تولد دوباره دفاع مقدس ‌در بندرعباس با نمایشگاه از هبوط تا ظهور

یکی از برنامه‌های جذاب که در حاشیه کنگره ۱۵۰۰ شهید استان هرمزگان برگزار شد، نمایشگاه "از هبوط تا ظهور" بود که روایت‌گر تاریخ اسلام و انقلاب بوده و افراد زیادی را به خود جذب کرد.

به گزارش صبح ساحل، از درب شمالی مسجد جامع بندرعباس که وارد نمایشگاه از "هبوط تا ظهور" می شوم، اولین صحنه ای که جلب توجه می کند، برخی از آلات جنگی و جنگنده هایی است که کودکان با آنها بازی می کنند.

نمایشگاهی برپاشده است عظیم و تحسین برانگیز تا ساعتی در آن غرق شویم. شاید چند روز نبود باغ موزه دفاع مقدس در سرزمینی جبران شود که سردار نقدی در آیین گشایش این نمایشگاه گفت: هرمزگان دارای شهیدان اسطوره ای مانند شهیدان  اسحق دارا و اسدا... رییسی است که به جنگ ناوهای آمریکا رفتند و با عظمت مقابل آنها ایستادند، بایستی این تاریخ پرافتخار وپرشکوه بازخوانی شود و با شهدا تجدید عهد کنیم.

ایشان از شهدایی نام برد که چند هفته قبل، تندیس شان را در ساحل خلیج فارس نصب کردند تا به جهانیان بگویند رهروان این شهیدان در این دیار هستند و اجازه نخواهند داد دشمن گوشه چشمی به آب و خاک ایران داشته باشد.

البته نیاز است که نمایشگاه امروزی به باغ موزه دفاع مقدس دائمی در استان تبدیل وخلاء این بخش برطرف شود.

قدم که به داخل نمایشگاه می گذارم، اقشار مختلف را می بینم که چشم به پرده هایی دوخته اند که گویا با آنها حرف می زنند. تصاویر بر روی پرده ها مرا به خود می کشاند و نقاله خوان و روضه خوان از آدم می گوید تا می رسد به خاتم الانبیا(ص) و غدیر و فرزندان علی (ع) و زهرا(س). روضه کربلا را می خواند. از طفل شش ماهه تا قاسم بن الحسن(ع) و علمدار کربلا و زینب(س) بی برادر می گوید و بازدیدکنندگان با اشک و ناله از کربلا می گذرند و به غرفه انقلاب اسلامی می رسند.

در آنجا موزه عبرت است و شکنجه های ساواکیان را به تصویر کشانده است که تو را می برد به دهه های 40 و50 و دیدن این تصایر، لرزه را بر اندامت می اندازد و با خود می گویی برای به ثمر رسیدن انقلاب چه خون هایی که بیگناه بر زمین ریخته شده است و چه پدرانی بی پسر شده اند وچه پسران و دخترانی که بی پدر، بزرگ شدند. انقلابی که برایش صدها نفر توسط توسط جلادان دژخیمان، بی جان و قربانی شده اند وحال بایستی حافظش باشیم و گویا برخی فراموش کرده اند که شهدایی با خون شان این انقلاب را آبیاری کرده اند تا به درخت تنومندی تبدیل شود.
اتوبوس جبهه

اتوبوس قدیمی جبهه نمایشگاه از هبوط تا ظهور مرا با رزمندگانی سوار می کند که مادران و فرزندانی در کنارش ایستاده اند وبا فرزندان، همسران و پدران و مادران شان خداحافظی و وداع می کنند و رهسپار جبهه های نبرد حق علیه باطل می کند. بازدیدکنندگان با دیدن این اتوبوس و زنانی که در حال پخت نان هستند و کمک های جمع آوری شده مردم به جبهه ها، به ناگاه به دهه 60 می روند و خاطرات میانسالان و پیران زنده می شود. داغ دلشان تازه می شود. برخی یاران شهیدشان را به یاد می آورند و اشک از دیدگان شان جاری می شود. برخی نیز که خود از یادگاران دفاع مقدس و جاماندگان کاروان شهدا هستند، به ناگاه خود را در جبهه و سنگرها می بینند که چه شب ها و روزهایی در آنجا مانده بودند.

اقتداررهبرم

چندگام آن طرف تر عکس شهدا و جمله دوران بزن دررو تمام شده است... مقام معظم رهبری را می بینم و به اقتدار رهبرم بر خود می بالم و مغرور می شوم که با داشتن چنین رهبری که مقتدرانه درمقابل دشمنان می ایستد و می غرد و بسیجیان و سپاهیان و ارتشیان گوش به فرمان شان آماده ایستاده اند و دشمن هم به خوبی این را می داند و به همین دلیل از جنگ نظامی مایوس شده است و به جنگ اقتصادی و فرهنگی می اندیشد و بایستی هوشیار وبیدار باشیم تا از خواب غفلت مان در این حوزه ها، افکار ونقشه هایش را تعبیر نکند. ماهواره های دشمن را از اتاق زن وفرزندان مان جمع کنیم تا موی زنان و دختران مان از روسری بیرون نریزد و غیرت وحیای مان را به تاراج نبرند.

پروازناتمام

هواپیمای شنی پرواز ناتمام 655 ایرباس به عنوان بزرگترین مجسمه شنی در ایران و خاورمیانه در ابعاد 12در 12 و ارتفاع 2متر و وزن 50 تن که در کنارش پرچم های مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل دیده می شود، مرا به 12تیر67 می برد که 290 انسان بیگناه را بر فراز خلیج فارس پرپر کرد و تا ابد میهمان دریای مواج کرد و خباثت آمریکا را در تاریخ ثبت کرد.
چند متر آن طرف تر ضریحی به یاد شهدای گمنام و در کنارش فرش ها مفروش اند تا دلدادگان شهدا دمی را در آنجا بنشینند و عکس شهدایی که در اطرافش الصاق شده اند را نظاره گر باشد و شاید هم چشمان شهدا ما را نظاره می کنند واز ما می پرسند که واقعا بعد از شهدا چه کرده ایم؟ آرمان شان را پاس داشته ایم یا بر آن پشت کرده ایم؟ آیا باید بگوییم شهدا شرمنده ایم یا بگوییم رهروتان بوده ایم؟ در این ایامی که یاد وخاطره 1500 شهید شهر و استان مان زنده شده است، آیا از خواب غفلت بیدار شده ایم یا که همچنان خود را به خواب زده ایم؟ خواب زده اند آنهایی که کلمه مقدس و زنده شهید را از ابتدای نام شهدا در تابلوهای نامگذاری کوچه ها و معابر حذف می کنند و فراموش کرده اند که این شهدا همواره نظاره گرمان هستند و چندی نمی گذرد که در مقابل شان شرمسار می ایستیم و چه جوابی داریم که به آنها بدهیم؟
تصاویر شهدای حرم شهر و استان مان را می بینم که نظاره مان می کنند و شاید در نگاهشان باید بخوانیم که رفتند تا از حرم اهل بیت (ع) دفاع کنند و امنیت را برای مان به ارمغان بیاورد و می گویند قدر امنیت مان را بدانیم و گوش به دهان رهبرمان باشیم. با رهبرمان باشیم تا پرچم انقلاب با دستان شان به دستان یگانه منجی عالم بشریت حضرت مهدی موعود(ع) برسد.