هراداره و ارگان می تواند یک گروه تئاتر داشته باشد

به گزارش صبح ساحل، نمایش "شوایک" به کارگردانی رضا آزاد دریایی و نویسندگی کوروش نریمانی در دومین روز از جشنواره تئاتر به روی صحنه رفت.

شوایک روایت فردی بسیار ساده و صادق است که در بحران بین سیاست و دین قرار گرفته است و خود بی‌خبر ازاین بحران است اما مسیر خودرا ادامه میدهد.

ایده کارگردانی این اثر با نگاهی به تابلو شام آخر اثر لئوناردو داوینچی، نقاش ایتالیایی گرفته شده است.

امید رفه، سمیه عشایری نژاد، جواد انصاری، کوروش سلمانی دهبارز، علی طوسی، محمد حمزوی و آرمین خودستان به بازی در این نمایش پرداختند.

رضا آزاد دریایی گفت: زمان این نمایشنامه به جنگ جهانی اول برمیگردد و شوایک یک شخص بسیار ساده و نه احمق است و با همه روراست است و در جدل بین دین و سیاست قرارگرفته و قصد دارد مسیر خودرا انتخاب کند.این نمایش نگاهی به استثمار انسان ها دارد.

وی در خصوص ارتباط این نمایش با تابلو شام آخر تصریح کرد: در تابلوی شام آخر ما شاهد دین، بی دینی، تزویر، سیاست،انکار و خیانت هستیم و میز شام آخر برای من تداعی کننده ی زمینی است که روی آنبا تزویر زندگی میکنیم و باهم شام میخوریم اما روز بعد قطعا درصدد ازبین بردن یکدیگر هستیم. شوایک در این جمعیت نماد یک شخص ساده و پاک است.

کارگردان نمایش شوایک ضمن اشاره به موانع کار تئاتر در هرمزگان توضیح داد: دلایلی که باعث می شود گروه های تئاتر در هرمزگان به نتایج دلخواه خود نرسند، شرایط سخت افزاری و و ضعیت مالی است. خیلی از گروه های تئاتر برای تمرین نمایش خود سالن در اختیار ندارند و باید شرایطی ایجاد شود که همه ی گروه های تئاتر بتوانند از سالن های بزرگ شهر شامل سالن‌های اداره ی آب، اداره ی برق و... استفاده کنند. هرچند این سالن ها غیر استاندارد است اما شرایط ثای را برای گروه فراهم می کند. مسئله ی دیگر محدودیت پرداخت هزینه های تئاتر است که باعث ازبین بردن خلاقیت ها میشود. من بارها گفته ام همانطور که هر اداره و ارگانی یک تیم فوتبال در اختیار دارد، هراداره و ارگان می تواند یک گروه تئاتر داشته باشد که با  حمایت از این گروه وارد فستیوال های مختلف داخلی و خارجی شود. برای بنده شرایطی فراهم شده بود که به همراه گروهم در تهران به مدت یک ماه به اجرای عمومی بپردازم اما به خاطر هزینه های مختلف انصراف دادیم در صورتی که ارگان های مختلف میتوانند حامی تئاتر استان باشند و این به نفع آن ارگان ها نیز خواهد بود. این ارگان ها میتوانند به جای هزینه ی جشن های فرهنگی که به نشست و سخنرانی و پذیرایی ختم میشود، این هزینه را به هنر تزریق کنند. بارها به ارگان های مختلف  این پیشنهاد را داده ام اما وقتی مدیر یکی از بزرگترین ارگان ها درجواب میگوید تئاتر به چه دردمان میخورد فقط باید به حال تئاتر گریه کرد.

وی با بیان اینکه تئاتر کارخانه انسان‌سازی است ادامه داد: در پانزده سال اخیر هرمزگان به یکی از پایه های تئاتر کشور تبدیل شده است. اجازه ندهیم که تئاتر این هنر انسان ساز ازبین برود.