیم فردی را انتخاب کنیم که طعم فقر را چشیده باشد. نماینده ای که در خانه چند میلیاردی زندگی می‌کند و ماشین آخرین مدل دارد نمی‌تواند در اندیشه مستضعفین باشد چون برایش موضوعیتی ندارد. 
نماینده ای که به حزب های  سیاسی معلوم الحال تعلق دارد و برای رای آوردن با بی اخلاقی در صدد تخریب کانديد های دیگر بر می آید نمی‌تواند گزینه مناسبی برای تصدی این مسئولیت مهم باشد.
به هوش باشیم!!! 
باید به دور از نگاه های ناسیونالیستی و قومیتی،
فردی مومن، متعهد، جوان و انقلابی را روانه مجلس شورای اسلامی کنیم تا با زمینه سازی مجلس پرتلاش انقلابی، دولت جوان انقلابی تشکیل و با سرعت گام شمار تمدن اسلامی را طی طریق کنیم.
ان شاء الله گشایش نزدیک است.

نویسنده:علی زارعی